Chapter 46: Dying

“Maaari pong mawala ang pasyente.”

Para akong nabingi. In an instant, all my memories with Ginger flashback in my mind. We were so close ever since. Away-bati kami noong bata pa lang pero kapag may nang-away sa amin, to the rescue kami sa isa’t isa. We’re cousins by blood but sisters by heart.

Buong buhay ko kasama ko na sa Ginger sa lahat ng bagay. Siya ang unang taong nakakaalam ng mga problema ko. Siya lang lagi nalalapitan ko kasi kasi siya lang naman kayang umintindi at magpasensya sa kahinaan ko. Siya lang ang kayang murahin ako kasi alam niyang alam ko na biro lang ‘yon.

Hindi ko pa nga siya nasusuklian sa mga moral support niya sa’kin lalo na noong naipit ako sa isang case at nakulong. I know she’s hiding her pain. I know she’s pushing herself to look strong. I know she’s hurt and frustrated because she doesn't know what to do to get me out of that hell.

Napaka-bubbly niyang tao. Lagi siyang nasasabihan na maingay, hyper, OA, maldita, at palatawa. Pero kapag siya na lang mag