Lahat ng Kabanata ng Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Kabanata 1431 - Kabanata 1440

Lumingon si Adam at tinuon ang kanyang titig, napansin niya na may hawak si Shirley na isang bagay na parang isang maliit na bote ng pabango. Sa loob ng bote ay isang likido na halos walang kulay. Iniabot ni Shirley ang bote kay Adam. "Amuyin mo to." Naramdaman ni Adam na walang magandang mangyayari. Kinuha niya ang bote, tinanggal ang takip, at marahan itong inamoy. Kaagad na nagbago ang ekspresyon niya. "Ang nilalaman nito…"“Mm-hmm.”"Kaya naman pala biglang sumama ang kondisyon ni Jeremy. Ito ang may gawa nun!" Naintindihan na ni Adam. "Shirley, ang responsibilidad ng isang doktor ay ang magligtas ng tao, hindi ang manakit ng iba!" "Doktor? Ah, haha…" suminghal si Shirley. "Masyado ka nilang pinagbuhusan ng oras para maging isang mabuting doktor, pero paano naman ako? Salamat sa kanila, isa lang ang diablo na kalaban ng mga anghel na kagaya ninyo." "Shirley, hindi mo naintindihan sina Dad at Mom. Sa taong yon––""Wag kang magsasabi sa'kin ng kahit na anong tungkol sa n

Habang binagabag siya ng kanyang konsensya, hinigpitan niya ang hawak sa bill na nasa kanyang kamay, hindi niya gustong malaman ni Madeline ang nasa isip niya. Ngunit imposibleng hindi mapansin ni Madeline ang pag-iwas sa kanyang mga mata. "Patingin ako niyan." Hindi nagtanong si Madeline at kaagad na iniunat ang kanyang kamay kay Jeremy. Hindi nagtangkang sumuway si Jeremy kay Madeline at masunuring iniabot ang bill of appointment. Kinuha ito ni Madeline at binaba ang kanyang tingin para tignan ito. Sa sandaling nakita niya ang nilalaman ng appointment, kuminang sa gulat ang kanyang mga mata. Tinaas niya ang kanyang magagandang mga mata at tinignan ang kalmadong lalaki. "Jeremy, ikaw…" "Linnie, nakapagdesisyon na ko." Hinawakan ni Jeremy ang kamay ni Madeline. "Makabubuti to para sa'tin. Hindi ka naman tututol dito, tama?" "Paano ako tututol ngayong masyado mo akong iniisip?" Bahagyang ngumiti si Madeline. "Jeremy, sana sa hinaharap, magiging mas matamis ang mga araw nat

Hindi talaga naisip ni Madeline na mayroong ganitong mukha sa mundong ito. Pero base sa katotohanang kalmado ang babae at unang nilapitan si Madeline, nalaman ni Madeline na hindi lang ito nagkataon ngunit isang planong ginawa ng isang tao. Napansin ng babae na nakatingin sa kanya si Madeline nang may mapanuring titig. Naging interesado siya habang ngumiti ang kanyang bibig. "Eveline, nagkalat ka ba na makita ang mukha kong to? O siguro, baka natuwa ka? Na sa mundong ito, mayroong taong kapareho mo ng mukha?" Kalmadong tinignan ni Madeline ang perpektong mukha sa kanyang harapan na kamukha ng kanya at ngumiti. "Salamat sa pagpapaalam sa'kin na maganda ako pero pasensya ka ba, hindi ako naniniwala na mayroong kapareha ng mukha ko sa mundong ito. Sinadya mo kong lapitan at pinapakita lang nito na may tinatago kang intensyon." Ngumiti siya, malinaw na kuminang ang kanyang mga mata. "Hula ko kilala kita noon. Bakit? Balak mo bang kunin nag posisyon ko at maging Eveline Montgome

Lumingon si Jeremy. Nasalamin sa kanyang malalalim at singkit na mga mata ang imahe ng isang maliwanag na ngiti at ang maliit na mukha na kasing ganda ng isang obra maestra. "Hindi ba sabi mo marami kang aayusin sa trabaho at gagabihin ka ng uwi? Bakit nakauwi ka na?" Hawak ni Madeline ang shopping bag na puno ng pagkain. Nagpalit siya ng sapatos at lumapit sa kanya. "Kung alam ko lang na maaga kang uuwi, hindi sana ako pupunta sa mall. Sana inutusan na lang kitang bumili para sa'kin." Nakita ni Jeremy ang babae na dahan-dahang lumapit sa kanya at natulala siya sandali bago maamong ngumiti. "Pwede mo namang utusan ang mga katulong para bumili. Ikaw ang madam ng Whitman family. Hindi mo kailangang personal na gawin ang mga bahay na to." "Paano ko magagawa yun? Gusto ko ako mismo ang mag-aalaga sa mga bata," sabi ni Madeline habang nakangiti at tumingin kina Eloise at Karen. "Mom, pupunta lang ako sa kusina. Mamaya kakain tayong lahat ng cake." "Sige." Tumango si Karen. Nitong

Nagulat si Madeline, tumingin siya sa lalaking naglalakad palapit sa kanya. Bakas sa mukha niya ang pagkalito. “Paano nangyari ‘to? Saan ang lugar na ‘to? Paano mo—”“Paano ako nakapunta dito sa harap mo ngayon?” Nakangiting nagtanong ang lalaki habang naglalakad siya palapit kay Madeline. “Sa mundong ito, may mga bagay na hindi sakop ng batas. Kahit na hindi kayang gawin ng pera ang lahat at hindi nito kayang bilhin ang tunay na pagmamahal, sapat na ito para bilhin ang kalayaan mo.”"..."Biglang sumakit ang ulo ni Madeline nang marinig niya ang sinabi ni Ryan. “Ryan, yung babae na kamukhang-kamukha ko, ikaw rin ba ang may pakana nun? Bakit mo ginawa yun?”Nilagay ni Ryan ang isang kamay niya sa kanyang bulsa.“Eveline, dapat alam mo na hindi magagawa sa loob lang ng isa o dalawang araw ang pagbabago sa itsura ng isang tao para maging kamukhang-kamukha mo.”“Sinasabi mo ba na plinano mo ‘to ng mas maaga?”“Noong araw na dinala kita sa Y Country, plinano ko talaga na gawin ‘to,