บททั้งหมดของ Those Purple Eyes: บทที่ 41 - บทที่ 50

Tumunog na ang bell, hudyat na oras na ng tulog. Pero kahit anong pilit ko sa sarili ko, hindi ko magawa. Kaya binuksan ko ang pinto at naupo sa may balcony. Gano'n parin naman ang buwan, walang pinagbago. Napakaliwanag at bilog na bilog.    Nanatili lang akong nakatitig sa buwan. Kahit kasi hikab, hindi man lang nagpaparamdam. Para bang hindi talaga ako inaantok.    "Crimson, you still awake?"  Wala na talaga akong makausap dito. Naging instant loner tuloy ako.    To my surprise, he responded. "Yes, baby girl, I'm still up. Can't sleep?"    "Hm-hm. Ikaw? Bakit hindi ka pa natutulog?"    "Can't sleep too. I miss you."    A smile appeared on my lips. "I miss you too. Ganyan mo ako ka-miss kaya hindi ka makatulog?"    "Hoho, what if I ask you the same q

Ngayong araw na ang simula ng Wielders of Charms. Wala namang masyadong ganap kahapon kaya tingin ko, pinagstay lang talaga kami dito para makapaghanda mentally.    Well, maliban sa nagpunta ang mga panget at maiingay na nilalang dito.    Pero yeah, puro tunganga lang ang ginawa ko kahapon. Nakipag participate naman ako sa mga tests kagaya ng physical examinations kung kaya ba namin and kung mentally fit ba kami, mock competition sa may arena na nasa likuran lang ng hostel, and pahinga na.    Hindi na ako nakipag-socialize. Hindi naman ako nagpunta rito para doon. Wala na akong pake kung ayaw nila sa akin dahil sa impression na pinakita ko or gusto nila ako dahil may malakas ako. Ang gusto ko lang at ang kailangan ko lang, ang maipanalo at matapos ko ang kompetisyong ito.    Madaling araw pa lang, actually 3:30 AM pa lang, gising na ako. Ako yata ang pinakamaagang nagising. Tulog

First thing I saw pagkamulat ko ng mga mata ko ay ang kulay blue na ceiling kaya agad akong napaupo. But then, I closed my eyes as my sight spinned and my head ached a bit. "Ano ba yan, dahan-dahan lang kasi." Hindi ko alam kung matutuwa ba ako sa concern sa akin ni Crimson o maiinis dahil bad mood na naman siya.    "Oh, tubig." Iniminulat ko na ang mga mata ko at kinuha ang boteng inaabot sa akin ni Freesia. Pagkabalik ko sa kanya nung bote ng tubig, nagsalita ulit siya. "Ayos na ba pakiramdam mo?"    "Medyo nahihilo parin ako. Pero kaya naman na, bearable naman." I smiled at them. "Thank you."    "Eliminations pa lang hinimatay ka na," Marina scolded. "Pa'no pa kaya kapag quarters na? Pati sa semis? Hindi ka makakaabot ng finals niyan!"    High blood din itong si Marina. Lahat na yata sila high blood my gosh. "Trust me, Marina, makakaabot ako sa finals. Hindi naman nagkakamali a

AHRINA TANTIANA REGALIA'S POV   Pagkamulat ko nang mga mata ko, isang hindi familiar na itsura ng kisame ang nakita ko. Dala ng pagkabigla, mabilis akong bumangon mula sa pagkakahiga at tinignan ang paligid. "Sh*t, nasaan ako?"    Bumukas naman yung pinto and isang babaeng naka-plain black dress na umaabot hanggang ankle niya. Nagbow ito sa akin pagkasara niya ng pinto. "Sa wakas ika'y nagising na, Your Majesty. Ikinagagalak naming lahat na ika'y naririto ngayon sa kaharian ng Dreich. Bilang isang pagbati, nais kayong imbitahan ni Pinunong Hades sa almusal ngayon."    Sh*ta, ano na naman itong mga paandar ni Headmaster? Kung masaya silang nandito ako, ako hindi. Paanong hindi ako magtataka sa paligid kung mabilis ang tibok ng puso ko na para bang may mali sa lugar na ito?    Tinanguan ko na lang yung babae. "Sige." At pagkatayo ko, doon ko napansin ang

As early as I can, I woke up, gathering all the courage and strength I have. Kasi sa araw na ito, sigurado akong may magaganap maliban pa sa pag-announce sa akin bilang ang kauna-unahang babaeng tagapagmana ng trono ng Dreich.    Wearing black silk long-sleeve floor-length dress and the same long coat I wore yesterday, I made my way to the dining hall of the Dark Castle along with my maids. One maid knocked on the door. "Narito na ang Your Majesty." Then they opened the door.    I saw the same faces yesterday, though there are some na hindi ko nakita. I thanked the maids and walked going inside. Everyone stood up and bowed, paying respect. Headmaster welcomed me and guided me to my seat on his right.    "Magandang umaga po sa inyong lahat," I greeted to them and bowed before sitting down.    Headmaster spoke afterwards, "Nais kong makilala niyo ang aking nag-iisang anak at ang kau