KATATAPOS lamang ang klase niya sa subject kung saan nagtuturo si Johann. Mabilis ang bawat galaw upang mailigpit lahat ni Pamela ang mga gamit niya sa lamesa."Ela, can I talk to you?"tanong ni Johann na tuluyan nang nakalapit sa may likuran bahagi nito."Susko! ginulat mo ako J!"malakas na sabi ni Pamela na napalundag at napahawak pa sa sariling dibdib.Natawa naman si Johann sa pagkagulat niya."Tumatawa ka pa, ginulat mo na nga ako!"naiiling na ani ni Pamela."Para ka kasing nakakita ng multo sa naging reaction mo. Siya nga pala ba't parang nagmamadali ka?"tanong ni Johann. Sinabayan na nito si Pamela sa paglabas ng classroom. Ilan sa mga estudyanteng nadadaanan nila sa hallway ay binabati si Johann."Mamimili kasi ako, kuwan... pupunta si Maragareth kasama si Vaett. Ipagluluto ko sila ng specialty kong roasted chicken,"wika niya."Oooh... see. So ayos na? I mean tanggap mo na."Hindi iyon patanon

MAGMULA ng gabing iyon ay lalong nagkaroon ng puwang sa pagitan ni Pamela at Varun. Lalo na at laging ginagabi sa pag-uwi ito, parati siyang nag-iisip na baka nakikipagkita ito ng palihim kay Margareth. Magkagayunman ay hindi iyon ipinaalam ni Pamela ang nasasaloob sa asawa, mas nanaisin niyang kimkim ang lahat ng iyon.Nagliligpit na si Pamela ng mga gamit niya sa desk, katatapos lang ng klase niya kay Johann. Bagama't sobrang enjoy naman siya sa mga topics at activities sa lahat ng subjects niya sa kinuhang course ay parati na lang siyang walang gana."Uuwi ka na?"tanong ni Johann ng tumapat ito sa kanya."Huh?"tanong ni Pamela, kasabay ng pag-angat niya ng mukha. Bigla ay nakaramdam ng pagkahilo  at panlalambot ito. Mabilis naman umalalay si Johann."M-may masakit ba sa iyo Ela?"kababakasan ng labis na pag-aalala ang tinig ni Johann. Unti-unti siyang pinaupo ulit ng binata."Wait! ka lang diyan. Kukuha ako ng tubig para

MATAPOS ang naging sagutan nila ng asawa ay agad na dumiretso si Varun sa office roomSa loob ng mansyon. Doon nito piniling gugulin ang buong magdamag niya. Kanina pa siya nakaharap sa lamesa kung saan nakapatong ang nakabukas na laptop at mga dokumentong kailangan niyang basahin at pirmahan. Wala pa siyang nauumpisahan magmula nang dumating siya galing kina Johann. Mas mauuna pa sigurong maubos ang bote ng whiskey na kasalukuyan niyang iniinom ng mga sandaling iyon. Maya-maya’y nakarinig ng katok sa may pinto si Varun. “Sino ‘yan, hindi ba’t sabi ko bawal akong isturbuhin,”malamig na sabi nito. “Si Art ito Kuya Varun.”Sagot nito mula sa labas ng pinto. “Come in.”Wala nang nagawa si Varun kung ‘di papasukin ito. Nanatili lamang siyang nakatitig sa kawalan habang sumimsim sa basong hawak. “Maaga pa umiinom ka na. Okay ka lang ba Kuya?”tanong ni Arthur matapos nitong makaupo sa upuan na nasa harap ng lamesa niya. Hindi naman nakaimik

HINDI aakalain ni Varun na desidido ang asawa niyang si Pamela na makipaghiwalay sa kanya. Mabibigat na yabag ng leather shoes niyang  pumasok siya sa library room ng mansyon nila. Pagod siya ngunit hindi niya mapapalagpas ang itinawag lang naman ni Arthur sa kanya. "What's all this about Pamela?"Naghihinakit na tanong ni Varun nang tuluyan siyang makapasok roon. Nakita niyang prenteng nakaupo lamang ang babae sa couch na walang mababanaag na emosyon sa mukha.  Ever since that tragedy came ay tuluyan nag-iba ang asawa niya. Halos hindi na niya makita rito ang dating babae na minahal niya at nagmamahal sa kanya. "Alam mo ang ipinaggaganito ko Varun,"simpleng sabi lang ni Pamela na umiwas ng tingin sa kanya at may kinuha na brown envelope sa ibabaw ng study table. "Aalis na ako Mr. and Mrs. Sebastian if you need may service again just call me to my landline,"pamamaalam ng family lawyer nila ay tumayo na ito sa kaharap na couch ni Pamela. Tinan

KASALUKUYAN naghahanda sa pagpasok si Varun ng mga sandaling iyon nang makarinig siya ng pagkatok mula sa pinto ng kanyang silid. "Bukas iyan,"pabalewalang sagot niya. Agad naman nagbukas iyon at nakita niya mula sa kaharap na salamin si Manang Anita. "Ano po iyon Manang?"tanong ni Varun na tuluyan umikot para makausap ito. Sa sandaling iyon ay naglalagay na siya ng kurbata. Sa ilang ulit niyang ginagawa iyon tuwing umaga ay unti-unti siyang natuto na gawin iyon ng mag-isa. Kumbaga nasanay na siya sa isipin na walang gagawa niyon bukod sa kanyang sarili. "Hindi ka ba kakain ng almusal bago pumasok Senyorito?"tanong ni Manang Anita. "Hindi na ho Manang, baka magpadeliver na lang ako sa office mamaya, saka wala ho akong gana, "tugon niya. Tuluyan na niyang kinuha ang suitcase niya. Lalabas na sana si Varun ng muli niyang madinig ang tinig ng matanda. "Iho...wala akong karapatan na sabihin ito sa'yo, pero para sa akin ay para na kitang anak. Nag-