ซิลแวงไม่ลังเลอีกต่อไปขณะที่ผลักเธอลงโซฟา…หลังจากที่พวกเขาเสร็จภารกิจและเธอกำลังนอนอยู่ในอ้อมแขนของเขา ดวงตาของโรบินก็แดงไปด้วยความอับอาย เมื่อเธอตัดสินใจได้ว่าจะคุยกับเขา เขาก็ผล็อยหลับไปแล้วความผิดหวังเล็กน้อยแวบผ่านแววตาของเธอ เธอรู้ว่าถึงแม้ซิลแวงจะดื่มมาแต่เขามีสติอย่างเห็นได้ชัดและรู้ตัวแน่นอนว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ ที่เธอผิดหวังอาจจะเป็นเพราะพวกเขาไม่ได้คุยกันหลังจากที่มีเซ็กซ์กันด้วยซ้ำ…เมื่อโรบินถึงที่บ้านเธอก็ต้องตกใจเมื่อเปิดไฟและพบกับใครบางคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าเธอ เธอเกือบจะร้องเสียงหลง แต่เมื่อเธอเห็นว่าคนคนนั้นเป็นแม่ของเธอ เธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “แม่มายืนทำอะไรที่นี่กลางค่ำกลางคืน? หนูตกใจหมดเลย” สีหน้าของแม่เธอมืดมน “ฉันไม่คิดว่าแกจะบอกฉันว่าแกไปนอนที่บ้านแอเรียนอีกใช่ไหม? เพราะถ้าเป็นอย่างนั้น ทำไมแกไม่อยู่ที่นั่นทั้งคืนเลยล่ะ? ฉันสงสัยมานานแล้ว แกมีแฟนใช่ไหม? ถ้ามี แล้วแกจะปิดบังฉันทำไม? แกต้องการทำให้ฉันอับอายด้วยการไปบ้านเขาทั้ง ๆ ที่แกแทบจะไม่รู้จักกันเลยเหรอ? แอเรียนแค่ช่วยแกปกปิดเรื่องนี้จากฉัน ถูกไหม? ฉันมั่นใจว่าคืนก่อนแกก็ไม่ได้นอนที่บ้านหล่อน ใช่ว่า

”ฉันรู้ว่าแม่เธอคิดว่าฉันเป็นตัวอย่างที่ไม่ดี แต่ฉันไม่โกรธเขาหรอก เขายังคิดว่าเธอเป็นเด็กน้อยอยู่ เพราะฉะนั้นแน่นอนว่าเมื่อเธอทำอะไรที่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อน เขาจะต้องโทษคนรอบข้างเธออยู่แล้ว มันเป็นเรื่องปกติ พ่อแม่หลายคนก็เป็นแบบนี้ ฉันเข้าใจและฉันไม่สนหรอกว่าคนอื่นจะคิดยังไงกับฉัน” เธอกล่าว “ที่สำคัญกว่านั้น ฉันรู้ว่าเธอกับเขาต่างรู้กันดีว่าพวกเธอมีความสัมพันธ์ที่แน่นแค่ไหน ถูกไหม? เลิกเศร้าได้แล้ว อย่าคิดมากเลย ไปนอนได้แล้ว… ฉันเตรียมห้องรับแขกไว้ให้เธอแล้ว” สิ่งที่กลายเป็นการปรึกษากันยามดึกดื่นทำให้แอเรียนได้นอนน้อยลง เมื่อถึงตอนเช้าเธอแทบจะลุกไม่ขึ้น มาร์คก็อยู่กับเธอเมื่อคืนก่อน แต่เขากลับดูสดใสกว่าเธอมาก ยิ่งพอเขาใส่สูทแล้วเขายิ่งดูมีกะจิตกะใจจะทำงานมากขึ้นไปอีก ราวกับว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนไม่มีผลกระทบกับเขาเลยแอเรียนรีบไปที่ออฟฟิศเช้าวันนั้นเพราะเธอต้องตรวจบางอย่างด้วยตัวเอง ไม่อย่างนั้นเธอคงจะนอนต่อไปแล้ว ทว่า เธอง่วงเกินกว่าที่จะไปเรียกแท็กซี่เอง เธอจึงยอมรับคำเสนอของมาร์คที่จะไปส่งเธอหลังจากที่มองเธอหาวอย่างกว้าง มาร์คก็เอื้อมมือมาถูแก้มเธอ “นี่ ยังตื่นไม่ดีอีกเหรอ

ซิลแวงมองเธอด้วยความสงสัย “เดี๋ยวก่อนนะ คุณรู้ได้ยังไง?”“โรบินทะเลาะกับแม่เธอหลังจากที่เธอกลับไปบ้าน” แอเรียนกล่าว “เธอเลยหนีออกจากบ้านและอยู่ที่สวนสาธารณะตอนดึกดื่นคนเดียว ฉันเลยไปหาเธอ คุณได้โทรหาเธอหลังจากที่ตื่นแล้วหรือเปล่า?”ซิลแวงส่ายหัว “เปล่า จะให้ผมโทรหาเธอแล้วพูดว่าอะไรล่ะ? ผมผิดเองที่เหวี่ยงใส่เธอเมื่อวานนี้… ผมเดาว่าเธอคงจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ให้คุณฟังแล้วด้วย พระเจ้า ผมล่ะปวดหัวจริง ๆ” คำพูดของซิลแวงทำให้เข้าใจได้ว่าเขาไม่ได้วางแผนที่จะพัฒนาความสัมพันธ์ของเขาและโรบิน อย่างไรก็ตาม แอเรียนไม่ได้แสดงปฏิกิริยาใด ๆ เธอเพียงแค่ต้องการคำตอบที่ชัดเจนจากเขา “ใช่ ฉันรู้ แต่คุณจะคิดมากทำไม? คุณกล้าทำ คุณก็ต้องกล้าที่จะยอมรับผลที่ตามมาสิ ทำไม? คุณที่จะปัดความรับผิดชอบที่จะตามมาเหรอ?”ซิลแวงดูค่อนข้างจะกระวนกระวายจากความสับสนของเขา “มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดเลย โอเคไหม? ผมไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงเพราะผมรู้ดีว่าปัจจุบันผมไม่สามารถให้อะไรได้นอกจากคำสัญญาที่เป็นลมปาก ผมรู้ว่าเธอถูกเลี้ยงดูมายังไง เธอเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่เติบโตมาในครอบครัวหัวโบราณ สิ่งเดียวที่เธอเคยทำระหว

