“Syempre hindi. Sa akin niya lang naman ginagawa iyong mga kasinungalingan na iyon.” Kutya ni Shaun“...”Walang masabi si Chase.Tila’y niyayabangan siya ng lalaking ito.‘Ewan ko sa’yo, wala na rin namang pakialam si Catherine sa’yo ngayon.’Kutya nito pabalik sa loob loob niya bago sabihing, “Kung titignan ang nakaraan ng mga Jones, marahil ay hindi nila ito palalampasin. Kinulong nga nila siya noon na muntik na niyang ikamatay. Tingin mo ba’y nasa panganib ulit siya? Kailangan ko na bang kumuha ng taong magmamatiyag sa kanya?”Bumalik sa pagbabasa ng mga dokumento si Shaun. “Huwag muna hangga’t hindi pa siya nagmamakaawang tulungan ko siya.”Makalipas ang ilang segundo, nagpatuloy ito, “Ngunit tinignan muna nila dapat bago sila sumabak. Hindi nagpapakita ng respeto sa akin ang mga Jones. Gusto kong sumikat ang bidyo na ito sa lalong madaling panahon. Bukod dito, huwag mong hayaang ipatanggal ito ng mga media.”“Uh… Sige.”Hindi na nag-abala pang kutyain ni Chase si Shaun.

Nilamigan lamang ni Shaun ang kanyang ngiti sa halip na pigilan umalis si Catherine. “Isang salita ko lamang at walang kahit sino sa buong Australia ang malakas ang loob na kunin ang kaso ng ating paghihiwalay. Subukan mo kung ayaw mo akong paniwalaan, ngunit pagdating ng panahong iyon, tatlumpung taon mo ako makakasama, hindi lamang tatlo.”Tumalikod si Catherine upang tingnan ito nang masama. Sa totoo lang ay hindi niya alam kung sino ang kanyang kinakalaban.Hindi niya masasabing isa itong karaniwang tao lamang dahil matalik niyang kaibigan ang isang Chase Harrison.Hindi niya rin naman masasabing nagmula ito sa isang mayamang pamilya dahil wala itong magagarbong mga sasakyan at hindi rin siya nakatira sa isang mansyon.“Hindi ako susuko sa iyong pananakot. Mas gugustuhin ko pang hindi pirmahan ang mga papeles na ‘yan kaysa manirahan kasama ang lalaking tulad mo.”Bakas ang kawalan ng pakiramdam sa kanyang tinig. Tumalikod itong muli at naglakad papalayo.Isa pa, wala na rin n

“Marahil ay mamalagi ako rito nang ilang mga araw sa susunod. Siguro nama’y papayagan akong bumisi-bisita rito kahit kailan ko gusto?” Biglang turo ni Elder Lyons sa kanyang harap gamit ang kanyang tungkod. “Teka, bakit may tubig na dumadaloy?”Bumagsak ang mukha ni Wesley. Napasigaw sa gulat si Sonya.“Parang binabaha ata ang bahay.”Napansin din ito ni Wesley. Itinuon naman nito ang kanyang paningin kay Catherine. Naninigas ang kanyang itsura. “Bakit may tubig sa buong lugar?”Nauutal si Builder John. “Hindi… hindi ho namin alam. Naiwan hong nakabukas ang gripo magdamag…”Tinakpan ni Sonya ang kanyang bibig at sumingap. “Anong hindi niyo alam? Ibinigay sa inyo ang responsibilidad sa pagsasaayos nitong bahay ngunit ngayo’y sinusubukan niyong mamintang ng iba? Diyos ko po, maisasalba niyo pa ba itong bahay? Sana’y hindi tumagos ang tubig sa pader.”Idinabog naman ni Elder Lyons ang kanyang tungkod. “Anong pipitsugin na kumpanya naman ang iyong kinuha? Bilisan mo at tawagan ninyo

Maya-maya’y tumawag ang ama ni Ethan na galit.“Wala ka talagang kwentang anak, ano nanaman ang ginawa mo? Na pati ang uncle mo’y napuno na at inatras ng Golden Corporation ang kanilang mga pondo. Bumalik ka nga dito ngayon din!”…Kinaumagahan, nakatanggap ng tawag si Catherine mula kay Wesley.“Pwede ka ba mamaya para makasama sa tanghalian? Gusto kita kausapin tungkol sa villa.”“Sige.”“Susunduin kita gamit ang sasakyan ko,” Mahinang sinabi ni Wesley, “Baka hindi mo kasi alam ang daan papunta sa restawran.”Pumayag lamang si Catherine sa kaayusang ito.Tanghali impunto nang lumabas sa ibaba ang sasakyan ni Wesley.Pumasok si Catherine at binigyan ito ni Wesley ng isang baso ng milk tea. “Pasensya na’t napagkamalan ka pa kahapon.”Hindi gaanong kamahal ang milk tea, kung kaya nama’y hindi na nagdalawang-isip pa si Catherine na tanggapin ito.“Pagkatapos ng hamakin nang patago ng isang kamag-anak, palagay ko’y hindi rin mabuti ang iyong kalagayan ngayon, President Lyons.”

Hindi maitatanggi na gwapo siya, ngunit kung magalit… Huwag na, nakakawala lang ng gana.Subalit, bakit siya naririto? Nagkaroon bigla si Catherine ng hudyat upang kunin ang kanyang mga dalahin at lumisan na sa lugar na iyon.“Mr. Hill, Young Master Harrison.” Tumayo si Wesley sa at kinamayan ang dalawa.Subalit nang abutin niya ang kamay ni Shaun, tinignan lamang siya nito ng kanyang mga mahahabang pilikmata.Lumipas ang ilang mga sandali at nakaramdam na ng kahihiyan si Wesley. Nang inakala niyang hindi na ibabalik ni Shaun ang pagbati nito, iniabot ni Shaun ang kanyang kamay. “Pasensya na. Wala ako sa mood ngayong araw.”Ilang beses na rin nitong nakausap si Shaun Hill noon, lalo na noong binalak niyang kuhanin si Shaun upang asikasuhin ang isang kaso tungkol sa negosyo para sa kanya. Maayos sa simula ang naging usapan, ngunit ‘di kinalauna’y ipinaalam sa kanya ng tanggapan nito na may iba siyang inaasikaso.Sa totoo lang, medyo dismayado siya kay Shaun Hill.Subalit kilala s