Bellona.Naramdaman ko na lang na nasa kotse n’ya ako. Nanliit ang mga mata kong pinanood s’ya na umikot papunta sa driver's seat. Nang makasakay s’ya ay agad n’yang sinimulang buksan ang engine but I stopped him, when I regain my consciousness.“Don't,” saad ko habang hawak-hawak ang braso n’ya.Tiningnan n’ya ako ng may pagtataka at pag-aalala, ngayon ko lang s’ya nakitang mag-alala sa 'kin. Kahit na gano'n pinanatili kong hindi magpakita ng kahit ano’ng emosyon.Nakalimutan ko na pinutol ko na pala ang connection namin sa isa’t-isa kaya para saan pa kung lalaban ako kasama s’ya.“What are you talking about?” He said, his brow furrowed. “You need to be treated.”Pumukit ako saglit at saka paulit-ulit na umiling. “Malakas pa ako, kaunting galos lang a

Kieffer.Napasinghap ako sa kawalanan nang maipit na naman ako sa trapiko papunta sa shop. Tiningnan ko rin ang relos ko wala naman akong dapat na ipagmadali pero bakit parang gusting-gusto kong makarating agad do’n. Naniningkit ang mata kong tiningnan kung umuusad ba ang mga sasakyan hanggang sa mapadpad ang paningin ko sa kabilang lane. Dirediretso lang ang sasakyan do'n pero napukaw talaga ng atensyon ko ang dalawang babaeng nakaupo sa bus stop. May social distancing yata sila dahil isang dipa ang layo nila sa isa't-isa. Hindi ko na sana papansinin 'to nang maaninag ko ang babaeng naka-jacket at naka-trouser.“Bellona...” bulaslas ko nang mapagtanto kong si Bellona iyon.Bakit ba para s’yang nakapantulog? Hindi ko na s’ya nakikitang magsuot ng maiigsi at seksi na damit. Ang init-init tagong-tago ang katawan n’ya.Wala akong nagawa kundi ang panoori

Kieffer.Nakakrus ang mga braso ko habang nakaupo nang kaunti sa desk ko. Binabagabag pa rin ako kung ano’ng nangyari kay Bellona. Ano’ng napagtalunan nila ng Grand Emperor? Bakit kailangan n’ya pang umalis sa Palasyo. Pakiramdam ko hindi lang ako ang dahilan meron pang iba.Nilingon ko ang sapatos na nasa ibabaw ng desk ko. Hindi ko na s’ya nakikitang magsuot ng heels. As I mentioned, malaki ang pagbabago n’ya mula sa pananamit, tindig, pananalita at lalong-lalo na ang emosyon n’ya. Nabaling naman ang paningin ko sa pintuan nang may kumatok, mayamaya pa ay bumukas 'to at niluwa n’yon si Emma. “Sir... May gusto pong kumausap sa inyo, papapasukin ko po ba?” tanong nito. “Sure,” walang gana na sabi ko kahit na nagtataka, wala naman akong inaasahan na bisita ngayon. Umayos ako ng upo sa desk ko habang

Bellona. Na kay Kieffer ang paningin ko habang nakatulala s'ya sa sahig. Sumama s'ya na dalhin si Ally sa kabilang ospital, dahil na rin siguro sa pagkabigla ay napapayag n'ya ako. Kasalukuyan kaming nasa labas ng kwarto ni Ally. Hanggang ngayon ay tulala pa rin si Kieffer habang ako ay hindi ko alam kung ano'ng sasabihin ko o kung saan ako mag-uumpisa. Nang pumunta kami rito ay hindi n'ya ako kinausap, parang napakalalim ng iniisip n'ya.Kaya naman kinakabahan ako, hindi ko rin mabasa kung ano'ng ekspresyon n'ya. Parang nagsasabwatan ang panlulumo at pag-aalala sa aura n'ya. "Kailan pa?" He suddenly asked. Kahit na kinakabahan ay nanatili akong kalmado sa harapan n'ya. Tumingin siya sa 'kin at doon ko nasilayan ang namumuo n'yang luha. "Bell, kailan pa?" malungkot na tanong n'ya ulit. Hindi ko s'ya sinagot. Nakita ko pa ang pagsinghap n'y

Bellona.Tinapat ko ang cellphone sa tainga ko nang sumagot ito. ["Ohoy! Amanda buti napatawag ka. Sakto itatanong ko sana kung nakapag-isip ka na na,"] tuloy-tuloy na sabi nito. ["Kasi kung ayaw mong kuhanin ang offer ko. Maghahanap kami ng iba."] Hindi naman ako nakapagsalita agad dahil hindi ko alam ang sasabihin sa mga oras na 'to. Hindi pa rin maayos ang nasa utak ko. Hindi ko pa rin sigurado kung ano'ng dapat kong piliin.["Oy, tatawag-tawag ka hindi ka naman magsasalita. Kailangan ko na ng sagot mo dahil mamayang gabi ay kailangan mo nang gawin ang pinapagawa ko."]"Isang milyon," mariin na sabi ko. Saglit ko pa s'yang hindi narinig sa kabilang linya kaya tiningnan ko ang cellphone na hawak. Ipinagtaka ko 'yon dahil hindi pa naman patay ang tawag. ["Isang milyon??"] matapos ang ilang