“Ang ganda talaga,” pagpuri muli ni Amber.     Napangiti na lamang ako. We're here at her house. Wala ang mag-ama niya dahil may pinuntahan. Until now, she's still holding my hand and intently looking at my engagement ring.     It's been a week since Khael proposed. Naghihinayang nga si Amber dahil hindi raw niya nasaksihan ang nangyari.     Well, kahit naman ako ay nabigla sa ginawa niya.     Akala ko ay galit siya sa 'kin, 'yon pala ay inaasikaso niya ang surprise niya para sa proposal niya. And until now, I can't help myself but to smile everytime na tumitingin ako sa singsing.     Pero . . . sa tuwing naaalala ko ang proposal ay naaalala ko rin ang

“Bibili na lang ako sa labas.”    Bago pa siya makapagsalita ulit ay dire-diretso na akong umalis sa harap niya. Since 'di naman ako nagpalit ng pantulog ay kinuha ko lamang ang wallet ko at lumabas na ng unit.     What was that?    Bakit ba gano'n siya magsalita at tumitig sa 'kin?     Damn.    Pinindot ko na ang button sa elevator. I'm just waiting for it to open nang umalingawngaw ang pangalan ko sa buong hallway.    I immediately look at his direction. At gano'n na lang nanlaki ang mga mata ko bago tumingin-tingin sa paligid.     “Are

Dahan-dahan kong minulat ang mga mata ko nang makaramdam ako ng gutom. But my eyes immediately grew bigger when I realized kung nasaan ako ngayon.    I immediately sit up straight dahilan kung bakit nahulog sa tiyan ko ang jacket na nakapatong sa katawan ko.     Agad kong sinilip ang labas ng kotse. It's already dark. Damn.     Tumingin ako sa driver's seat kung saan inaasahan kong makikita siya pero wala. Wala siya rito sa loob.     Tumingin ako muli sa labas. That's when I realized na nasa isang park kami. Abandonadong maliit na parke. The view is still perfect though kaya ewan ko kung bakit abandonado na 'to.     Pinasingkitan ko ang mga mata ko nang may matanaw ako

Warning: Harrassment ahead.    “Saan ka pupunta, Tri?”    Tumingin ako sa kanilang apat, including Liam and Rhea. Nakuha ko ang attention nila nang tumayo ako bigla.     I smiled awkwardly bago pinakita ang phone ko, stating na may tatawagan ako. Mukhang naintindihan naman nila 'yon kaya 'di na 'ko nag dalawang isip at umalis na roon sa harap nila.     I don't know why did I just stood up back there ng wala sa oras.     I just . . . I just feel the urge to get out of there. . . to lose them out of my sight.     Damn.     Bakit ka ba n

“Tri? Wake up.”    Dahan-dahan kong minulat ang mga mata ko. And there I saw Liam sitting in driver's seat. Napaupo ako ng diretso ng wala sa oras. Tiningnan ko ang damit ko, I'm now wearing a hoodie and a pajama.     That's when I remembered na sumama nga pala ako sa kaniya. He let me borrow his hoodie and extra pajama in his car para maging komportable ako sa byahe.     And I think that's the reason kung bakit ako nakatulog.    He smiled at me. “Nandito na tayo.”    Hindi pa man ako nakapagsasalita ay lumabas na siya rito sa loob ng kotse.     Doon lang ako nagkaroon ng chance na tumingin