Semua Bab Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Bab 231 - Bab 240

Tinitigan ni Meredith ang seryoso niyang mukha at natulala. "Jeremy, anong sinabi mo?" "Bakit di ka na lang umalis?" Binabaan niya ang tono niya, tila ba may nararamdaman pa rin siya kay Meredith. Nagkaskasan ang ngipin ni Meredith sa sobrang galit. Nang makita niyang nakangiti si Madeline nang protektahan siya ni Jeremy, nanggigil siya. Kung kailan inakala na ni Madeline na sasabog sa galit si Meredith, sa halip parang biglang naging ibang tao si Meredith. Niluwagan niya ang kanyang kamao at nawala ang kanyang galit. Pagkatapos, lumapit siya kay Jeremy at dahan-dahang nagsalita… "Jeremy." Namumula ang mga mata ni Meredith nang malungkot siyang tumingin sa lalaki sa harap niya na malamig ang mukha. "Alam kong may nagawa akong mali at nadismaya kita, pero di ko nilabag ang konsensya ko. Lahat ng ginawa ko ay para sa inyo niyang Jack. Hindi ako nanakit ng inosenteng tao." Habang nagsasalita siya, lumuha din siya. Napakagaling ng kaaawa-awa niyang pagtatanghal. "Jeremy, alam

Maraming nakalimutan si Madeline sa kanyang dating buhay. Nakalimutan niya ang pinakamagagandang sandali ng buhay niya at ang magandang pakiramdam na naramdaman niya noong mahal na mahal pa niya si Jeremy, ngunit hinding-hindi niya malilimutan ang bagay ka ito na nasa harapan niya sa buong buhay niya. Habang tulala, dahan-dahan niyang inabot ang kanyang kamay para damputin ang bagay na nalaglag sa sahig bago ito ilagay sa kanyang palad. Pagtingin niya dito, tila ba naririnig niya bigla ang tunog ng alon at ang amoy at maalat na lasa ng simoy ng dagat. Maging ang pangako ng isang batang lalaki ay narinig niya sa kanyang taenga, "Linnie, paglaki ko, pakakasalan kita…" Subalit ang pangakong ito ay tinangay ng alon at lumubog sa ilalim ng dagat sa huli. Hindi na babalik sa dati ang lahat sa buhay na ito… "Linnie…" Tumigil si Madeline sa pag-alala ng nakaraan at tumingin kay Jeremy na bumubulong pa rin. Tinatawag niya pa rin si Linnie. Subalit ang Linnie na tinatawag niya ay h

Nakita ni Madeline si Jeremy na nagdadalawang-isip saglit. Sa sandaling ito, hindi niya alam kung anong iniisip niya. Subalit, makalipas ang isang sandali, tinignan niya ito nang may komplikadong tingin sa kanyang mga mata bago lumapit kay Meredith. Lumuhod siya at hinila ang walang malay na si Meredith. "Mer, Mer, gising." Tinapik niya ang pisngi ni Meredith nang may pag-aalala sa kanyang mga mata. Hinawakan ni Madeline ang almusal nang tumayo siya sa may pasukan. Nang makita niya ang nangyayari sa harapan niya, sarkastiko siyang ngumiti. 'Jeremy, di mo talaga ako binibigo. 'Nag-aalala ka pa rin sa babaeng yan. 'Sa kabila ng karumal-dumal na bagay na ginawa niya, siya pa rin ang mahal mo?' Sa sandaling ito, binuksan ni Meredith ang mga mata niya nang dahan-dahan habang hawak siya ni Jeremy. Puno ito ng luha nang nakakaawa niya itong tignan. "Jeremy, nagkamali ako. Alam ko ang mga nagawa kong mali. Huwag mo akong iwan okay?" Nanghihinang sinabi ni Meredith nang magsim

Nang maamoy niya ang pamilyar na amoy sa kanyang likuran, kaagad na nalaman ni Madeline kung sino ang taong may hawak sa kanya. Pero, bakit nandito si Jeremy?Dinala niya rin kaya rito si Jackson? Nandito rin kaya ang batang iyon?Biglang naisip ni Madeline si Jackson. Pagkatapos nito, inayos niya ang kanyang tayo at kumawala sa mga braso ni Jeremy. "Siya yung mabait na kuya!" Tinawag ni Lilian si Jeremy habang isang masayang ngiti ang nasa kanyang mamula-mulang mukha. Mukhang malapit ang loob ni Lilian kay Jeremy. Mayroong bahagyang ngiti sa gwapong mukha ni Jeremy. Tinignan niya si Lilian, sabay nilipat ang kanyang tingin kay Madeline. "Sa tingin ko tama ang desisyon ko na lumabas ngayon." May pinapahiwatig siya sa kanyang mga salita. "Bakit hindi mo sinasagot ang mga tawag ko?" Tinaas ni Madeline ang kanyang mukha at pekeng ngumiti. "Pasensya na, Mr. Whitman. Kasama ko sina Felipe at ang anak ko. Wala akong oras para tumanggap ng mga walang kwentang tawag." "Walang

Sa sandaling iyon, may naalala si Madeline. Kaagad siyang tumalikod at tumakbo papunta sa isang lugar. Madilim na ang langit at nakabukas na ang mga ilaw sa daan. Nawala na ang sigla ng amusement park kaninang umaga sa kawalan ng tao dito. Sa sandaling ito, ang tanging maririnig lang ay ang pagaspas ng mga puno. "Jeremy, anong gagawin natin ngayon? Baka kinidnap na si Jack!" Sa oras na iyon, nakasandal si Meredith kay Jeremy nang may takot at pag-aalala sa kanyang mukha. "Jeremy, hindi pwedeng mawala sa'kin si Jack! Nag-iisa natin siyang anak!" Diniin niya ang "nag-iisang anak" at hindi niya napansin na nanlumo ang ekspresyon ni Jeremy nang binanggit niya ito. Nang may sasabihin sana siya, nakita niya ang isang pamilyar na anyo mula sa gilid ng kanyang paningin. "Mauna ka nang umuwi. Mayroon lang akong dapat gawin," sabi ni Jeremy para paalisin si Meredith bago kaagad na naglakad papalayo pagkatapos nito. "Jeremy! Jeremy!" Tinawag siya ni Meredith, pero nagpatuloy lang si