Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman의 모든 챕터: 챕터 2051 - 챕터 2060

Muntik nang mapabitaw ang driver sa manibela nang marinig nito ang sinabi ni Carter. Hindi ganito mag-usap ang mga magkasintahan. Kusa siyang napatingin sa salamin para tingnan si Carter na mukhang seryoso at arogante. Naramdaman niya saglit ang titig ni Carter sa kanya, kaya inilayo ng driver ang titig nito. Tapos narinig niya ang kalmadong boses ni Madeline. “Anong pakay mo? Diretsahin mo ako. Di mo ako kailangang pagbantaan gamit ng anak ko nang paulit-ulit.” “Heh.” Tumawa si Carter nang walang pakialam sa kalmadong itsura ni Madeline. “Eveline, kahit mukha kang kalmado, alam kong nababahala ka talaga.” Tinikom ni Madeline nang bahagya ang kanyang kamaong nakatago sa kanyang manggas. Hindi niya maitatangging alam na alam na ni Carter ang mga inaalala niya. Napansin ni Carter ang lungkot sa mga mata ni Madeline, at lalong lumalim ang ngiti ni Carter. “Eveline, sinabi ko na sa’yo na hindi ko hahayaang mapunta sa wala ang pagkamatay ng anak ko. Kung ayaw mong mapahama

Kaagad na nahimasmasan si Shirley. Naramdaman niyang gumagapang ang takot sa kanyang puso nang makita niyang nakatitig nang masama si Carter sa magkayakap na si Madeline at Lilian. “Bakit ka nasa F Country, Eveline?” Nagsalita si Shirley para sirain ang takot na nararamdaman niya. Niluwagan ni Madeline nang bahagya ang pagkakayakap niya kay Lilian at tinignan niya si Shirley na nakaupo sa wheelchair. May gusto siyang sabihin kay Shirley, ngunit napagpasyahan niyang pakalmahin muna si Lilian, tapos dahan-dahan siyang tumayo habang hawak ang kamay ni Lilian, tumingin kay Carter, at nagsalita nang kalmado. “Bigyan mo ako ng oras Carter. Hindi ko kukunin nang pwersahan si Lilian. Alam ko rin na ibibigay mo sa akin ang pagkakataong ito, kaya wag kang mag-alala, hindi ko ibubuwis ang kaligtasan ng anak ko.” Mukhang naiinis si Carter, ngunit sumulyap siya kay Shirley na parang pumapayag siya. Ngunit nang hindi nagsasalita, sadyang tumalikod lang nang tahimik si Carter, lumabas ng

Binalaan siya ni Carter at binalaan rin siya pabalik ni Madeline. Pagkasabi nito, hindi nakalimutan ni Madeline na ngumiti nang malumanay at malambing bago humarap sa munting prinsesa na kanina pa nakatingin sa kanya. “Bye-bye, Lily.”Tinaas ni Lillian ang kanyang malambot at maliit na kamay kay Madeline. “Mommy.”Tinawag niya ulit si Madeline, ang kanyang boses ay malumanay at malinaw. Nakuntento ngunit nanlumo si Madeline. Marami siyang alinlangan sa kanyang puso, ngunit kailangan niyang umalis ngayon. Sinara ni Carter ang pinto sa sandaling umalis si Madeline, ngunit hindi siya lumayo. Tinignan ni Shirley si Carter habang naglakad siya papunta sa kanya at bahagya siyang nakaramdam ng nerbiyos. Nag-aalala siya na baka narinig ni Carter ang ingay noong inabot ni Madeline ang phone sa kanya. Kahit na ganoon, sa sandaling ito, ang mas nagpaantig sa damdamin ni Shirley ay ang tunay na dahilan ni Carter sa pagdala niya sa kanya sa F Country. Hindi napansin ni Carter an

Sinalubong ni Fabian ang mga mata ni Madeline na puno ng katanungan. “Eveline, may tiwala ka pa ba sa akin?”Natigilan si Madeline nung narinig niya ang mga salitang iyon. “Sinasabi mo ba na ayaw mong iuwi ko si Lily sa amin?”Hindi tumango si Fabian, pero ganun na nga ang ibig niyang sabihin. “Eveline, ang totoo, nag-aalangan akong pabalikin si Lily kasam niyo.” “...”Nang marinig niya ito, hindi mapigilan ni Madeline na matahimik. Sa mga sandaling iyon, hindi niya alam kung paano sasagutin iyon. Ngunit, anak niya iyon. “Alam ko na ikaw, si Jeremy, ang pamilya mo ay nag-aalala tungkol kay Lily, pero kapag bumalik si Lily kasama mo, baka hindi ko na siya makita pang muli.” “Anong ibig mong sabihin na hindi mo na siya makikita pang muli? Hangga’t gusto mo siyang makita, pwede kang pumunta sa amin para bisitahin siya. Sa tingin mo ba ay pipigilan ka namin ni Jeremy?” kakaiba ang naramdaman ni Madeline dito. “Hindi, hindi na ako babalik pa sa Glendale,” sabi ni Fabian ng

Kumabog ang dibdib ni Madeline. Kapag nakita siya ni carter, bukod sa hindi sila makakatakas ni Lillian mahaharap pa sila sa malaking panganib. Inangat niya ang kanyang kamay upang takpan ang munting ulo ni Lillian. “Lily, dumikit ka lang sa kin at huwag kang titingala. Magpakabait ka lang.” Binulong niya at kaagad na lumingon habang hawak si Lillian. Narinig ni Madeline na tuluyang bumukas ang pintuan ng elevator, at narinig niya ang mga yabag ni Carter sa kanyang likuran. Dahil sa nag-aalala siya na baka makilala ni Carter ang kanyang likuran, binagalan lang ni Madeline ang kanyang paglalakad. Natatakot siya na baka makuha niya ang atensyon ni Carter, kaya binagalan lang niya ang kanyang paglalakad. Masunurin na sinubsob ni Lillian ang kanyang munting ulo sa dibdib ni Madeline at nanatiling walang kibo sa buong oras na iyon. Kahit na bata pa siya, mukhang nararamdaman niya na nag-aalala ang kanyang ina, kaya hinigpitan niya ang yakap kay Madeline. Si Madeline, na naram