บทที่ 334 ทำไมเธอถึงมาแย่งชิงของ ๆ เราล่ะ?

ลี่เหยียนหลานเดินไปคว้าชุดเดรสสีนู้ดจากมือเซี่ยซีหว่าน

หลานเหยียนโกรธมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น เธอพูดว่า “ลี่เหยียนหลานมาก่อนได้ก่อนเธอไม่เคยได้ยินเหรอ เราเห็นกระโปรงตัวนี้ก่อน เธอมีสิทธิ์อะไรมาแย่งของ ๆ เรา?”

ลี่เหยียนหลานยื่นมือของเธอออกมาจับแขนของลู่หานถิง และพูดด้วยท่าทางออดอ้อนราวกับเด็กว่า “พี่หานถิงฉันอยากได้ชุดเดรสตัวนั้นค่ะ”

เมื่อพนักงานเห็นลู่หานถิง เธอรีบพูดออกมาด้วยความเคารพว่า “ท่านประธาน”

หลานเหยียนคิดในใจว่า “บ้าจริง ! เธอลืมไปว่าห้างสรรพสินค้าที่ใหญ่ที่สุดในมหานครเอมพีเรียลแห่งนี้เป็นของตระกูลลู่ ลู่หานถิงเป็นประธานของที่นี่ และทุกคนต้องเชื่อฟังเขา”

ลี่เหยียนหลานมองไปที่เซี่ยซีหว่านอย่างมีชัย จากนั้นก็พูดว่า “เซี่ยซีหว่านเธอไม่รู้เหรอว่าพี่หานถิงเป็นเจ้าของที่นี่ ถ้าพี่หานถิงบอกว่าไม่ขายชุดเดรสตัวนั้นให้เธอ เธอก็จะไม่มีวันได้มัน ! พี่หานถิงฉันอยากได้ชุดเดรสตัวนั้นจริง ๆ นะคะ พี่ให้ฉันนะคะ”

ลี่เหยียนหลานกอดแขนลู่หานถิง จากนั้นก็พูดด้วยท่าทางออดอ้อน

ดวงตาที่สดใสของเซี่ยซีหว่านมองไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของลู่หานถิง และพูดอย่างอย่างตรงไปตรงมาว่า “ประธานลู่การทำธุรกิจต้อง