All Chapters of Nakakahumaling na Pag-ibig: Chapter 201 - Chapter 210

"Ah ganun ba." Bahagyang lumapit si Ling Yiran dahil naramdaman niya na may dahilan kung bakit sinabi yun saknaya ni Gu Lichen. Mga ilang segundo ring nakatitig si Gu Lichen kay Ling Yiran bago ito muling magsalita, "Kasi noon, nahiwalay ako sa isang mahalagang tao sa ospital na yun at tandang tanda ko na mahilig siyang kumain sa restaurant na 'to, kaya mula noong nawala siya, palagi akong pumupunta dito para kumain." "Kung ganun, ibig sabihin sobrang halaga pala talaga nung taong yun para sayo?" Tanong ni Ling Yiran. Base sa tono ng boses ni Gu Lichen, ramdam niya na namimiss nito ang taong tinutukoy nito. "Oo, sobrang mahalaga. Para sa akin, katumbas na siya ng buhay ko. Sobrang kalmado lang ng pagkakasabi ni Gu Lichen pero hindi inaasahan ni Ling Yiran na maririnig niya ang mga salitang sinabi nito sa isang Gu Lichen. 'Ganito pala maattach ang isang Gu Lichen.... Eh bakit ganun-ganun nalang siyang magpapalit-palit ng mga girlfriend, na para bang wala lang sakanyang halag

Ilang araw na tinuon ni Ling Yiran ang oras niya sa pagtatahi ng gloves na hinihingi ni Yi Jinli at kanina, sobrang aga niyang bumyahe at hindi naman siya nakapag pahinga dahil siya ang nagbantay sa lola niya. Kaya hindi niya na namalayan na nakaidlip na siya. Sinilip ni Gu Lichen si Ling Yiran at nang makitang nakatulog na ito, pinahinaan niya ang volume ng kanta. Ngayong natutulog na si Ling Yiran, para kay Gu lichen, mas nagiging kahawig nito ang babaeng nasa isip niya. Sa totoo lang, pati ang mga mata nito ay parehong-pareho, pero sa tuwing nakadilat ito ay wala siyang ibang makita kundi lungkot at ilang, na para bang malayong malayo sa mga mata ng taong hinahanap niya. Dahil yung taong nasa alala niya ay mayroong mga matang masayahin at puno ng pag asa. Pagkagising ni Ling Yiran, nasa tapat na siya ng apartment niya. Kaya hiyang hiya siya at nagmamadali niyang tinanggal ang seatbelt niya. "Matagal ba akong nakatulog?" "Okay lang. Hindi naman ganun katagal." Dali-da

Ang part-time job na tinutukoy ni Manang Xu ay magiging extra sa isang pelikula at bukod sa cellphone number, wala ng iba pang requirement makapasok. 80 yuan at may kasamang tanghalian ang magiging bayad, kung aabutin ng gabi, magkakaroon din siya ng libreng gabihan pero wala ng dagdag na bayad. At kagaya ng sabi ni Manang Xu, tutal wala naman siyang ginagawa kapag rest day niya, pwede siyang mag extra extra muna para magkaroon rin siya ng dagdag na income, tutal arawan naman ang bayad. Kung isang buwan siyang mageextra tuwing rest day niya, makakaipon din talaga siya. Para sa ibang tao, siguro barya lang ang perang yun, pero para kay Ling Yiran, sobrang good deal na nun. Pagkatapos ng trabaho niya, nilabas niya ang gloves na natapos na niyang tahiin at tinawagan niya si Yi Jinli. "Natapos ko na yung gloves. Gusto mo bang ako ang maghatid jan sayo o ipapakuha mo nalang dito?" "Ako nalang pupunta." "Sige." Pagkauwi niya sa apartment niya, kumain lang siya ng dinner at n

"Bakit naman hindi?" Natatawang sagot ni Yi Jinli. "Responsibilidad kong magpakasal kaya ano pang pinagkaiba kung ngayon o pag tumanda na ako mag asawa? Maganda ang record ni Hao Meiyu at kapag kinasal ang Yi sa Hao Family, matutulungan nila kami sa shipping line namin, kaya bakit hindi?" Habang pinakapinggan ni Ling Yiran si Yi Jinli, nasasaktan siya... Na para bang.... hindi nito alam ang ibig sabihin ng pagmamahal at pati kasal ay negosyo lang para rito... Ano ba talagang mahalaga sa isang Yi Jinli? "Pero ngayon, napag isip-isip ko na mas magandang ikasal ako sa babaeng mahal ako." Tumingin si Yi Jinli kay Ling Yiran at nakangiting pagpapatuloy. Kaya dali-daling umiwas ng tingin si Ling Yiran, dahil pakiramdam niya ay siya ang pinatatamaan nito. Sinasabi ni Ling Yiran sa sarili niya na wag siyang magisip ng mga ganung bagay. Magkaiba ang mga mundo nila at kahit kailan hindi sila magiging magkaparehas. 'Kapag naibigay ko na ang gloves sakanya, sigurado ako na hindi na kam

Sobrang nakakatawa lang.... Hindi na sumagot si Ling Yiran, at yumuko nalang siya para kunin ang gloves na tinahi niya sa drawer. "Ito na yung gloves na pinangako ko sayo." Mabusising tinignan at sinukat ni Yi Jinli ang gloves. "Ang ganda, Ate. Parang yung scarf din na tinahi mo. Ang sarap suotin." "Hindi mo kailangang suotin yan. Tatawanan ka lang ng mga tao kapag nakita nilang suot mo yan." Pagpapakatotoo ni Ling Yiran. Naisip niya lang na kung ipapares sa maganda nitong damit, magmumukha lang katatawanan ang scarf na ginawa niya. "Hindi ba bagay sakin?" Natatawang sagot ni Yi Jinli. "Ate, para sakin, wala akong pakielam kung anong sabihin ng iba sa damit ko, ang mahalaga sakin ay sa komportable ako at bagay sakin. Kagaya nitong scarf na 'to, pag sinabi kong bagay to sakin, bagay to sakin!" "Isa pa, ate ko kaya ang nagtahi nito. Kaya.... bagay to sa lahat ng damit na isusot ko!" Nang marinig yun ni Ling Yiran, biglang bumilis ang tibok ng puso niya. Kung ibang tao siguro