บททั้งหมดของ Ang Munting Asawa ni Mr. Tremont: บทที่ 1411 - บทที่ 1420

Namutla ang mukha ni Sarah. “Tumigil ka, Mr. Smith. Hangga't nagpapadala pa siya ng pera sa bahay, wala akong pakialam kung ano ang laro niya doon. Di ba ganito ang buhay? Nananatili ako sa bahay at inaalagaan ang kanyang matandang ina at ang aming anak; pumunta siya sa labas, pinagpapawisan ang kanyang dugo at luha na kumikita. Naiintindihan ko naman kung gusto niyang magsaya minsan, ayos lang. Pero ngayon, patay na siya. Wala kaming pakialam sa kahit anong halaga ng pera na ibibigay mo, kaya kung wala nang masasabi pa, excuse me.”Ibinagsak ni Alejandro ang apektadong cordiality sa kanyang boses. “Sigurado akong alam mo na: kung sakaling mahanap ko ang kanyang a**, gagawin ko siyang patay gaya ng dapat na siya ay patayin. Patay na siya sa mata ng batas diba? Kaya ano ang masama sa pagpatay ng patay, hmm? Kahit na ang mga pulis ay hindi nag-iisip na siya ay buhay. Ngayon, dahil alam kong buhay siya, hindi ako titigil hangga't hindi ko siya nahahanap, sa tulong mo man o hindi. Don't w

Nawala ng isang segundo ang tingin ng babae. “Hindi ko alam. Malamang na ilalabas ko dito ang anak ko at ang hightail, hanggang sa makakaya natin. Ang mga dalandan ay isang mahirap na bungkos. Kasalanan ko kung makukulong si Jeffery, at hindi ako papayagan ng matandang paniki na makawala dito. Natatakot din ako na maghiganti sa akin si Jeffery pagkatapos niyang palayain. Kaya, kailangan kong lumayo sa abot ng aking makakaya.”Sumang-ayon si Alejandro sa kanyang pag-iisip. "Tama iyan. Iyon mismo ang dapat mong gawin. Sa halip na maglingkod sa isang walang utang na loob na pamilya, bakit hindi mamuhay nang walang pakialam? Wala akong nakikitang tanda ng kaligayahan sa iyo. Ang buhay ay sapat na mahirap. Bakit magdagdag ng mga paghihirap? Pinakamabuting mamuhay nang kumportable, may pera ka man o wala.”Inimpake ng babae ang mga bagahe niya at ng kanyang anak sa kanyang libreng oras. Mukhang napagdesisyunan niyang umalis kaagad nang makulong si Jeffrey.Nakatali ang matandang babae sa

Ipinikit ni Mark ang kanyang mga mata upang magpahinga sa eroplano sa kanilang paglipad pabalik ng bansa. Walang tigil ang daldal ni Alejandro sa tabi niya. “Maaari mo bang bigyan ako ng ilan sa mga bahagi mula sa kumpanya ni Seaton? Nalampasan ng Tremont Enterprises ang isang kritikal na sandali, at ang pera na mayroon ka ay magiging higit pa sa sapat. I shared the burden with you, and it's not like it's our first partnership.”“30%. Magbayad ka,” mabilis na pagsang-ayon ni Mark.Masasabi ni Alejandro na maganda ang kanyang kalooban, kaya nagpasiya siyang samantalahin. "Dahil pinagkakatiwalaan mo ako ngayon, maaari ba nating gawing eksklusibong kontrata ang ating kasunduan sa transportasyon?"Sinamaan siya ng tingin ni Mark. "Bakit ka nag-aayos sa kasunduan sa transportasyon? Hindi naman kasi umaasa ka sa paglalagay ng pagkain sa mesa. Whacko.”Tumangging sumuko si Alejandro. “Walang tatanggi sa pera. Sabihin mo lang oo o hindi."“Pag-iisipan ko. Ipagpatuloy mo ang pag-iinis sa a

"Siya nga pala, sir, kailangan kong magpahinga ng ilang araw..." mahinahong nagsalita si Brian mula sa driver's seat."Problema sa pamilya?" tanong ni Mark."Magpapakasal," nahihiyang tumawa si Brian. “Uuwi ako para opisyal na humingi ng pahintulot sa mga magulang ng aking kasintahan. Ito ay uri ng tradisyon ng aming pamilya. We have to be officially engaged bago ikasal."Napukaw ang interes ni Arianne. “Napakagandang balita iyan! Sa wakas ay ginagawa mo na itong opisyal. Kanina ka pa ba hindi nakatira sa girlfriend mo? Bakit kailangan mong dumaan sa proseso ng pakikipag-ugnayan? Bakit hindi na lang magpakasal?"Napabuntong-hininga si Brian. “Ito ay isang kahilingan mula sa pamilya ng aking kasintahan. Medyo luma na sila kaya no choice ako. Kailangan din nating magbayad ng mataas na halaga para sa dote—isang beses para sa engagement, at isa pa para sa kasal. Pakiramdam ko ay nasayang ang lahat ng pinaghirapan ko noon sa tuwing naiisip kong kailanganin kong ubusin ang ipon ko para s

Tumango si Arianne at sinabing, “Hindi mahalaga sa akin kung maghihiwalay kayo o hindi, dahil hindi naman para sa iyo ang mga regalo ko. Hangga't kasali ka, wala akong ibibigay kahit isang sentimo. At saka, nagkakamali ka. Hindi namin aso si Brian. Ang bawat karera ay dapat pantay na igalang. Matagal na kaming nagtatrabaho ni Brian, literal na bahagi siya ng aming pamilya. Bakit hindi mo itigil ang pagtingin sa mga tao at iwanan siya? Hindi mo siya deserve. Nakakatawa ako ng mga taong hindi man lang naiintindihan ang kanilang halaga.”Ayaw na ni Brian na mag-aksaya pa ng oras sa dalaga. Kinawayan niya ang kamay para tawagin ang mga security guard na paalisin siya ng bahay.Nagpumiglas ang dalaga laban sa mga guwardiya at tumangging lumabas ng pinto. Walang kwenta ang pananakot ng mga guwardiya.Si Brian ay nasa bingit ng flipping out. “Hindi ko inaasahan na magiging ganito. Akala ko nagiging childish lang siya dahil sa mura niyang edad, pero ngayon, sa wakas nakita ko na kung ano ta