Semua Bab Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Bab 1421 - Bab 1430

Hindi inasahan ni Jeremy na lalapit si Madeline at palihim niyang sinilip ang sitwasyon sa labas bago siya sumagot, “Hindi, bubuksan ko pa lang sana ang pinto.”Ngumiti siya bago niya binuksan ang pinto.Noong binuksan niya ang pinto, tumambad kay Madeline ang isang magandang babae na nakatayo sa labas ng kwarto nila.Madilim man ang mga ilaw kagabi, ngunit hindi makakalimutan ni Madeline ang mukha na ito.Pinagmasdan ni Shirley si Madeline habang tinitingnan siya nito ng maigi at naalala niya kung paano nabisto ni Madeline ang naging pag-uusap nila ni Jeremy kagabi. Ngumiti siya at magsasalita na sana siya noong biglang lumapit sa kanya si Madeline ng may ngiti sa kanyang mukha.“Hello, ako si Eveline, asawa ni Jeremy. Sinabi na sakin ni Jeremy kung paano mo siya tinulungan noong masama ang kalagayan niya noong anim na buwan na yun. Salamat sa pagtulong mo sa asawa ko na makabalik sakin.”“...” Nagtaka si Shirley.Inisip niya na iniinsulto siya ni Madeline, ngunit totoo ang ngi

Tumakbo si Madeline palabas ng banyo at nakita niya si Jeremy na nakahandusay sa sahig sa tabi ng kama.“Jeremy!” Natataranta siyang tumakbo palapit kay Jeremy at lumuhod siya sa tabi niya. Nakakunot ang noo ni Jeremy habang tinitiis niya ang matinding sakit. Nataranta si Madeline at bumilis ang tibok ng kanyang puso.“Anong nangyari, Jeremy? Inaatake ka nanaman ba ng lason?”Hinila ni Madeline si Jeremy sa balikat niya para makasandal siya sa kanyang dibdib.Gusto sana niyang bitbitin si Jeremy at ihiga sa kama kung kaya niya ngunit hindi sapat ang lakas niya.“Anong nangyari? Sabi ni Adam na magiging mas mahaba na ang pagitan ng mga pagsumpong ng lason sa katawan mo. Bakit nangyayari ‘to ngayon?”Kinakabahan si Madeline at nagsimulang tumulo ang mga luha niya papunta sa mukha ni Jeremy.“Huwag kang mag-alala, Linnie.” Pinilit magsalita ni Jeremy at hinawakan niya ang pisngi ni Madeline sa kabila ng sakit na nararamdaman niya. “Sanay na ako sa sakit. Hindi naman ‘to magtataga

Nabigla si Madeline nang makita niya na nakasara ng mahigpit ang pinto ng banyo.“Malapit na ‘tong matapos, Jeremy. Konting tiis na lang.“Pwede mong ilabas ang lahat ng sakit gaya ng ginagawa mo noon.“Doktor mo ako pero kaibigan mo din ako. Matutulungan kita, ah…”Narinig ni Madeline ang boses ni Shirley mula sa banyo hanggang sa kahuli-hulihang salita. Pagkatapos, natahimik ang banyo.Kakaiba ang tingin ng staff sa banyo bago niya kinausap si Madeline.“Dinala ko na ang lahat ng yelo sa banyo, Mrs. Whitman. Aalis na ako kung wala na kayong ibang kailangan.”Natauhan si Madeline. “Salamat.”“Walang anuman.” Ngumiti ang staff at umalis.Dinala ni Madeline ang bagahe ni Shirley papunta sa banyo at sinubukan niyang buksan ang pinto ngunit napagtanto niya na naka-lock mula sa loob ang pinto.“Dala ko na ang bagahe mo, Shirley. Kamusta si Jeremy?” Nagtanong si Madeline habang nakaharap siya sa pinto ng banyo ngunit walang sumagot sa kanya.“Shirley? Shirley? Jeremy! Jeremy!” Na

“Jeremy!”Hindi na nakapaghintay pa si Madeline sa labas ng pinto noong marinig niya ang mga salitang iyon. Binuksan niya ang pinto at tumakbo siya papasok ng banyo. Nakita niya na galit na galit si Jeremy habang natumba naman si Shirley sa tabi ng bathtub. Hindi alam ni Madeline kung anong nangyari. Ang prayoridad niya ay ang alamin kung anong kalagayan ni Jeremy, ngunit bilang pakitang tao, tinulungan niya muna si Shirley. Kakaabot lang niya ng kamay niya nang maramdaman niya na hinawakan ni Jeremy ng mahigpit ang braso niya. Malakas si Jeremy at bahagyang nasaktan si Madeline sa pagkakahawak niya. "Huwag mo siyang hawakan." Malamig na nagsalita si Jeremy, nakakapangilabot ang tono ng boses niya. "Jeremy?" Tumingin si Madeline sa matalim na mga mata ni Jeremy. "Ayos ka lang ba, Jeremy? Anong nangyari? Si Shirley—" "Huwag kang mag-alala, Mrs. Whitman. Ayos lang ako." Kumapit sa gilid ng tub si Shirley at dahan-dahan siyang bumangon. Tumingin siya sa matatalim na mata ni

Nagulat rin si Madeline nang makita niya ang taong bumaba mula sa kotse. "Shirley, bakit nandito ka din?"Ngumiti si Shirley. “Hindi ba sinabi ko noon na uuwi ako? Ito ang bahay ko.”Tinuro ni Madeline ang maliit na villa sa tapat nila. “Ito ang bahay mo?”“Oo, ito ang bahay ko.”Kampanteng tumango si Shirley. Pagkatapos, naglakad siya palapit kay Adam na seryoso ang mukha. “Adam, nakauwi na ang kapatid mo. Bakit mukhang hindi ka masaya?”Nagulat si Madeline sa impormasyong nalaman niya. “Shirley, ikaw ang kapatid ni Adam?”“Oo, kapatid ako ni adam. Ako ang kapatid niya at pareho kami ng tatay at nanay.” Inangat ni Shirley ang kanyang kamay at dahan-dahan niyang tinapik ang balikat ni Adam. Ngumiti siya. “Adam, bakit hindi mo ipakilala sakin ang mga kaibigan mo?”Narinig ni Adam ang sinabi ni Shirley at ngumiti siya. “Hindi ko na sila kailangang ipakilala sayo dahil mukhang kilala niyo naman na ang isa’t isa.” Humakbang siya paharap na para bang sinasadya niyang iwasan si Shirley.