Semua Bab บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: Bab 991 - Bab 1000

“เดี๋ยวคุณแม่ก็มาถึงแล้วล่ะ” แจ็คมองไปที่ถนน ทว่าใบหน้าหล่อเหลากลับรู้สึกผิดหวัง “ไม่รู้เมื่อไหร่ แดดดี้จะกลับบ้านนะ”“แดดดี้? หนูไม่เห็นแดดดี้นานแล้วเหมือนกัน” ลิเลียนหน้ามุ่ย เธอยังคงคิดว่าพ่อของเธอคือเฟลิเป้ ภายในดวงตากลมโตแอบซ่อนความอ้างว้างไว้แต่ในทันใดนั้นเองดวงตากลมก็กลับมาสดใสเป็นประกายอีกครั้งจู่ ๆ ก็มีช่อดอกไม้ที่ทำมาจากลูกกวาดหลากสีปรากฏขึ้นต่อหน้าลิเลียน“เอ๋?” ลิเลียนสับสน แต่ดวงตาของเธอก็ยังคงเป็นประกายด้วยความสนใจกับสิ่งตรงหน้า “ว้าว สวยจังเลย!”แจ็คสันมองไปยังมือที่ถือช่อดอกไม้และเห็นใบหน้าที่ดูเป็นคนเจ้าสำราญ"คุณเป็นใคร?" แจ็คสันดึงลิเลียนไปข้างหลังและถามฟาเบียนด้วยความระแวงฟาเบียนยังคงดูเหมือนเป็นคนขี้เล่นไม่เอาจริงเอาจัง จากนั้นเขาก็มองไปที่แจ็คสันด้วยท่าทางที่ไม่พอใจและพูดอย่างอวดดีว่า “ฉันเป็นเพื่อนของลิลลี่”แจ็คสันมองฟาเบียนอย่างสงสัย จากนั้นเขาก็ได้ยินลิเลียนตะโกนว่า “นายผมขาว!”ลิเลียนจำฟาเบียนได้ฟาเบียนขมวดคิ้ว เขาย้อมผมสีเงินเป็นสีน้ำตาลแล้วแจ็คสันจำได้ว่าลิเลียนเคยพูดถึงนายผมขาวคนนี้มาก่อน ดังนั้นเขาจึงลดการป้องกันลงเล็กน้อย“แจ็ดกี้ นายผมข

เธอไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น เธอไม่คิดว่าเมเดลีนจะทำอะไรแบบนั้น และนั่นทำให้เธอตกใจมากทีเดียวหลังจากนั้นไม่นาน เมเดลีนก็ผลักชายหนุ่มออกไปอย่างรู้สึกไม่สบอารมณ์ ปรากฏแววตาดูเหยียดหยามในดวงตาขณะที่เธอพูดว่า “อย่าแตะต้องฉันอีก”หัวใจของเจเรมี่เจ็บปวดอย่างแสนสาหัส เมื่อเขาต้องเผชิญกับความว่างเปล่าเฉยชา เขารู้สึกราวกับว่าหัวใจของเขาถูกกรีดเปิดออก“ลินนี่”“ฉันจะให้เวลาคุณห้านาที อีกห้านาทีฉันจะมารับลิลลี่และแจ็คกลับ”เมเดลีนหันหลังแล้วเดินออกไป ในขณะนี้เด็กทั้งสองโผล่หัวออกมาจากห้อง แจ็คสันถามอย่างเป็นกังวล “คุณแม่ แดดดี้ ทะเลาะกันเหรอครับ?”เจเรมี่ยิ้มให้ลูกชายอย่างอบอุ่นและจับไหล่ของเมเดลีน “เปล่าเลย แดดดี้ไม่เคยทะเลาะกันครับ อย่าคิดอะไรแบบนั้น”เมเดลีนมองเจเรมี่ด้วยความรังเกียจ แต่เพื่อที่จะหยุดลูกชายของเธอไม่ให้คิดมากเกินไปจนเกิดความกังวล เธอจึงยิ้มรับ“ตรงนั้นแดงมากเลยนะคะ คุณสุดหล่อ” ลิเลียนชี้ไปที่น่องซ้ายของเจเรมี่เมเดลีนก้มลงดูบาดแผลของเจเรมี่ และพบว่ามันฉีกออกจนเลือดสีแดงสดไหลออกมาเปื้อนผ้าก๊อซเธออยากจะทำเป็นไม่สนใจ แต่ในท้ายที่สุดเธอเรียกหาหมอให้เข้ามาดูบาดแผลข

