"WHAT THE—""She's sleeping.""I can't— the heck! It's real.""Help me open the door.""Kuya—""She doesn't know yet."Sumasakit ang ulo ko at medyo umiikot ang paningin. Bahagya akong nagmulat ng mata dahil pakiramdam ko ay gumagalaw ang hinihigaan ko. Saka ko narealize ang matigas na brasong may buhat saakin.Ang bango kaya naman sumubsob ako sa dibdib n'ya. Bahagya ko pa iyong sininghot hanggang sa makontento ako. Ang bango talaga. Eto yung amoy na hahanap-hanapin mo kahit saanman."Bango." Ungot ko habang nahihilo pa rin."Uh-huh?" I can sense humour in his voice. I don't know who's him tho. Hindi n'ya rin naman ako kilala kaya naman okay lang siguro. Pilit kong kinapa ang batok n'ya para yumakap pa pero muka n'ya yata ang nahawakan at ko. Nadanggi

    TULAD ng sinabi nila, the presentation went actually great. Nakahinga ako nang maluwang nang sabihin saakin iyon ni Kesler pagbalik nya. Tumawag din saakin ang ilang investor just to congratulate me.   Sya lang mag-isa ang nagpunta sa meeting, maging si Luck ay nanatili lang sa upuan nya, nagtrabaho habang katabi ang nagse-cellphone na si Jester. Mukang sigurado nga sila sa kakayahan ng lalaki kaya ganon sila ka-chill.   Sabagay, hindi pa naman talaga nakakapunta si Luck sa meeting kasama ang investors sa panahon nya rito.   Lunch time ay nagpadeliver lang ako ng pagkain sa office ko at tinawag ko 'yung magpipinsan.   Umupo kaming lahat sa apat na sofa na nakapalibot sa medyo may kalakihang mesa dito sa office ko. Magkaharap kami ng secretary ko at ang magkatapat naman ay

  IT'S BEEN 2 DAYS. Wala na akong napapanaginipan ulit na kakaiba at hindi na rin sumasakit ang ulo ko. I don't also feel De Ja vu anymore at tingin ko naman ay ayos yon dahil wala akong gaanong iniisip na nakakapagpa-frustrate saakin. But there's a problem right now. My secretary is absent. Nagsabi na pala sya kaninang 6 am palang via text na hindi sya makakapasok today dahil sa emergency. Hindi nya na sinabi kung anuman iyon basta paulit-ulit syang humingi ng sorry sa text nya. Yes, it's a problem dahil itong araw pa naman ang pinakabusy mula nang pamahalaan ko ang company dahil tambak ang folders. I think. 12 pm na pero parang hindi pa rin nababawasan ang mga nakapatong na folder sa table ko. Wala sa isip ko ang maglunch. Hindi ko kasi nabasa agad ang text message nya kaninang umaga kaya wala na rin akong gaanong pagkakataon na humanap ng kapalit nya kah

 "NASA HOSPITAL, PA RIN.""Talaga bang over fatigue ang dahilan? Hindi ko kasi sya tinawagan dahil baka nagpapahinga. Ayoko rin naman tawagan sana yung tumulong saakin magdala sakanya sa hospital kasi nahihiya na ako sa ginawa kong abala kaninang madaling-araw.""Yep, overfatigue nga talaga. Nakakaawa rin kasi si Kuya, ang daming dapat pa ring intindihin." Napailing-iling pa si Kesler. Naguilty ako dahil alam kong hindi lang 100 percent ang ibinibigay ni Luck sa pagtatrabaho. Madalas, kapag may hindi pa sya natapos ay dinadala nya sa bahay dahil daw ayaw nyang matambakan ng trababo. Tapos madalas nya rin akong alalahanin."Gusto ko sana syang dalawin, nagpunta kana ba sakanya?" Umiling sya, sakto at uwian nakasabay ko sya dito sa elevator.Halos hindi na ako mapakali pagdating ko palang sa opisina kaninang umaga dahil iniisip ko ang lagay nya. Tama nga si Berna

 THREE DAYS WITHOUT LUCK IN THE OFFICE IS HARD. Laking pasasalamat ko nang pangatlong araw, saktong pagdalaw ko sa hospital nang hapon ay hinayaan na syang umalis.Nagpumilit si Luck na magtrabaho. Pinagpapahinga sya ng mga doktor pero dahil makulit sya, pinayagan sya dahil na rin sa mga sinabi nya na babalik pero week para ma-test sya, iinom ng gamot at hindi gaanong magtatrabaho.I am happy pero hindi ko maiwasang mag-alala. Pero nangako sya saakin na hindi na aabushin ang katawan nya. He added that he's bored in the hospital. Kulang nalang daw ay ipatali s'ya ni Bernard sa mga nagbabantay sakanya para hindi sya makatakas. Napakakulit kasi. Ilang beses nang sinabi saakin ni Bernard na hindi lang iilang ulit nyang nakita si Luck na paalis."Gusto mo bang tulungan kitang ayusin ang mga gamit mo?" Tanong ko  nang makabalik na kami sa hospital room nya. Sinundan nya nga