Share

บทที่ 997

เขาเรียกเธอได้ไม่เต็มปากนัก ทว่าก็กอดเธอไว้แน่นในอ้อมแขน

เมเดลีนเองก็ไม่ได้ผลักไส และปล่อยให้น้ำตาไหลลงมาอย่างไม่ขาดสาย

เธอรักและโหยหาเขามากพอ ๆ กับที่เธอเกลียดเขาและไม่อยากเจอเขาในตอนนี้เลย

ทว่า เธอก็หยุดตัวเองไม่ได้

“ฉันเจ็บมากนะ เจเรมี่ คุณรู้ไหมว่าฉันต้องเจ็บปวดขนาดไหน? ทำไมคุณถึงทำร้ายพ่อแม่ของฉันและลูกของเราล่ะ?

“ตอนนั้นที่เราพบกัน ฉันแค่อยากจะรักคุณ แต่ทำไมคุณต้องทำให้ฉันต้องเลิกรักและเกลียดคุณแทนล่ะ? ทำไม?

“ฉันรับได้ที่คุณลืมฉันและเย็นชากับฉัน... ฉันรับได้ที่คุณไปอยู่กับลาน่าทั้งวันทั้งคืน แต่คุณจะให้ฉันยอมรับความจริงที่ว่าคุณฆ่าพ่อกับแม่ของฉันได้ยังไง? ทำยังไง? ฉันจะรับมือกับมันยังไง? บอกฉันสิ บอกฉัน!"

เมเดลีนระเบิดอารมณ์ออกมาอย่างหนักหน่วง เธอรู้สึกเจ็บปวดเจียนจะขาดใจ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับผู้ชายคนนี้ คนที่เธออยากจะรัก แต่กลับทำไม่ได้

เจเรมี่ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอย่างไร้การควบคุม ดวงตาของเขาแดงก่ำ และหยดน้ำตาก็เปียกลงบนไหล่บางของเมเดลีน

“ผมขอโทษ ลินนี่ ผมขอโทษ...” เขาเอ่ยขอโทษซ้ำ ๆ ขณะที่รู้สึกราวกับว่าโดนมีดคมนับพันทิ่มแทงเข้าที่หัวใจ และเจ็บเสียจนหายใจแทบไม่ออก

แต
Bab Terkunci
Membaca bab selanjutnya di APP

Bab terkait

Bab terbaru

DMCA.com Protection Status