Evie's POVNabibiglang nagpalipat-lipat ang tingin ko kay Keith at sa singsing na alay niya sa akin. Teka! Hindi ba ito na ang matagal kong hinihintay ang yayain niya kong magpakasal? Pero bakit ngayong nasa harapan ko na ng eksenang ito parang nag-aalangan akong tanggapin ang alok niya?Napatingin ako sa kanya. He just stared at me full of love in his eyes. He must be nervous. Namamawis na kasi ito habang hinihintay ang sagot ko. Pero hindi pa ako handang ibigay ang sagot na gusto niya. Tila yata natatakot ako na kapag tinanggap ko ang alok niya at naging mag-asawa na kami ay pagsawaan na niya ko. Natatakot ako na baka dumating ang panahon na puro na lang problema ang dumarating sa buhay namin ay bitiwan niya ako. Natatakot ako na baka kapag dumating ang araw na iyon ay iwanan niya ako."Love? Are you okay?" nag-aalala nitong tanong sa akin.Sa halip na sumagot sa tanong niya ay umalis na lamang ako sa harap niya at pinulot ang mga damit ko na nagkalat sa sahig. Nang mapulot ko iyon

Keith's POV Napatayo ako ng wala sa oras dahil sa sinabi ni Carla. I immediately get my coat. Kinuha ko sa drawer ng table ang susi ng sasakyan. Saka maglalakad na sana ako papunta sa pinto nang may maalala ako. Madami nga pala akong meetings after lunch. I immediately turn to face Owen. "Owen, can you fill in my business meetings? Please cancel my other schedule also. I really need to see my girlfriend right now. Thank you!" nagmamadali kong instruct sa kanya. "But I am not even your secretary! I am one of the directors of this company!" sigaw pa nito sa akin nang tuluyan na akong makalabas ng pinto. Agad akong nagtungo sa elevator. Pinindot ko ang down button nito. Agad namang bumukas ang elevator. This is a private elevator exclusive for me and the directors. Pumasok kaagad ako doon at pinindot ang basement kung nasaan ang sasakyan ko. Maging ang parking lot na iyon ay exclusive sa akin at sa mga directors ng kumpanya. Nang makarating ako sa floor, agad akong lumabas ng bumumk

Evie's POV Hindi ko alam kung totoo ba ang naririnig ko o nagha-hallucinate lang ako. Ngumiti ang doktor sa reaksyon ko. Siguro sanay na siya sa mga ganitong reaksyon. Sinampal ko ang sarili ko. Baka kasi panaginip lang ang lahat. Baka nananaginip lang ako. Pero hindi napa-aray ako sa sakit ng pisngi ko. Kung bakit naman kasi napalakas ko pa ang sampal ko sa sarili ko. Napansin kong pinagtitinginan ako ng mga tao dito. Iniisip siguro nila na nababaliw na ako. Sino ba naman kasi ang hindi matutuliro sa ganitong balita. May baby na sa sinapupunan ko sa loob ng isang buwan hindi ko man lang napansin! Heto pa ang malala nakaratay ngayon sa operating room ang tatay nitong baby. O di ba ang saya?! Kung bakit ba kasi active na active kami ni Keith sa jugjugan nung nakaraang buwan eh! Hindi nga ako nagkakamali ng isipin ko na baka may nabuo na sa ginagawa naming milagro. Napakamot ako sa ulo ko na hindi naman talaga makati. Trip ko lang siyang kamutin dahil stress ako! "You should start t