Semua Bab STEPBROTHER: Bab 31 - Bab 40

Binuhat ko si Seira patungo sa kama ko nang makatuog siya dahil sa pag-iyak. Hindi ko alam kung ano ang dahilan kung bakit niya ako pinipigilan sa plano ko upang hindi matuloy ang magiging kasal dahil hindi niya naman nasabi sa akin kanina. Napabuntong hininga na lang ako ng makita ko ang mugtong mata ni Seira nang buksan ko ang lampshade sa tabi ng kama ko. Kinumutan ko siya hanggang sa dibdib at saka ako tumabi sa kaniya. Tinanggal ko ang mga buhok na nakaharang sa kaniyang mukha at saka inayos iyon sa likod ng kaniyang tenga. Ngayon ko na nga lang ulit siya nakita at nakausap, pinaiyak ko na naman agad. Napakawalang kuwenta ko talaga. Ilang beses ko na siyang pinaiyak. Siguradong natakot siya sa akin kanina noong nagalit ako. Hindi ko sinasadyang magalit sa kaniya. Nabigla lang ako sa ibinalita niya kaya nakapag-react ako ng ganon. Hinalikan ko siya sa noo at saka ko siya niyakap. Mas mabuting lubos-lubusin ko na dahi

Pagkatapos ko magbihis ay sinabihan ko si Hyujin na ipagpamamaya na lang muna ang gusto niyang sabihin dahil hinahanap na kami nina tito sa baba. Nagpumilit pa siya dahil importante raw ang gusto niyang sabihin ngunit sinabi ko rin na mayayari kami kapag inakyat kami nina mama at nalaman na may relasyon kami dati. At iton ang ayokong mangyari. Sa huli ay wala rin siyang nagawa dahil lumabas na ako ng kuwarto. Bago pa kami makarating sa sala ay sinabihan ko na siyang h'wag sasabihin ang dati naming relasyon at h'wag na h'wag kokontra sa pagpapakasal nila. Idinagdag ko pa na magkunwari na hindi kami magkakilala upang hindi sila maghinala. "Opo, daming ibinilin. Tss," reklamo niya habang nakabusangot sa likod ko. Nang makarating kami sa sala ay napansin ko ang mga nakaplastik na pinamili nila na sobrang dami. Sa tingin ko ay nasa pitong plastik ang nakita ko. "Nasa kitchen na sila. Kanina pa kayo hinaha

Maaga akong nagising kinabukasan dahil may plano kaming gawin ni mama ngayong araw. Ginawa ko muna ang daily routine ko bago ako lumabas ng kuwarto. Ala-syete ng umaga noong magising ako, halos tulog pa ang mga tao sa loob ng bahay. Nang magtungo ako sa kusina ay si manang lang ang na roon at kasalukuyang nagluluto ng agahan. "Good morning, Ijha. Kamusta naman ang unang araw mo dito? Nakatulog ka ba ng maayos?" nakangiting tanong ni manang habang hinahalo ang niluluto niya. Naglakad ako patungo sa ref at kumuha ng tubig. "Good morning din po. Maayos naman po ang tulog ko, na ninibago lang ng konti pero okay naman," magalang kong sagot at saka ako nagsalin ng tubig sa baso na kinuha ko at ininom ito. "Narinig ko na parang nag-aaway kayo ni Hyujin sa kuwarto." muntik pa akong mabulunan dahil sa sinabi ni manang. Sino nga ba naman ang hindi makakarinig no'n kung nagsisigawan na kami. "Pagpasensyahan mo na ang alaga ko. Main

"Seira, seriously?!" nag-hi-hysterical na tanong sa akin ni Hyujin pagkaalis ni Jinx. Tumayo na lang ako at saka nagsimulang umakyat. Wala na akong magagawa dahil na sabi ko na iyon. Kailangan ko na lang manindigan kung ayaw kong mapahiya. Mag-re-ready na lang ako para mamaya. "I have never seen you do that to me when we were! Bakit sa kaniya ginawa mo 'yon?!" Hindi ko alam na sinundan niya pala ako sa pag-akyat. Naiinis ko siyang nilingon at may kunot sa noo. After all, it's his fault. Kung hindi sana siya nakialam edi sana ay na sagot ko ng tama ang tanong ni Jinx. "Manahimik ka nga," naiinis kong utos sa kaniya. Kinunutan niya rin ako ng noo na parang nagtatanong. "Ano naman kung kay Jinx ko lang ginawa 'yon? Ano naman 'yun sayo?" taas kilay na tanong ko sa kaniya. Bakas sa mukha niya ang inis sa isinagot ko. Nang hindi siya sumagot ay binuksan ko ang pinto ng kuwarto ko at saka ako pumasok sa loob. Hindi ko pa naisas

(Ysabelle Cuevas - I liked you so much, we lost it)I like your eyes you looked away when you pretend not to careI like the dimples on the corners of the smile that you wearYou wore them more with her I knew and I was scaredI let myself fall deeper but I was prepared Tila sinasabayan ako ng musikang tumutugtog sa loob ng restaurant. I never knew that it hurts this much. Ang makita siyang may kasamang iba... Ang makita siyang ngumingiti, hindi dahil sa akin kundi dahil sa ibang lalaki... Ang makitang may nagpapasaya na sa kaniyang iba... Ang makitang... may mahal na siyang iba. Hindi ko alam kung ano ang tumakbo sa utak ko kung bakit sinundan ko sina Seira hanggang dito sa restaurant. Umupo ako sa table na malapit-lapit lang sa kanila ngunit tago at hindi nila ako agad mapapansin. I liked your shirt, the one i gave you can't forget how