บททั้งหมดของ Nakakahumaling na Pag-ibig: บทที่ 211 - บทที่ 220

At bakit naman siya mahihiya? Legal naman ang ginagawa niya para kumita ng pera. "Kung gusto mo maging extra, bakit hindi mo sinabi sakin? Edi sana nabigyan ka nila ng role na medyo mas mahabang linya at hindi lang yun, mas malaki pa ang kikitain mo kumpara sa pagiging extra." Habang nagsasalita si Ling Luoyin ay hinihimas niya ang buhok ng ate niya, para ipakita nag mamahaling relo na suot niya. Natawa nalang si Ling Yiran sa ginagawa ni Ling Luoyin. "Basta ako, hindi ko ibebenta ang kapatid ko para lang magkaroon ng mas mahabang linya." "Ikaw..." Ang kaninang abot tengang ngiti ni Ling Luoyin ay biglang napalitan ng pagkairita dahil alam niya na inuungkat ni Ling Yiran ang ginawa niya noon dito nang minsan niya itong sinubukang ibenta sa assistant director. Pero may biglang pumasok sa isip niya kaya muli nanaman siyang nagtanong. "Kinakapos ka ba? Bakit kailangan mong maging extra? Wala bang nagbibigay sayo ng pera? Ganun ka na ba kahirap ngayon?" "Wala akong tungkuling sagut

Alam niya na hindi naman siya sisingilin ni Lianyi, pero hindi niya naman masikmura na hindi siya nagbabayad sa dami na ng naitulong nito sakanya. Paulit-ulit na lumunod si Ling Yiran at gumapang papunta kay Ling Luoyin... Hanggang sa nagumpisa ng magalit ang iba pang mga extra dahil paulit-ulit nalang sila. May ilan pa ngang sumisigaw ng dagdag na bayad at dapat hindi sila pinagtitripan ng ganun. Nang makita ng direktor na naiinis na ang mga extra, tinawag na niya ang assistant direktor para kausapin si Ling Luoyin. Nakaramdam naman si Ling Luoyin na siya na ang pinaguusapan kaya nagpanggap nalang siya na kunwari nagiisip, "Eh ito? Sa tingin ko okay na. Ang ganda ng posture niya at tamang tama ang timing niya. Bakit kaya hindi mo idemo Miss para makita ng ibang extra kung ano ang dapat nilang gawin." Si Ling Yiran ang tinutukoy niya. "Pero yun ay kung gugustuhin ng extra na 'to na idemonstrate sa lahat. Kasi kung mangyayari yun, mas mapapagod siya kumpara sa iba."

Dali-dali namang sumunod ang assistant sa labas. Sobrang lamig ng panahon dahil kasagsagan pa rin ng winter kaya ang mga lalaking extra ay patong patong ang mga damit para hindi sila ginawin. Samantalang ang mga babae naman ay hindi pinayagang magpatanong ng damit dahil magmumukha silang mataba. Kaya siyempre, nanginginig na sa lamig ang mga babae, at habang wala hindi pa naguumpisa ang aktwal na filming, kumuha muna sila ng kanya-kanyang jacket para hindi sila ginawin. At tanging si Ling Yiran lang ang namumukod tangi na walang patong na damit. Paulit-ulit siyang lumuluhod at gumagapang, na parang hindi nararamdaman ang lamig. Para naman kay Ling Luoyin, dahil hindi pa naman naguumpisa rehearsal palang naman, hindi pa nito tinatanggal ang makapal nitong coat na kanina pa nito suot. "Ano ba yan, parang hindi naman nila nakita ng maayos. Okay lang ba na lumuhod ka ulit ng dahan-dahan para makita nila ng mas maayos." Sabi ni Ling Luoyin kay Ling Yiran, hindi pa man din ito n

Pagkapasok nila sa tent, dahan-dahang nilapag ni Gu Lichen si Ling Yiran sa sofa. Tinignan niya ang kaliwang kamay nito at nagaalalang sinabi, "Masakit ba?" "Medyo." Nakakunot ang noo ni Gu Lichen habang tinitignan ang kamay ni Ling Yiran na para bang nararamdaman niya rin ang sakit nito. Alam ni Gu Lichen na sobrang nasaktan si Ling Yiran dahil ngayon niya lang ito nakitang nakakunot ang noo, sobrang namumutla, at halos hindi makapagsalita ng maayos. Hindi niya alam kung bakit pero nasasaktan din siya para rito. Kitang kita niya kung paano ito paulit-ulit na lumuhod at gumapang hanggang sa malaglagan ito ng stove sa kamay..... nasaktan siya.... ng sobra... Kaya hindi na siya nagisip pa at dali-dali na siyang naglakad papunta rito para alalayan itong tumayo. Bakit niya ginawa yun? Hindi rin maintindihan ni Gu Lichen kung bakit nag'aalala pa rin siya kay Ling Yiran kahit napatunayan niya ng hindi ito ang taong hinahanap niya. 'Dahil ba maganda siya? O dahil kamukhang kam

Ibig sabihin, ang lalaking nasa likod ni Ling Luoyin ay si.... Gu Lichen? "Sige. Ibibigay ko nalang sayo ang reseta at yung hindi ko makukuhang sahod, pakibayaran nalang." Pagkatapos niyang magsalita, tumingin si Ling Yiran kay Gu Lichen, "Maraming Salamat po, Mr. Gu. Mauna na po ako." At naglakad na nga si Ling Yiran palabas ng tent kaya sina Gu Lichen at Ling Luoyin nalang ang naiwan sa loob. Walang emosyong nakatitig si Gu Lichen kay Ling Luoyin.... Sobrang nakakatakot... Pero pinilit ni Ling Luoyin na kumalma at ngumiti. "Lichen, bakit naman ganyan ka makatingin sakin? Oo nga pala... kayo ng ate ko.... magkakilala ba kayo?" "Bakit mo siya pinagmukhang tanga?" Tanong ni Gu Lichen, na halatang walang balak na sagutin ang tanong ni Ling Luoyin. "A....hindi ko maintindihan... Yun ba ang sinabi sayo ng ate ko?" "Sinabi? Yan ang tingin mo? Nakatira yung ate mo sa napaka liit na apartment, nagtatrabaho bilang sanitation worker, at ngayon gusto niya lang maging extra para kum