Tous les chapitres de : Chapitre 321 - Chapitre 330

Nang bumaba ang boses ni Madeline, unti-unting tumahimik ang paligid. Ang katotohanan tungkol sa insidenteng ito? Di ba sinabi na kanina ang katotohanan? Nagkatitigan ang lahat nang naguguluhan. Alam ni Meredith sa loob niya na siya ang may pakana, at sinabi ito bigla ni Madeline, di niya mapigilang ma-guilty. Nang isipin niya kung paano siya makakapalag, kaagad na lumapit si Eloise para depensahan siya. "Vera Quinn, isa ka talagang kasuklam-suklam na babae. Gusto mo lang talagang sirain ang pangalan ng anak ko!" Tinuro ni Eloise si Madeline nang may di mapigilang galit at sumagot. "Gumastos ka para kunin ang mga lalaking iyon para dakpiin si Meredith at pagdusahin siya nang ganoong pang-aabuso. Di lang yan, dinala mo pa ito sa internet para gumawa ng ingay, kaya nadungisan ang pangalan ni Meredith. Kukuha ako ng hustisya para sa anak ko ngayon!" "Mom…" Luhaang niyakap ni Meredith ang braso ni Eloise at nanghihina siyang sumandal dito. "Hayaan mo na yun Mom. Ayaw ko n

Nagsalita si Madeline nang ilabas niya ang kanyang cellphone at pinakita ang phone number sa kanyang screen. Tumingin ang lahat, at nabigla si Meredith nang makita niya ang ilang mga numerong pinapakita sa screen. Hindi niya ito naintindihan nung una, pero matapos panoorin ng ilang segundo, naging kulay berde ang kanyang mukha at kumurap-kurap ang mga mata niya. Nang makita siyang natataranta, ngumiti si Madeline. "Ms. Crawford, bakit di ka nagsasalita? Pamilyar ba sa'yo ang mga numerong ito? Syempre kilal mo ito, kasi ito ang numero ng foster mother mo, si Rose Tanner." Ngumiti di Madeline at dahan-dahang naglakad palapit kay Meredith. Ang elegante at matikas na kilos ay kaagad na dumurog kay Meredith. "Ms. Crawford, talagang matalino ka. Natatakot ka na kapag nabunyag ang insidente, mapapahamak mo ang sarili mo, kaya ginamit mo ang cellphone ng foster mother mo para tawagan ang apat na hoodlum. Ngayon, hawak pa rin ng cellphone ang mga call record nung mga oras na yun. Ka

Tinikom ni Madeline ang kanyang bibig at ngumiti, ang kanyang nakakaakit na dimple ay namumukadkad sa gilid ng kanyang labi. "Di ba gusto mong mahulog ako sa'yo? Ang totoo, mahal mo pa rin si Meredith diba?" Hinila niya ang kanyang necktie nang may bakas ng lungkot sa kanyang mga mata. "Kyng ganon, aalis na ako at di mo na ako makikita ulit." Nagpanggap si Madeline na dismayado at binitawan ang necktie ni Jeremy. Sa sandaling bitawan ang kanyang necktie, naramdaman ni Jeremy na dumadaloy ang lambing paalis ng kanyang puso. Nang makita niya itong tumalikod nang dismayado sa harap niya, nanigas siya sa pagkakatulala. Pakiramdam niya na parang tinaga ng di nakikitang karayom ang puso niya. "Wag kang aalis." Hinawakan ni Jeremy ang braso ni Madeline. Si Madeline na hindi pa nakakahakbang ay biglang huminto. Sa likod kung saan di nakikita ni Jeremy, ngumiti siya nang matagumpay. Kaso hindi niya nalasap ang tagumpay na ito nang matagal bago bigla siyang hilahin ni Jeremy sa

Nang sundan ang mga sinabi ni Madeline, biglang nawala ang ngiti sa mukha ni Meredith. Nanigas ang buong mukha niya. Ano? Nagkamali ba ako ng dinig? Anong sinasabi ni Vera? Gusto lang niyang magpanggap na isang mapagmahal at mabait sa harap ni Jeremy at Old Master Whitman. Ayaw niyang mapunta sa kanya ang sisi para kay Rose! Nagpapanggap lang siya! Natulala din si Rose at Eloise. Di nila inakala na ganitong walang awa si Vera. Nang makitang mukhang gulat si Meredity, ngumiti si Madeline kay Jeremy. "Jeremy, kung ganon, pwede mo na akong samahan sa police station ngayon na." Sinulyapan ni Jeremy si Meredith na nakaluhod sa sahig nang may naguguluhang mukha at tumango. "Sige, sasamahan kita." Masayang ngumiti si Madeline at inabot ang kanyang kamay para hawakan ang braso ni Jeremy. Ang kanyang mayabang at magandang mata ay dumaan kay Meredith na nakaluhod pa rin. "Pandadakip para makapagngikil, kagustuhang saktan ang iba… kapag nasentensyahan sa mga krimeng ito, ilang t

Biglang bumilis ang tibok ng puso ni Madeline, pero kalmado siyang nagpanggap na nagulat at naguguluhan. Tumingin siya sa mga itim na mata ni Jeremy. "Ano? Sinasabi mo na di patay ang dati mong asawa?" Nagsalubong ang kanyang kilay bago siya tumawa. "Di mo na naman ba iniisip na ako ang dati mong asawang si Madeline ano?" Nang marinig ang boses niya, tumawa rin su Jeremy. Isang malakas na hangin ang dumaan, bahagyang tinangay ang misteryosong kulay na bumubugso sa kanyang mga mata. Tinignan niya si Madeline at malinaw na sinabi, "Ilang tao ay buhay, pero patay na siya. Pero ilang mga tao ang patay na, pero buhay pa rin siya." Matapos tahimik na pakinggan ang mga salitang ito, ngumiti si Madeline. "Sinasabi mo ba sa akin na nabubuhay pa sa puso mo ang dati mong asawa?" Di lang siya tumawa, pero ang tawa niya ay puno din ng panghahamak. "Alam ng lahat na si Madeline ang babaeng pinakaayaw mo." "Alam ng lahat?" Pinakinggan ni Jeremy ang mga salitang ito nang ang panghaha