Chapter 10Hands“Are we going to be in silent mode the whole day?” nagpatuloy lang ako sa paglalakad at hindi na sinagot pa si Leiton. Pinili kong magdesisyon na lang mag-isa at hindi na siya tanungin pa dahil baka kung anu-ano lang naman ang sabihin niya. Wala na rin naman na akong oras para makipagtalo pa sa kan’ya. Hindi ata talaga ako masasanay sa ugali niya. Kanina lang ay humingi siya ng pasensya pero ngayon ay gumagawa na naman siya ng kakulitan. Really...He’s damn annoying! Yung feeling na ang sarap niyang iligaw ng lugar para hindi na makapanggulo sa akin. Yung feeling na para bang pinarurusahan ako dahil sa pagiging ganiyan at paglabas ng ugali niya! Did my hands really meant making a character like him? Damn?“‘Wag ka na nga lang maingay. Just follow me and let me decide what we’ll do.”

Chapter 12GomeMatapos ang isa pang araw na pananatili ni Leiton sa bahay namin at sa mundong hindi siya pamilyar ay pinakiusapan niya na akong ibalik siya sa kung saan man siya nararapat. Tinotoo nga niya ang sinabi niyamg sisirain niya ang buong lingo ko. I told Sir Mario that I won’t attend to any classes for a week. But ended up. Lunes pa lang ay nagpumilit na si Wayne na umalis. Nasira tuloy ay buong lingo ko dahil sa ginawa niya. Papasok sana ako nang araw ng martes pero tinuloy tuloy ko na lang din. Naaalala ko pa kung paano siya nakiusap sa akin na ibalik na siya sa kung saan siya talaga dapat. I didn’t complain anymore and just did what he wanted me to do. Hindi na ako nag-aksaya pa ng oras para gumawa ng isang argumento. I also don’t want Leiton to think that I’m enjoying his stay. He’s told me too that I should control myself... Maybe from being a

Chapter 14Unsaid  I yawned after waking up to a long sleep. Kinusot ko ang mga mata ko at saka bumangon at naupo sa kama. I smiled sweetly when I saw that it’s still dark outside. Nang mapatingin ako sa alarm clock ay nakita kong alas dos y media pa lang ng madaling araw. Agad akong bumangon at kumuha ng sweater sa closet at saka isinuot iyon. I unlocked my veranda and went out. Kahit naka sweater ay ramdam ko pa rin ang lamig ng hangin sa madaling araw. Natanaw ko ang mga iilang bukas na ilaw sa may gilid ng bahay. Puro puno naman ang nakikita ko sa harap ko ngayon. The trees are dancing as the wind blew cold winds. Napangiti ako at saka naupo sa isa sa mga upuan doon at niyakap ang sarili. I smiled and look at the sky. Madilim iyon at marami pa ring bituin. The moon is still visible right now. Syempre dahil madaling araw pa naman. Napag-isip isip k

Chapter 16Feelings“Uy, samahan mo ‘ko.” I twisted my lips while looking at Zarren. Nilingon niya ako bago pinagtaasan ng isang kilay.  “Saan ba?” tanong niya. Ngumuso ako at nilingon ang teacher naming napatingin sa likod kung nasaan kami ni Zarren kaya umakto akong nakikinig. “Kung tungkol sa pagkain ‘yan, mamaya na. Kapag tayo nahuli ni Ma’am Belen. Pagsasagutin tayo ng math niyan sa harapan. Yari ka.” pananakot niya pero inirapan ko lang naman siya. “Pake ko? Lagi naman akong nakakasagot sa kanya e. Kailan ba ‘ko nagkamali sa mga math equations? Hello, may tutor kaya ‘to.” proud na usal ko na ikinatawa niya. Totoo naman na halos tuwing may pasok ay nakakapagsagot ako sa blackboard dahil palagi akong tinatawag ni Ma’am Belen. She’s really testing my skills in her subject. Ako naman, solve ng solve sa blackboard dahil todo support ang tutor kong si Zarren din naman. “Gutom na talaga ‘ko e.

Chapter 18Loyalty“‘yan, hindi ko na pinapalinis ‘yan kasi masyado ka ng makapal!” biro ko kay Zarren na basta na lang nahiga sa kama niya at saka pumikit. Kwarto na nga niya ang guest room e. Matagal tagal na rin simula noong natulog siya rito. If I’m not mistaken. He came here and sleepover on May 28, 2020. It was my birthday. Palagi siyang dumarating tuwing birthday ko but he never give me any gift. He was just eating and enjoying my birthday with me. Ako ang hindi pa nakakapunta kahit isang beses sa bahay nila. We just always celebrating his birthday with us together. Hindi rin naman kasi lingid sa kaalaman ko that he’s not in good terms with his father. Lalo pa’t patuloy pa rin ito sa pambababae. I wonder what it feels like to be in Zarren’s shoes. Ano kayang pakiramdam niya ngayon? Umiiyak din ba siya sa tagong lugar? Nakikita ko namang malungkot siya at pansin ko ‘yun lalo