Lahat ng Kabanata ng Hello Captain!: Kabanata 1 - Kabanata 10

Anyway, back to my story...  Dahil sa narinig ko, nawalan na ako ng gana na makilala kahit man lang isa sa kanila.  I figured na walang magandang kahihinatnan kung sakali na meron akong makursunadahan at vise versa.Ganun pa man, na curious ako kung ano ang itsura ng dalawang tao na nag uusap sa likuran ng kotse ko at ako ay sumilip.  Una kong nakita ang kausap ni Captain Lim.  Ok' lang sya, hindi panget, hindi rin gwapo.Pero ng makita ko ang itsura ni Captain Lim, medyo kumabog ang dibdib ko.  'konti lang ha!'  Sa isipan ko, wow!  Ano siya naligaw sa barko?  Seaman ba talaga siya?  I mean... May height, chinito, pogi! at ng napansin ko na may dimples pa... That's it! Bumilis na ang kabog ng dibdib ko.*Thud! Thud! thud!"Sa isipan ko, 'dang!' Kaya naman pala kung makapag salita eh' ganoon na lang, may karapatan naman pala!  Siguro sa Pilipinas ang daming mga kababayan kong nalalaglag ang panty pag ngumit

Nevertheless, umiral pa rin ang pagka professional ko at wala akong ginawa kundi ang mag maang-maangan. "I think alam mo ang ibig kong sabihin.  Gusto kita, name your price!"  Seryoso siyang sumagot at ni hindi man lang kumurap ang kanyang mga mata. Ang yabang niya kung makapagsalita.  Akala mo kayang bilhin lahat ng pera.  Not me, ano!  I don't care how much money he has, hindi niya kayang bayaran ang puri at dangal ko.  Tse! Actually, to be honest--kung maging boyfriend ko sya, who knows… baka then, ibigay ko ang bandera ng Pilipinas sa kanya.  Hahaha! Joke lang. Sa totoo lang ay hindi ko nakakalimutan ang pangaral ng parents ko na magtapos muna ng pagaaral bago makipag boyfriend.  At--wag ilalaglag ang bandera ng Pilipinas hangat hindi pa kasal.  Amen! Well, tapos na ako ng pag aaral, at wala pa rin akong boyfriend so, nakataas pa rin ang bandera na Pilipinas at pumapagaypay ng maiigi.  Basi

Sa sobrang excited ko, hindi ko namalayan na ang bilis pala ng takbo ng sasakyan ko at muntik na tuloy akong mahuli ng pulis.  Mabuti na lang at sa kabilang kalsada siya at nag red ang ilaw, kaya hindi siya naka u-turn.  Napa antanda tuloy ako ng di oras.Sa bilis ng patakbo ko ng sasakyan, wala pang kinse minutos ay nakarating ako kaagad sa Tampa Ship Repair.  Dito nakatali ang barko nila na inaayos.  Tiningnan ko muna ang sarili ko sa rearview mirror kung ayos ba ang make-up ko at buhok. Nang sigurado akong beauty pa rin, saka pa lang ako bumaba ng sasakyan.Mabuti na lang at balak kong tumulong sa opisina, kaya naman nakasuot ako ng short sleeve na polo, tight-fitting jeans at tennis shoes.  Kung hindi ay kakailanganin ko pang umuwi at magbihis.Inayos ko muna ang damit ko at sinigurado na hindi lukot, ayaw kong makita niya akong mukhang gusgusin.  Syempre naman dahil ang talagang pakay ko ay ang mapaibig ko siya sa aking beauty.

Dahil na confined and dad ko, kailangan kong tulungan si mommy sa business.  Minabuti kong mag request ng dalawang linggo ng bakasyon sa trabaho ko para maibuhos ko ang oras sa business ng parents ko.  I actually feel bad kasi dapat ay ng makatapos ako sa pag aaral, dapat hindi ako nagtatrabaho sa iba at tinulungan ko ang parents ko.  Kaya lang hindi ko type ang business nila.  Kaya ng may mag recruit sa akin bago pa ako nag graduate, tinanggap ko ng walang alinlangan.Anyway, for the next two weeks naging busy ako.  Ni hindi ako nagkaroon ng panahon na maisip pang muli si kapitan sungit.  Lalo na at nag enjoy ako sa company ni Chief Mate na saksakan ng bait.Katulad ng ipinangako ko sa kanya, inilabas ko siya at dinala sa Busch Garden at nag enjoy naman kami.  Naging palagay ang loob ko sa kanya at magaan.  Pero hanggang

Nauna na nang lumabas ng banyo ang mga kaibigan ko at bumalik sa aming lamesa. Ako nagdecide na magtagal sa loob ng banyo para hindi uli kami magpangita ni Captain Lim.Ewan ko ba kung bakit, pero medyo nagselos ata ako doon sa babaeng kasama niya. Hindi ko maintindihan ang aking nararamdaman, dahil kahit minsan ay hindi pa ako nagka boyfriend at hindi ko pa naramdaman ang ma-in-love. So, hindi ako sigurado kung ano ang nararamdaman ko.Nang sa palagay ko ay nakaalis na sila Captain Lim at ang mga kasama niya, saka pa lamang ako lumabas ng banyo upang bumalik sa aming lamesa.Kampanteng kampante ako na wala na sila, kaya naman ang ganda pa ng lakad ko akala mo eh, nag fashion show ako. Malapit na ako sa aming lamesa ng bigla akong mapatigil, dahil sa dati kong kinau upuan ay meron ng ibang taong nakaupo. Iyon ay si