Semua Bab Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Bab 1271 - Bab 1280

”Nandito siguro si Linnie kanina! Nakita niya ako!”Hindi nagpaabala si Jeremy sa pulang traffic light. Sinunod niya ang kutob niya, at tumakbo siya sa kabila ng kalsada."Jeremy. Mmm—"Gagawa sana ng ingay si Madeline nang biglang tinakpan ni Ryan ang bibig niya.Nakita niya si Jeremy na unti-unting lumalapit sa kanya at inangat niya ang kamay niya upang katukin ang bintana ng kotse, sinubukan niyang gumawa ng paraan para marinig siya ni Jeremy. Subalit, pinigilan ni Ryan ang mga kamay niya.Hinawakan niya ng mahigpit ang mga braso ni Madeline upang hindi siya makapalag.“May mangyayaring hindi maganda kapag nakita ka niya.” Narinig niya ang malamig na boses ni Ryan mula sa likod niya. “Nakalimutan mo na ba kung sino ang pupuntahan natin ngayon?”Pinaalalahanan niya si Madeline. Pagkatapos niyang magsalita, ramdam niya na wala nang balak si Madeline na pumiglas at suwayin siya.Unti-unting lumuwag ang mga kamao niya na noong una’y pinangkakabog niya sa bintana, at sa huli, wal

”Eveline?” Natauhan si Eloise at nanlaki ang kanyang mga mata. Pinagmasdan niyang maigi si Madeline. Pagkatapos, umiling siya. “Hindi siya si Eveline, hindi.”Naramdaman ni Madeline na nagkapira-piraso ang kanyang puso noong marinig niya na itinanggi siya ni Eloise.Nag-aalinlangan siyang tumingin kay Eloise, na nasa likod ni Sean, at nagsimulang tumulo ang kanyang mga luha. . Pinakalma ni Madeline ang kanyang sarili at kinausap niya si Sean, "Bakit siya nagkaganito? Bakit hindi niya ako makilala? Dad, anong nangyayari?" Bumuntong hininga si Sean at malungkot siyang nagsalita, "Dahil 'to kay Lana." "Dahil kay Lana?"Tumango si Sean, puno ng galit para kay Lana ang mga mata niya. "Dahil sa kanya, nasunog ang bahay natin. Akala ng mom mo na namatay ka sa sunog. Mula noon, lagi niyang sinasabi na gusto ka niyang hanapin. Araw-araw, paulit-ulit niyang binabanggit ang pangalan mo…"Sa puntong iyon, napahinto si Sean. Hinawakan niya ang kamay ni Eloise. Makikita pa rin sa mga mat

Bumuntong hininga si Sean. "Para na rin siguro ito sa ikabubuti ng lahat. Paikot-ikot na lang kayong dalawa ni Jeremy sa loob ng maraming taon at hindi kayo naging masaya sa mga buhay niyo. Si Mr. Jones ay isang gwapo at talentadong lalaki na minsan lang darating sa buhay mo. Siya rin ang nagligtas sakin at sa mom mo. Panatag ang loob ko kapag kasama mo si Mr. Jones.""Masyado mo akong pinupuri Mr. Montgomery. Hindi ako kasing bait ng sinasabi mo." "Sinasabi ko lang ang totoo," Pinuri ni Sean si Ryan at tinama niya ang kanyang sarili. "Tutal kasal naman na kayo ni Eveline, isa na tayong pamilya ngayon. Hindi mo na ako kailangang tawagin na Mr. Montgomery. Pwede mo akong tawaging 'Dad', gaya ni Eveline." Lalong lumaki ang ngiti sa mukha ni Ryan, at hindi siya nahiyang magsalita, "Dad." "Ayos yan." Natuwa si Sean. Subalit, hindi mapakali si Madeline noong marinig niya na tinawag ni Ryan si Sean na 'Dad'. Pinilit niyang ngumiti habang nakatingin siya kay Ryan. "May kailangan ak

Naghahanap pa rin ang mga kasamahan ni Jeremy. Nakakaramdam sila ng awa para kay Jeremy. "Jeremy, maggagabi na. Bumalik na muna tayo sa ngayon." "Mauna na kayo." Walang balak tumigil si Jeremy. Hindi siya mapapanatag kung hindi siya makakahanap ng kahit anong senyales na dumaan nga dito si Madeline. "Wala tayong mapapala kung ipagpapatuloy natin ang paghahanap ng ganito. Bakit hindi natin subukang tawagan ang ilang mga organisasyon dito at humingi tayo ng tulong sa kanila sa pamamagitan ng pagkuha ng mga surveillance footave? Pagkatapos, tingnan natin kung makakahanap tayo ng mga impormasyon mula doon?"Nahimasmasan si Jeremy pagkatapos niyang marinig ang suhestiyon ng kanyang kasama. Humina at bumagal na ba ang pag-iisip niya? Hindi na ba niya kayang mag-isip ng tama dahil masyado siyang nag-aalala kay Madeline?Hindi na nag-aksaya ng oras si Jeremy, agad niyang tinawagan ang mga lokal na organisasyon. Di nagtagal, nakuha niya ang lahat ng footage mula sa kalapit na kalsada.

Ngumiti siya at tumingin siya sa labas ng bintana. Namutla siya sa kanyang nakita. “Jeremy?” Lumingon si Madeline upang tingnan ang imahe na nakasandal sa isang puno sa tabi ng kalsada. Mahina ang liwanag ng buwan sa gabing iyon, ngunit matagal nang nakaukit sa puso niya ang anino at imahe ni Jeremy. Sigurado siya na nakakaramdam ng matinding sakit si Jeremy base sa ekspresyon ng kanyang mukha. Hindi mapakali si Madeline. "Ihinto mo ang kotse!" Inutusan niya ang driver ngunit hindi ito sumunod. Nagtaka sila Eloise at Sean nang makita nilang hindi mapakali si Madeline. "Anong problema, Eveline?" Tumingin rin si Sean sa labas ng bintana ngunit wala siyang nakita na kahit ano. "Ihinto mo ang kotse! Ang sabi ko, ihinto mo ang kotse!" Nawawalan na ng kontrol si Madeline sa mga emosyon niya. Kahit na ilang ulit na umaalingawngaw ang mga utos ni Ryan sa isipan niya, hindi niya magawang pabayaan na nagdurusa si Jeremy."Madam, sabi ni Mr. Jones…" "Huwag mong sabihin sak