Autumn’s POVNauna na akong umalis sa mga kasama ko dahil mag-oovertime pa sila. I never do overtime ever since naging lead namin si Rogue. Nakwento kasi sa’kin ni Alvin ang sobrang pag-aalala ni Ginger sa’kin. It’s like she had a trauma na baka may mangyari sa’kin.I called Alvin to fetch me. Sakto na out na rin nila sa HQ kaya papunta na raw siya. I just waited a couple of minutes until he came.Bumaba siya sa motor at sinuot ang helmet sa’kin. Pero bago ako sumakay ay tinext ko muna si Ginger kung may ipapabili ba siya sa amin. I also called her after 5 minutes without her reply pero hindi siya sumasagot. “Baka busy sa pagluluto,” turan ni Alvin nang makita na paulit-ulit kong tinatawagan si Ginger.“Sabi niya kasi sa’kin kanina message ko siya pag-uuwi na ako, eh.”“Don’t worry, baka naghahanda na ‘yon ng dinner natin.” He reassured me.Tinago ko na uli ang phone ko at sumakay na sa motor. Habang nasa byahe, tinanong ko siya kung bakit hindi yung sasakyan niya ang dala niya. Mas

“OMG! Ginger!” Mahigpit ko siyang yinakap. “Naaalala mo ba ako?” Kumunot ang noo niya sa’kin na parang nagtataka. Nagsimula tuloy akong kabahan dahil baka nga nagka-amnesia siya.“Who are you?” takang tanong niya sa mahinang boses. Biglang nanubig ang mga mata ko. Parang biglang tinusok ng karayom ang puso ko na hindi niya ako maalala.“Nasaan ako? Tsaka sino ka?” Bagsak ang balikat ko na napaupo at tuluyang naiyak. She can’t remember me. Tama nga ang sinabi ng doctor na pwedeng wala siyang maalala pagkagising niya. Although sabi ng doktor na panandalian lang naman, it still hurts. It hurts that someone you love can’t remember you. It’s like all the memories you shared vanished.“Hala bakit ka umiiyak? Binayaran ka ba nila Mom para bantayan ako? Nasaan pala sila?” inosenteng tanong niya sa’kin. Buti pa sila Tita naalala niya, ako hindi. “They’re home. Tawagan ko muna sila. Excuse me.” I faked a smile at lumabas ng kwarto niya.And as I walk out of the room, I suddenly went on my

"You’ll be the last person who will die in my amazing story, and I will tell the world that you killed all of them and took your life afterward because of regret." Hindi maipaliwanag ang nararamdaman ngayon ni Autumn sa binabalak ni Rogue sa kanya. Hindi niya alam kung posible ba ang mga pinagsasabi nito pero mukhang may mga kaparaanan si Rogue na maaari niyang manipulahin ang mga ebidensya. “Hindi mo na maloloko ang mga tao. Kilala ka na nila, na ikaw ang SERIAL KILLER!” pagalit na sigaw ni Autumn. “At ngayon na nawawala ako, siguradong ikaw agad ang pagsusupetyahan nila. So kahit patayin mo ako, mabubulok ka pa rin sa kulungan!” Natawa si Rogue sa mga sinambit ni Autumn sa kanya. Mahaba siyang tumawa kaya kumunot ang noo ni Autumn. Hindi niya mabasa kung ano ang iniisip ng taong kaharap niya. “Autumn… Autumn.” Naglakad paikot si Rogue sa kinauupuan ni Autumn habang binabanggit ang pangalan niya na may pang-aasar na tono. “Kaya kong makawala sa rehas. Pero ikaw? Kaya mo bang mabu

Alvin’s POVHindi ako makakapasok ngayon sa trabaho dahil may importante akong lakad sa araw na ‘to. Ngayon ko lang uli mapupuntahan ang puntod niya dahil sa mga nagdaang buwan ay hindi ko pa kaya. Nandito pa rin kami nags-stay ni Wade sa bahay ni Ginger. Her parents let us stay for free although gusto na talaga kunin si Ginger nila Tita dahil nga sa nangyari. That day also, I met Autumn’s parents. I was so scared at that time. Hindi ko alam paano ako magpapakilala, ano sasabihin sa kanila, paano ie-explain ang mga nangyari. My mind was blank and I can’t utter a word.Mabuti na lang naroon si Tita Grace para mag-explain at pakalmahin din si Tita Snow. But the most terrifying was HER father, Tito Philip. Ilang araw din ang pinalipas namin bago ako ipinakilala ni Ginger at ni Tita Grace as HER boyfriend. And as usual, they ask me so many things. Tito Philip was strict and a bit arrogant kaya may mga nabitawan siyang salita sa’kin na hindi mawala sa isip ko. I feel like what happen