บททั้งหมดของ Go To Hell (Hell Duology #1): บทที่ 21 - บทที่ 30

Cypher's POV      Weekend just ended, and now I am back being a student. Napansin ko ang katabi kong babae na kanina pa naghihikab at kinukusot ang mata dahil sa kanina pa nagkukuwento ang aming lecturer tungkol sa buhay niya. Tahimik ang buong klase nang matapos sa pagkukuwento ng aming baklang professor. “Class, masyado bang nakakaantok ang kuwento ko?” tanong niya ngunit tanging paghikab lang ang isinagot ng ibang mga estudyante. Tumikhim ang aming prof para makuha ang atensyon namin. “Since the 76th anniversary foundation of our school is near, I want you to prepare for this event,” he announced. Nagsimulang mag-ingay ang buong classroom dahil doon, halatang excited ang iba dahil sa mga nakabalandrang bungisngis sa kanilang mga labi. “Bawat room ay may kaniya-kaniyang Booth na gagawin. So any suggestion class?” Maraming nagtaas ng kamay para sa mga booth suggestions nila.

Cypher's POVEveryone are preparing to make their own booth, while I’m busy eating my own food here at the cafeteria. In-announce ng Dean na walang magiging klase sa buong maghapon dahil magsisimula na ang 76th anniversary foundation mamayang gabi. Since welcome ang mga outsiders ay may mga kung ano-ano mga abubot silang sinasabit sa bawat palibot ng soccer field. A lot of students are busy, ngunit may iba rin namang walang gawa kagaya ko at nandito lang sa cafeteria para kumain. Balak ko palang na isubo ang kahuli-hulihang slice ko ng pizza, ngunit may kamay nalang na biglang umagaw doon, halos mapanganga nalang ako nang walang pasabi iyong kinain ng lapastangang lalaki na nasa aking harapan. “It’s the slice, Zero!” I blurted out while he’s eating my delicious pizza. The hell with him! That’s my pizza!“It’s delicious.” He winked at me na mas lalong ikinainis ko. Bakit ba bigla-bigla nalan

Cypher’s POV    Nagmadali ako na hanapin ang lokasyon kung nasaan sina Amethyst. Hindi ko na namalayan na hindi na pala nakasunod sa akin sina Zero. I ran as fast as I could kahit na pagod na ako sa mga ginawa ko kanina. I’m pretty sure na mga mafias ang humabol kay Zero kanina. I was trying to ask him earlier why didn’t he fight those mafias, pero mukhang alam ko na kung ano ang dahilan. There are lots of people here at the soccer field; mga taong dinarama ang saya ng buong paligid dahil sa maaari nilang paglibangan. Zero doesn’t want to make any trouble inside the campus, dahil paniguradong maaalarma ang mga taong nandito.“Cypher!” Napalingon ako sa pinanggalingan ng boses. I saw Deltran running towards me.“What happened?” I early asked.“I really don't know, pero nagkakagulo sa labas ng university,” saad niya.

Cypher’s POV      I went at the gadgets store to buy a new phone since my old phone got broken, so I replaced it with a new one. I’ve been gone for four days at wala pa akong balak na pumasok. Yeah, I broke what I've just said to Denise that I would be gone for three days, dahil na-extend na ito ng pang-apat na araw. I am planning to go to school tomorrow.     Medyo galing na rin nang kaunti ang mga sugat ko. Though visible pa rin siya kung titingnan sa malapitan, kaya kahit sino yata ang makasalubong ko ay napapatingin sa akin.        Dumiretso ako sa isang fast food. Hindi na ako na-surpresa sa rami ng text messages galing kay Denise. There’s this unknown number that missed calls me for five times, hindi ko nalang inabala na alamin kung sino iyon. Mabilis akong naghanap ng table na mauupuan matapos kong maka-order sa counter, nang nakahanap ako ay kaagad akong naupo ro

Cypher’s POV      Pagkabukas ko pa lamang ng pintuan ng aking kuwarto ay bumungad na kaagad sa akin ang isang taong nakahilata ngayon sa aking kama at mukhang masarap pa ang tulog. Napahinga ako nang malalim at kinuha ang alarm clock na nasa gilid ng aking study table. I didn’t bother to set an alarm tone just to wake him up, because cause I decided to threw the clock to him.“Aww!” sigaw niya habang sapo ang kaniyang mukha na natamaan ng alarm clock. Humalukipkip ako habang malamig na nakaharap sa kaniya. He noticed me easily that’s why his gaze turned to me with his death glare. “Cypher! Masakit 'yon ah!” Imbis na maawa ako sa kaniya ay tinaasan ko lang siya ng kilay.“What are you doing here?” I asked. Bakas pa ang pamumungay ng kaniyang mata dahil sa kakagising lamang niya.“Nakikitulog.” Kumunot naman ang noo ko sa sagot