Nakatitig lang si Claire kay Nathan habang mahimbing itong natutulog. Nathan is truly a son of Bryan, parang pinagbiyak na bunga.Her eyes flew on the door. Pumasok ang Mama niya. "Natutulog na pala siya." Ngumiti siya pero hindi umabot sa mga mata niya. "Oo, Ma." Sandaling walang may nagsalita sa kanila, nakatitig lang kay Nathan. She felt her mother moved beside her. "May problema ka ba? You look so tensed," nag-aalalang sabi nito. Her mother knew her very well. "He's back, Ma," mahina lang ang pagkakasambit niya pero alam niyang narinig nito iyon. "D-Don't tell me-" "Bryan's back." "Oh, God. A-Alam na ba niya?" Umiling siya. "Kanina lang kami nagkita. Hindi naman kami nag-usap."  "Anong plano mo ngayon?" 

CLAIRE looked at her phone. 10:30 PM na. May kailangan kaya ang boss niya? Binuksan niya ang pinto at nakita si Bryan na nakasandig dito. Halatang lasing. Naaamoy pa niya ang hininga nitong amoy-alak."Anong kailangan mo?" Kaswal na tanong niya.Hindi ito sumagot bagkus ay pumasok sa kwarto niya."Bryan, ano ba? Doon sa kabila ang kwarto mo!" Angil niya.Parang wala itong narinig at humiga sa kama niya. Nilapitan niya ito at niyugyog sa balikat. "Gising, ano ba?"Nagulat siya nang kumilos ang mga kamay nito at ihiga din siya."Bryan!"Ang hitsura nito kani-kanina lang na lasing ay biglang napalitan ng pagkaseryoso. Kinubabawan siya nito at tumitig sa kanya."A-Ano ba? Umalis ka nga diyan!"He didn't moved an inch. His eyes are full of unspoken feelings. "That bastard took you from the resto 'til here. What a great guy!" Sa

"Claire! You came!" Masayang salubong ng boss niya sa kanya. Nangingiting humalik siya sa pisngi nito. "Happy birthday, boss!" She handed her gift. "Hi, Marian!" Nginitian siya ni Marian. Sa rooftop ng building ginaganap ang party. Lahat ay naka-formal attire. "Claire, I reserved you a seat." Anang boss niya at tinuro ang bandang dulo. "Kumain ka nang marami ha?" "Claire, ihahanap kita ng boyfriend," pilyang saad ni Marian. Natawa siya. "Sira! Hindi ko kailangan ng boyfriend."Bumaling siya kay Boss Rick. "Thank you, boss! Happy birthday ulit!" Iniwan na siya ng mga ito para batiin ang ibang bisita. Tinungo naman niya ang mesang naka-reserve sa kanya. Dumaan ang isang lalake at humingi siya ng isang basong wine. She roamed her eyes. Looking for a particular person. Nandito na kaya siya?&nb

NAGISING si Bryan sa haplos ng maliliit na kamay. He opened his eyes and saw his son smiling. "Daddy, you fell asleep too? Mom and I already made you an afternoon breakfast," mahabang saad ng anak niya. Napangiti siya sa tinuran ng anak. Napakabibo nito magsalita na para bang matanda. Niyakap niya ito. "Nathan, do you want to live with me?" "Of course, Dad!" Agad nitong sagot. "But won't you ask Mom too? She's outside." Umiling siya. "She wants to stay at your grandparent's house eh. Hindi daw niya gusto dito," aniya. He was angry at Claire for hiding his son from so  why live with her too? He just wants his son.Oh really? You mean that? The little voice teased him.Nalungkot ang mukha ni Nathan. "I don't wanna be away from Mom, Dad. I love her very much. She tells me a story every night, makes me a good breakfast every day and k

Dahan-dahang isinara ni Claire ang pinto ng kwarto ni Bryan. Mahimbing nang natutulog ang mag-ama niya. Sana nga ay magtagal pa ang ganitong pagtatagpo pero alam niya sa kanyang sarili na malapit na naman silang maghiwalay. Gagawa na naman siya ng desisyon na hindi ito kinukunsulta at batid niyang magagalit na ito nang tuluyan sa kanya. Gusto sana niyang makatabi ang mga ito kahit sa pagtulog na lang kaso may isang bahagi sa isip niya ang pumipigil sa kanya. Sa halip ay tumuloy siya sa dating tinutuluyang kwarto at humiga sa kama. It's been eight years. This room has been the only witness how they love and made love to each other. It was so full of sacred memories that's exclusively for her and Bryan. She was feeling so emotional she cried reminiscing the past. The way he smiled at her, winked at her, treat her like she was a  fragile glass, joke around and even the way he simply speak, she remembered it all. It was carved already in her heart and no one can ever r