All Chapters of Nakakahumaling na Pag-ibig: Chapter 191 - Chapter 200

Tandang tanda niya pa noon na palagi siyang nagrereklamo na kailangan niya ng mag diet dahil ayaw niyang tumaba at baka hindi na bumagay skaanya ang mga damit niya. Pero ngayon... hindi niya na kailangang mag-alala dahil sobrang payat niya na at wala na rin siyang pakielam sa mga sinusuot niya. Kung noon design ang tinitignan niya, pwes ngayon, tinitignan niya nalang ay kung kaya niya ba ang presyo nito. At kapag naalala niya yung mga ganung bagay, natatawa nalang siya. Kapag may gusto kang isang bagay, gagawin mo ang lahat para makuha yun, at kapag nakuha mo naman na yun, marerealize mo na hindi mo na pala yun gusto.... Kaya tinatawanan nalang ni Ling Yiran ang mga nangyari sakanya. Isa pang bumabagabag sa isip niya ay kung bakit tinatawag pa rin siya ni Yi Jinli na 'Ate', na para bang miss na miss nito yung mga panahong magkasama pa sila. 'May gusto ba siya sakin?' Minsan kasi hindi niya mapigilang magisip dahil kitang kita niya na iba ang trato nito sakanya kumpara sa ib

Agad-agad naman silang nagmaniobra papunta sa ospital. Pagkarating ni Yi Jinli sa ospital, nirerevive pa rin ang Old Master kaya naghintay lang siya sa labas ng emergency room. Sa buong buhay niya, ngayon lang siya kinabahan ng ganito... Ang buhay nga naman oh... Kahit gaano pa kalakas ang isang tao, darating at darating din talaga ang panahon. Lumaki siya na iniisip na malakas pero masama ang ugali ng lolo niya, at ang nagiisang anak lang nito ang totoong minahal nito. Para dito, puppet lang ang ibang tao at oo... kasama siya dun, ang sarili nitong apo! Sa totoo lang, alam niya naman na ang tingin sakanya ng Old Master ay hindi bilang apo, kundi bilang nagiisang tagapag mana, na hindi na nito makontra. Pagkalipas ng dalawang oras, sa wakas nagbukas na ang pintuan ng emergency room. "Nailigtas na po namin siya. Pero masyado na pong matanda si Old Master Yi at ilang beses na rin po siyang naoperahan. Sa punto pong ito, mas maganda pong ihanda niyo na ang sarili niyo. Dalaw

"Sabihin mo nga sa akin kung ano kayang iisipin ng Ling Yiran na yun kapag nalaman niya ang tungkol dito?" "Hindi niya po 'to malalaman." Nakangiti pero walang emosyong sagot ni Yi Jinli. Dahil ayaw pa ring magpatinag ni Yi Jinlli, lalo lang nanggigil ang Old Master. "Sa tingin mo ba posible yun?! Walang sikretong hindi nabubunyag at sigurado ako na darating ang araw na malalaman niya ang lahat at..." Pero hindi pa man din natatapos magsalita ang Old Master nang muli nanamang magsalita si Yi Jinli,"Hindi niya po malalaman, Lolo. Okay?" Mahina lang ang boses ni Yi Jinli, sapat lang para marinig nilang dalawa. Sa puntong 'to. bahagyang nasindak ang Old Master sa nanlilisik na mga mata ng kanyang apo. 'Titignan mo ako ng ganyan dahil lang sa isang babae?!!!' 'Ano? Kaya mo ba talagang panindigan na balang araw ay hindi ka makokontrol ng babaeng yun?' 'Mukhang mas malala ka pa sa tatay mo....' - Pagsapit ng Sabado, maagang bumyahe si Ling Yiran papunta sa ospital ng lola

Biglang nagbago ang itsura ng lahat. "Anong ibig mong sabihin?!!!" "Ang ibig ko pong sabihin ay hindi ko kayo bibigyan ng 200,000 yuan!" Walang emosyong sagot ni Ling Yiran. "Wala akong kilalang mayaman. Ang akin lang ay nanay niyo si Lola kaya dapat lang na alagaan niyo siya. Hindi ba sampal sainyo na yung apo niya yung magbabayad ng lahat ng mga ginastos niyo mula sa pang ospital niya hanggang sa mga pamasahe niyo papunta dito?" "Yiran, hindi mo kami naiintindihhan. Kitang kita ng mga tito mo na buhat-buhat ka ng isang mayamang lalaki noong araw na yun. "Wala po akong alam sa sinasabi niyo, at ang malinaw lang po sa akin ay pinainom nila ako ng gamot." Kalmado ang pagkakasabi ni Ling Yiran pero ramdam na ramdam ang diin. "Pero siguro nga para sa akin din yung ginawa nila. Sadyang mahirap kasing paniwalaan na tataraydurin ng sariling tito ang pamangkin nito. Mga tito, bakit kaya hindi niyo pangalanan kung sino ang mayamang lalaking sinasabi niyong kakilala ko nang mapasalamatan

"Wala naman. Dahil may mga bagay siyang ginawa na hindi dapat, syempre dapat lang na tanggapin niya ang parusa niya." Sagot ni Gu Lichen na parang maliit na bagay lang ang pinaguusapan nila. Pero nang marinig yun ni Ling Yiran, biglang bumilis ang tibok ng puso niya. 'Ibig sabihin..... pinatahimik niya si Zhong Rongrong? Kung ganun... napatalsik siya sa show business? 'Ibig sabihin... mula ngayon, mawawala na sakanya ang lahat ng mga luho niya at magiging isang ordinaryong tao nalang din siya.... 'Sa mundong ito, ilang tao ba ang gustong mamuhay bilang isang ordinaryo lang? Lalo na yung mga taong nakaranas na ng sarap noon.' Natatakot si Ling Yiran na baka hindi kayanin ni Zhong Rongrong ang ganung klsase ng buhay. "Bakit? Naawa ka ba sakanya? Nakalimutan mo na ba na binastos ka ni Zhong Rongrong?" "Hindi ako naawa sakanya. At sa tingin ko, hindi niya rin naman magugustuhang maawa ako sakanya. Hindi mo na ako kailangang ilibre ulit. Mauna na ako, kailangan ko pang habulin yun