Lahat ng Kabanata ng The Visions: Kabanata 11 - Kabanata 17

"saan ka galing" halos mapatalon na ako sa gulat dahil sa biglaang pagsulpot nitong si Agnes, sa lalim ba naman ng iniisip ko. "Katattapos lang ng panghuling klase ko. ikaw? tapos na ba klase mo?   "Ah, o-oo kanina pa. M-may kinuha lang ako sa library, ano tara? Kain tayo libre ko na" pakiramdam ko may kakaiba ngayon kay Agnes, though lagi naman siyang ganito sa akin simula ng magkakilala kami. Seryoso, hyper, seryoso, hyper jan lang palagi umiikot ung mood niya but this time she's hyper but diko masasabing ganun ka genuine un. She's been looking around as if someone is following her. Kausap niya nga ako pero palinga linga naman ang mga mata niya. Pansin ko din ang pamumutla niya, hinila niya ako papasok ng cafeteria pero palinga linga padin ito, balisa, wala sa sarili.   Isinara ang kabilang section ng cafeteria dahil sa nangyari, nandoon padin ang crime scene at mga bakas ng dugo. Tinakpan na lang ang glass window ng cafeteria para hindi m

“Felix saan mo ba ako dadalhin?” I asked Felix. Well, unfortunately kanina niya pa ako kinakaladkad palabas.    Huminto kami sa harap ng kotse niya ng makarating kami sa parking lot.   “Amari, huwag na huwag na huwag kang lalapit kay Kim kahit anong mangyari” may tono ng pagbabanta ang boses nito.   “wait, what? why?.” I hesitate to ask.   “just fuckin' do what I've told you Amari.” pasigaw nitong sagot.    Tumingin ito sa paligid at dali dali akong pinagbuksan ng pinto ng kotse niya.   “ihahatid na kita sa inyo, may kailangan kang malaman.” seryoso ang mukha nito, at bago sumakay ay may kung ano itong tinitignan sa paligid na para bang may hinahanap.    All way long, he's not talking. I don't even bother to asked too.   Pero maya maya pa, huminto kami sa harap ng malaking building. Wait, is this his ap

Amari's Pov. Nagising ako na sobrang bigat ng nararamdaman ko. Napakatahimik ng paligid, inilibot ko ang aking mga mata para suriin kung nasaan ako.  Nasa isang tahimik at madilim na silid, tanging ang lamp shade lamang na nasa gilid ang nagsisilbing liwanag. Muli kong ipinikit ang aking mga mata para alalahanin ang nangyari ng pumasok sa isipan ko si Mama.  Agad akong siniklaban ng matinding takot at pag aalala kaya kahit madilim ay pilit ko kinapa at hinanap ang aking telepono. Ngunit di ko ito matagpuan kaya nagdesisyon akong lumabas ng silid upang doon maghanap sa labas ngunit bago ako tuluyang makalabas ay may narinig akong nag uusap. “isa lang ang paraan para matapos ang lahat ng to.." narinig kong sabi ng kausap ni Felix nakatalikod ito sa akin kaya hindi ko makita ang mukha nito  “No, Hindi. Hindi pwede .”—Felix.