All Chapters of Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Chapter 1441 - Chapter 1450

Kaagad na bumangon si Jeremy. "Kukunin ko na ito Linnie. Baka may nangyari kay Mom." "Sige." Tumango nang nakangiti si Madeline. Tinignan niya ang likod ni Jeremy habang unti-unting kumukupas ang ngiti sa kanyang mukha. Malapit na siyang magtagumpay ngunit biglang may nangyari. Para kay Jeremy, ang paglitaw ni Karen ay parang pglitaw ng tigapagligtas niya.Hindi pa siya nagkaroon ng nakakailang na pakiramdam na ito na siya mismo ay hindi alam ang dahilan sa likod nito. Hindi siya makapaniwala na maiilang siyang makasama si Madeline. Kahit noong dati, hindi pa siya nakakaramdam ng ganito. Binuksan ni Jeremy ang pinto at nakita si Karen na dala si Pudding. Puno ng pagkabahala ang mukha niya. "Anong nangyari? Masama ba ang pakiramdam ni Pudding?" "Hindi." Umiling si Karen. "Tungkol ito sa father-in-law mo. Hindi pa rin siya nakakabalik matapos mag-overtime sa trabaho. Kailangan kong patulugin si Pudding at mag-isa lang si Eloise. Kung hindi pa tulog si Eveline, pakisabihan

Wala siyang mahalagang bagay na kailangang puntahan, pero mayroon siyang hindi maipaliwanag na pagkabahala na mapag-isa kasama ni Madeline sa sandaling ito. 'Linnie, di kaya nagsisimula na akong maging hindi tapat sa'yo? 'Hindi.' Kaagad itong tinanggi ni Jeremy. Imposibleng mag-alinlangan siya sa nararamdaman niya para kay Madeline. 'Sadyang, bakit bigla akong nandidiri?' Hindi maintindihan ni Jeremy at inisip na lang niya na baka pagod na pagod siya kaya ganito siya mag-isip ngayon. … Pinalipas ni Madeline ang ilang araw sa isang maliit at di kilalang isla. Sa mga araw na nagdaan, magpapakita si Ryan sa umaga at aalis pagsapit ng gabi. Ayon sa kanya, mukhang kailangan pa rin niyang bumalik sa Glendale Prison tuwing gabi. Binili niya ang kalayaan niya ngunit hindi pa rin siya tuluyang malaya. Kalaunan hindi na rin siya maaring magpakita nang lantaran sa harapan ng lahat. Ngunit noong gabing iyon, habang natutulog si Madeline, nakaramdam siya na parang may taong

Tinatamad ng magpaliwanag pa si Madeline, kaya umalis na siya pagkatapos niyang sabihin ito. Pero, pagkatapos niyang humakbang ng ilang beses, biglang hinablot ni Ryan ang kanyang kamay. Nairita si Madeline. Naang sinubukan niyang kumawala, hindi niya inaasahan na bubuhatin siya ni Ryan at kakargahin na parang isang bagong kasal. “Huwag kang matakot. Wala akong gagawin sayong masama.” Pinapanatag siya ni Ryan. Nag-aalala ito na baka may gawin si Madeline na delikado habang nagpupumiglas ito. Kinarga niya si Madeline sa may bedroom. Nang makita ni Ryan na sinubukan ni Madeline na tumayo, hinawakan niya kaagad ng balikat nito at tinulak ito pabalik. “Eveline, ayoko ko nang saktan ka pa muli. Pakiusap magpahinga ka muna, wala akong gagawing masama sayo.” Seryoso ang ekspresyon ni Ryan habang nakatitig sa matatalas na mga mata ni Madeline. “Ang pakiusap ko lang ay sana masamahan ako ng babaeng mahal ko dito kahit isang gabi lang. Wala na tayong ibang gagawin. Gusto lang kitang

”Sa tingin ko ay nagalit mo si Mommy.” “...” Biglang kinabahan si Jeremy nang marinig niya ang sinabi ni Jackson. “Daddy, may nakalimutan ka bang espesyal na araw at hindi binigyan ng regalo si mommy?” Espesyal na araw?Pagkatapos ng paalala ng kanyang anak, may naalala si Jeremy na bagay. ‘Pero, si linnie ba ay ang tipo na magbabago ang pakikitungo sa kanyang mga anak ng dahil lang sa amy nakalimutan ako na isang espesyal na araw?’Nagtaka bigla si Jeremy pero pakiramdam niya ay may punto siya. ‘ang cute pa rin ng mga babae kapag nagtatampo sila paminsan-minsan.’ Nang maisip ito ni Jeremy, bumuti ang kanyang pakiramdam. Pagkatapos niyang maihatid ang mga bata sa kindergarten, bibili na sana si Jeremy ng regalo para sa kanilang anibersaryo. Pero, sa sandaling nilisan ni Jeremy ang kindergarten, isang matangkad na tao ang nagsimulang umaligid sa may eskwelahan. Hindi nito sinubukan na pumasok sa loob. Tumayo lang siya sa labas ng bakod habang nakatingin sa isa sa

”Buddy, huwag kang magpapaloko. Ang mga masasamang tao ngayon ay mga mukhang mabubuting tao. Ikaw at ang kapatid mo ay mga bata pa, kaya huwag kayong basta-bastang maniniwala sa mga hindi niyo kilala.” Pinagsabihan sila ng guwardiya at seryosong sinemonan. Pagkatapos, umalis na siya kasama si Lillian sa kanyang mga kamay. Bago yun, pinaalalahanan niya si Jackson. “Buddy, bumalik ka na. Malapit nang magsimula ang klase.” Ayaw na niyang pag-alalahin ang guwardiya, kaya tumango siya bilang pagsang-ayon. Naglakad siya ng mabilis papunta kay Fabian at tumingala ito. “Heto, binabalik ko na sayo to. Ayaw tanggapin ng kapatid ko.” Inabot ni Jackson ang kahon kay Fabian. Tinignan ni Fabian ang kahon na ibinalik sa kanya ng may ngiti na puno ng pagkadismaya at inis bago ito kinuha sa mga kamay ni Jackson. Nilingon niya at tinignan si Lillian na iniiwasan siya at gusto pa siyang takbuhan nito. Pagkatapos, hinigpitan niya ang hawak sa kahon habang bakas sa kanyang mga mata ang pagsis