ALTHEA'S POV  Nakakaasar talaga yung lalaking 'yun. Sabi nang 'wag iwanan yung cup ng milktea sa bedside table, eh! Ayan yuloy, may langgam na naman. Nakakainis naman, talaga!Wala naman na akong magagawa pa kaya imbes na mainis pa ako ay itinapon ko na lang iyon sa basurahan. Pinunasan yung bedside table saka inilagay sa backpack yung mga gamit ko. Nagtaka pa nga ko dahil maayos itong nakalagay sa study table ko, eh. Pero alam ko naman kung sino may gawa nun.Hmm, kahit papaano may silbi din naman pala siya. Bukod sa pagiging adik sa milktea, mapagkawang gawa din. Minsan kapag weekend na nandito yun, nagkukusa yun maglinis ng bahay at magluto ng pagkain. Kaya ako, maghapong nakatutok sa libro.Matapos makapag-ayos ay umalis na din ako ng apartment at ini-lock ang pinto. Naglakad sa gilid ng kalsada tungo sa bus station. Mas maaga ako ngayon kesa sa mga nakaraang araw, kailangan ko kasing dumaan pa sa cashier ng school para makapagbayad ng monthly tuition ko. Buti n

 ALTHEA'S POV I stirs from my deep slumber upon hearing faint sounds in the background. Light footsteps on the floor and clanking of utensils. I even heard an annoyed huff and grumbles which was strangely familiar.I crack open an eye only to be meet by the blinding light coming from my window. I took a breath and adjust my sight before turning to my back. The noise took a halt and I felt an intense gaze towards me."Hmm.." a soft moan escape my mouth when a delicious smell fills my nostrils. My stomach followed with a loud grumbles.Nakarinig ako ng mahinnag pagtawa kaya tuluyan ko nang ibinukas ang mga mata ko. Una kong nahagip ay ang mga pagkain na nakahain sa maliit na dinig table. Umuusok pa ang mga ito, halatang bagong luto.Nakadinig ako ng mga yabag kaya hinanap ko iyon. Sakto namang nakita ko ang pamilyar na sapatos palapit sa akin na nanggaling sa kusina. Nag-angat ako ng tingin para makita siya at sinalubong naman ako ng nakakaloko niyang ngisi."Oh, the

 ALTHEA'S POV "I'm really sorry, Althea. But, you know the situation, right?" pilit na ngumiti si Papa sa akin. "Pero, huli na 'to. The next time, you'll come with me.""Okay lang po." nakangiting sagot ko.It's not that it bother's me. Hindi ko naman hinahabol na kilalanin ako ng mga relatives niya, masaya na ako sa ganitong set-up. At least wala akong problema liban sa step-mom at step-sister ko."Uuwian nalang kita ng pasalubong." sabi ulit niya. "Pababantayan na din kita sa secretary ko para naman–""'Wag na po, 'Pa." mabilis na tanggi ko. "Bibisita naman po ako kay Tita Amelia. Baka din po doon muna ako ngayong sembreak."Actually, 'di 'yun totoo. Hindi ko nga ma-kontak si Tita dahil busy din ito."Ganoon ba? Mag-ingat ka, ah." tumango ako at saka naman niya ginulo ang buhok ko. "I love you."My heart swells by his sincere words that I threw myself into his arms. Me and my father has a strange father-daughter set-up. But, with this visit before leaving the c

 AKIO'S POV"A-KI-O!" Bagot akong lumingon sa may-ari ng tinig na iyon. Sumilip naman sa may pinto ang nakangiting mukha ng isang batang babae na limang taong gulang pa lamang."May kailangan ka, Bea?" wika ko saka inilapag ang hawak kong baso ng juice. "Tsaka, ba't ka ba bumangon? Sana tinawag mo na lamang ako. Ano na naman ba ang gusto mo?"Lumapad ang ngiti nito bago lumabas sa pinagtataguan at palundag na lumapit sa akin. Nagniningning ang mga mata nito at may pagbungisngis pa bago sumampa sa kama na kinauupuan ko."Birthday ko na bukas," aniya nang nakangiti matapos maupo sa kandungan ko.Kaagad ko naman itong yinakap at hinagkan sa buhok. Humagikhik naman ito kaya napangiti nalang ako sa kabila ng pag-aalala ko."Hmm, birthday mo na pala? May wish ka ba? Pwede kong tuparin 'yun, gift ko na din." sabi ko."Talaga?" bulalas niya ngunit nasundan iyon nang malalim na paghinga hanggang sa humilig ito sa dibdib ko. "Kung ganoon, gusto kong pumunta roon sa laging

 ALTHEA'S POV "It's almost time." mahinang wika ko bilang pukaw sa atensiyon niya.Habang palalim ng palalim ang gabi, lalong lumalamig ang paligid. Ngunit sa mga karaniwang pagkakataon, kapag ganitong magkasama kami ay madalas akong antukin. Ngunit ngayon, mukhang ayaw akong dalawin ng antok."Cinderella?" muling tawag ko nang hindi siya sumagot. "Umuwi na tayo. Baka mamaya maiwan mo 'ko rito at–""I'm not going anywhere." putol niya at mas yinakap pa ako. "I'm not leaving. So stay still.""What does that mean?""I'm starting to slip away. But don't worry, I've got plenty of time." wika niya.For some reason, that words had gave me a strange relief. A bubble of satisfaction erupted in my inside that I can't help but to smile. I feel rather light."Let me spoil myself." dugtong pa niya dahilan para mapatawa ako ng mahina."Hey, I want to take advantage of it. So, can you spoil me, too?" tumingala ako para makita ito at sinalubong naman kaagad ako ng nakangiti ni