มาร์คนั่งลงแล้วรินเครื่องดื่มให้ตัวเอง “เอาล่ะ ไหนบอกมาซิ เกิดอะไรขึ้นระหว่างนายกับทิฟฟานี่ เธอถึงได้ปล่อยให้นายมาสถานที่แบบนี้คนเดียวได้?”แจ็คสันทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาแล้วถอนหายใจ “ให้ตายเถอะ ท้ายที่สุดแล้ว ฉันพูดถูกเกี่ยวกับประโยชน์ของการอยู่เป็นโสด! เดี๋ยว ๆ ก่อนที่นายจะเรียกฉันว่าไอ้โง่ที่คิดแบบนั้น ฟังฉันก่อน ฉันเหนื่อยกับลูกที่บ้านแล้ว! จริง ๆ นะ เด็กคนนั้นไม่เคย! หยุด! ร้อง! ทั้งวัน ทั้งคืน เขาไม่สน เขาร้องจนไม่มีใครได้หลับได้นอน ฉันสาบานว่าฉันจะต้องเหนื่อยตายแน่ ๆ ถ้ายังขืนเป็นแบบนี้ต่อไป” เขาระบาย “นายรู้ไหมว่าอะไรที่แย่กว่านั้น? ทิฟฟานี่อดทนอย่างมากกับเจ้าตัวแสบตัวน้อย แต่เธอเอาอารมณ์ร้าย ๆ ของเธอมาระบายใส่ฉันหมด! เธอหมดความอดทนกับลูกจนไม่เหลือให้ฉันเลย! ราวกับว่าฉันมีส่วนเกี่ยวข้องที่ทำให้เขาเป็นแบบนั้น! เอาจริง ๆ นะ มาร์ค นายเคยรู้สึกหงุดหงิดขนาดนี้บ้างไหมตอนที่เพิ่งจะเริ่มเป็นพ่อคน?”มาร์คคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะตอบว่า “เอ่อ จริง ๆ แล้วฉันโอเคนะ ลูกชายฉันไม่ใช่เด็กประเภทอารมณ์ฉุนเฉียว ยิ่งโต ยิ่งดูแลง่าย จริง ๆ แล้ว ฉันไม่มีคำแนะนำอะไรที่ดีไปกว่าการบอกให้นายอดทนอีกหน่อย

มาร์คลุกขึ้นยืนและจัดเสื้อผ้าตนเองให้เรียบร้อยก่อนที่จะตอบห้วน ๆ “เธอควรหลีกเลี่ยงความคิดเพ้อฝันและตั้งใจทำงานของตัวเอง มันไม่สำคัญหรอกว่าฉันจะหลีกเลี่ยงเธอหรือไม่ ยังไงฉันก็เป็นเจ้านายเธอ นั่นคือความสัมพันธ์เดียวระหว่างเรา ฉันช่วยเหลือผู้คนมามากมาย ฉันไม่เคยคิดที่จะขอให้พวกเขาตอบแทน”จากนั้นเขาก็ออกจากบาร์ทันที เขาดมคอเสื้อของตนเองเมื่อขึ้นรถเพื่อให้แน่ใจว่ากลิ่นแอลกอฮอล์บนตัวเขาไม่แรงเกินไปก่อนที่เขาจะผ่อนคลาย เขารู้สึกได้ว่าแอเรียนไม่ชอบให้เขาดื่ม เมื่อนึกถึงสีหน้าที่เธอทำเวลาที่ไม่พอใจนั้นทำให้เขาปวดหัว เขาหมดหนทางอย่างแท้จริงเมื่อใดก็ตามที่ผู้หญิงคนนั้นเข้ามาเกี่ยวข้อง...ทิฟฟานี่ระเบิดด้วยความโกรธทันทีที่แจ็คสันกลับมาถึงบ้านพร้อมกับกลิ่นเหล้าอย่างที่คาดไว้ “ไหนคุณบอกว่าคุณไปทำงานล่วงเวลาไม่ใช่เหรอ? แต่คุณกลับไปดื่มมา?” หน้าอกของเธอขยับขึ้นลงอย่างรุนแรงจากความโกรธของเธอแจ็คสันรู้สึกคันหัว “แม่ผมบอกไว้ว่าคุณแม่ให้นมลูกห้ามโกรธนะ เดี๋ยวนมจะเสีย…”ทิฟฟานี่หัวเราะทั้ง ๆ ที่โกรธ “แม่คุณพูดเสมอว่าไม่ให้คุณออกไปสังสรรค์ด้วย ทำไมคุณไม่ฟังแม่ล่ะ? ทำไมคุณต้องโกหกฉันด้วย? คุณไปดื่มกับ