Tahimik na pumasok ang grupo nila Hagan sa cafeteria habang pinagmamasdan ang mga kaeskwela na lubos na ginagasta ang laman ng golden card na ibinigay sa kanila ng kani-kanilang mga guro. Pero hindi naakit ang grupong ito sa mga nakikita, sa halip ay mas tibay pa nila ang kanilang loob para hindi matuko sa mga nakikita. Bagay na naging tagumpay dahil umalis ang siyam na magkakagrupo sa counter na sapat lamang ang dalang pagkain sa kanilang mga tray na ibinigay ng mga diwatang nagtratrabaho sa kusina ng Akademia.   Nang makakita ng isang bakanteng lamesa si Mischa ay madali niyang sinipulan ang mga kasama upang umupo roon nang magkakasama. Bagay na ikinakasya naman nila dahil sa may habaan ang kutdradong kainan sa cafeteria na iyon para sila’y magkasya.   “Magaling ang ginawa niyo, guys,” unang puri ni Hagan sa lahat na takam na takam na sa mga grupo ng pagkaing kanilang kinuha. “Alam kong hindi kami sigurado sa mga napagusapan nating lahat t

Tahimik na naglakad ang dalawa pabalik sa masukal na daan na kinatutumbukan ng kanilang silid aralan. Ang tahimik na si Morriban ay mas lalong tumahimik para kay Hagan. Bagay na ikinabahala nito sa dalaga, dahil sa tono ng pananalita nito kanina ay nasasaktan ito. Makailang ulit na napapasulyap ang binata sa mukha ni Morriban dahil sa pagaalala nito. Hindi rin naman nito alam ang sasabihin dahil nakikinita na nitong hindi lang siya sasagutin ni Morriban. He wanted to open a new topic but he doesn’t have the gut to speak out to her. Morribans’ aura is too cold for him para malaman kung tama bang kausapin niya na ito o hayaan na lang na mag-isa. Until she broke the long silence between them. “Kapag ba tinalo natin sila… Ang magkapatid na Griffin. Pwede na ba nating makuha si Denzell mula sa kanila?” Madilim ang tanong na iyon ni Morriban. Ngunit seryoso lang iyong ikinalingon ng binata sa kanya. Saglit pa itong n

"Wait!" Napatigil ang lahat nang biglaang napatayo si Dalo sa kanyang kinauupuan, tumuntong ito sa kanyang mesa upang mas makita nang lahat at mas makita niya ang kanilang guro. Ngunit ang agarang reaksyon ay tila nakapagpakagat sa kanyang sariling dila upang tulala at buong mangha lamang sa narinig na rebelasyon. Hindi ito makapaniwala sa nadinig "Ikaw? Ikaw si Eliot? Eliot, ang magiting na Guardian mula sa Nero kingdom. Ang isa sa mga bayani ng bagong henerasyon?" bulalas nito sa guro na agad ikinangiwi ng propesor. Hindi nito alam ang magiging reaksyon sa mga nangyayari, lalo na’t hindi ito sanay tumanggap ng papuri sa kadahilanang hindi nito nais na makarinig ng mga iyon sa kanyang harapan. Ito ang dahilan ni Eliot kung bakit siya nagturo na lamang sa taong ito sa klaseng alam niya na hindi siya makikilala bilang siya. Ngunit hindi rin naman nito inaasahan na siya rin mismo ang sisira sa plano niyang itago ang sariling pagkakakilan

Hagan’s Point of ViewIlang beses kong kinakusot ang aking mga mata nang isang babae ang biglaang lumitaw sa tabi ni Sir Eli. Napakaputla ng babaeng ito, pero alam kong hindi nalalayo ang edad nito sa aming propesor. Ang kaputlaan nito’y halos humawa na sa kulay ng kanyang labi na tila tuyong-tuyo. Ang buhok din nito ay sabog-sabog na para bang nasabugan ng kung ano. Ngunit sa kabila ng lahat ng iyon ay nananatiling kumikislap ang pagkasabik sa mga mata nito. Napakawirdo nga’t maging ang pagangal sa kanya ni Sir Eli ay tila lumabas lamang sa tainga nito dahil sa kaabalahan ng babae sa pagtitig sa aming lahat. Nakasalubong ko pa ang mata nito at ikinanlaki ng mga mata nito ang presensya ko. Na para bang nakakita siya ng isang magandang bagay sa akin at nakakailang iyon. Hindi ko alam kung kaya ko bang maniwala sa mga sinabi ni Sir Eli kanina tungkol sa aming lahi. Makakaya raw naming makausap ang likas na yaman maging

 “Una na kami Hagan,” paalam sa akin ni Reese habang hinihila si Andreas papalayo sana sa aming tinutuluyan. Ngunit nahihirapan siyang gawin ito dahil ayaw pa nitong umalis. Nananatili pa rin itong nakatitig sa pintuan at umaasang lalabasin siya roon ni Morriban. Pero nakapasok na ang lahat ng aming mga kasamahan pero hindi pa rin ito lumalabas. Napatingala ako sa ikalawang palapag ng bahay at tinanaw roon ang bintana ng silid ng mga babae na alam kong kinaroroonan niya ngayon. Sa totoo lang ay hindi ko rin alam kung bakit hanggang ngayon ay hindi nagsasalita si Morri tungkol sa nangyari sa kanya kanina. Alam kong paminsan ay natural sa kanya ang hindi mamansin at magsalita. Pero iba kasi ngayon. Alam kong may kakaibang nangyari sa kanya kanina sa klase kaya maging si Andreas ay hindi man lang nito kinakausap. Napakurap naman ako nang dumungaw sa bintanang iyon si Asya. Sumenyas ito at umiling-iling sa a