“ดูเหมือนว่าไรย์ของเราจะสนใจคุณมอนต์โกเมอรี่นะ ตอนเขาพานาโอมิมาบ้านตอนนั้น เขาไม่เคยตักอาหารให้เธอเลย แต่เขาตักอาหารให้คุณมอนต์โกเมอรี่ไปตั้งห้าครั้งแล้ว!”“คุณมอนต์โกเมอรี่งดงามนะ แต่เธอแต่งงานมีลูกตั้งสามคนแล้ว”“ค่ะ ฉันคิดว่าไรย์ควรรักษาระยะห่างกับคุณมอนต์โกเมอรี่ กลัวว่าจะมีคนแพร่ข่าวลือเกี่ยวกับพวกเขาอีก”มาดามโจนส์พยักหน้าเห็นด้วย จากนั้นเธอก็ส่งข้อความถึงไรอันเพื่อบอกให้เขารู้ เมื่อไรอันเห็นข้อความของผู้เป็นแม่ เขาก็รู้ได้ทันทีว่าพวกท่านหวังดี แต่เขาก็รู้เหมือนกันว่าเมเดลีนกำลังจะหย่ากับเจเรมี่เมเดลีนไม่สามารถบอกคนนอกได้ว่าทำไมเธอถึงต้องการหย่ากับเจเรมี่เธอทำได้เพียงกล้ำกลืนความสิ้นหวังและความคับแค้นใจของตัวเองเอาไว้…เจเรมี่ที่นั่งอยู่เงียบ ๆ และมองดูเวลาผ่านไป ตอนนี้เป็นเวลาเกือบสี่ทุ่มแล้ว แต่เมเดลีนยังกลับมาไม่ถึงบ้านเขาไม่รู้จักไรอันและเพิ่งได้รับข้อมูลเกี่ยวกับอีกฝ่ายเมื่อไม่นานมานี้เอง ไรอันเป็นจิตรกรหนุ่มฝีมือดีและเรียนต่างประเทศมาตลอด และสุดท้ายก็กลับมาที่นี่ไรอันดูไร้ที่ติและเหมือนว่าเขาจะสมบูรณ์แบบไปเสียทุกเรื่องจุดด่างพร้อยเดียวเกี่ยวกับไรอันคือค

เธอบอกไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา แต่ดูเหมือนว่าเขากำลังเจ็บปวดเป็นอย่างมาก ชายหนุ่มถามตัวเองด้วยคำถามเดิมซ้ำ ๆ แล้วเดินไปเดินมา แววตาที่เคยเฉียบคมและชาญฉลาดในตอนนี้กลับมืดมนไม่นานเจเรมี่ก็หยิบเอกสารการหย่าจากพื้นขึ้นมาฉีกออกเป็นชิ้น ๆ ต่อหน้าเมเดลีน“ลินนี่ ผมไม่อยากหย่ากับคุณ คุณจะได้เป็นภรรยาของผมตลอดไป”“ผมจะไม่มายุ่งวุ่นวายกับคุณและพุดดิ้งอีก ผมจะคอยดูแลพวกคุณอยู่ข้างนอก”“...”เมเดลีนนั่งลงบนเตียงด้วยความมึนงง เธอมองแผ่นหลังของเจเรมี่โดยที่ยังไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่หลังจากที่สติสัมปชัญญะกลับมา เธอก็รู้สึกราวกับว่าความเจ็บปวดจากหัวใจได้ลุกลามไปทั่วทั้งตัวเธอไม่รู้ว่าเจเรมี่จะเฝ้าประตูตลอดทั้งคืนหรือเปล่า แต่เธอก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างที่หน้าประตูเจเรมี่เดินไปมาที่หน้าประตู ในขณะที่มือก็กำแน่นและคลายออกซ้ำ ๆเขาอยากจะสูบบุหรี่อีกแล้วราวกับว่าความหงุดหงิดที่เขามีจะสามารถคลายลงได้ด้วยการสูบบุหรี่เท่านั้นหากเขาไม่มีเหตุผลและสติเหลืออยู่ วันนี้เขาอาจบังคับให้เมเดลีนทำในสิ่งที่เธอไม่ต้องการ'ทำไมถึงเป็นแบบนี้?'เจเรมี่รู้สึกสับสนก่อนเกิดอุบัติเหตุเมื่อวาน

“ลาน่า!” โยริคดูโกรธเป็นอย่างมาก “พรุ่งนี้สิ่งแรกที่เธอต้องทำก็คือบินกลับไปที่เมืองเอฟซะ! แล้วฉันก็ไม่อนุญาตให้เธอกลับมาที่เกลนเดลอีก!”ลาน่ากัดฟันกรอด เธอเตะโต๊ะกาแฟแล้ววิ่งออกไปหลังจากที่ลาน่าจากไป ฟาเบียนก็เดินเข้ามาหาโยริค “จริงหรือเปล่า? ที่มีคนมีอำนาจเหนือกว่าหัวหน้าแก๊งสเตเจี่ยน จอห์นสันจนพี่ต้องหงอและคอยเอาอกเอาใจเขาแบบนี้?”โยริคมองฟาเบียนที่ไม่รู้เรื่องอะไรด้วยสายตาที่คมกริบ“ฟาบ นายเองก็ควรกลับไปเมืองเอฟกับเธอ”“ไม่ ฉันยังมีเรื่องที่ต้องจัดการที่นี่” ฟาเบียนปฏิเสธ ก่อนเอ่ยถาม “ทำไมถึงบอกไม่ได้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร? ฉันรู้จักหรือเปล่า?”“ทางที่ดีนายไม่รู้จะดีกว่า” โยริคเอ่ยอย่างหวังดี ก่อนจะสังเกตเห็นผมสีน้ำตาลของอีกฝ่าย “ช่วงนี้นายเปลี่ยนลุคไปเยอะนี่ กำลังคบกับใครอยู่หรือเปล่า?”“คบกับใคร?” เฟเบียนเย้ยหยัน "ไม่มีทาง ไม่มีผู้หญิงคนไหนในโลกนี้คู่ควรกับฉัน” ชายหนุ่มเอ่ยเย้ยหยัน แต่เมื่อนึกถึงการที่เขาถูกปฏิเสธช่อโลลิป๊อบเมื่อไม่นานมานี้ เขาก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองพ่ายแพ้ การได้ลิ้มรสความโรแมนติกอันแสนหวานนั้นดูเหมือนจะเป็นเรื่องยากสำหรับเขา…ลาน่าขับรถไปที่บาร์โดยมี