Shiro  Pangalawang beses na tumunog ang bell ng school. Dali-dali akong lumabas mula sa abandonadong kwarto at kaliwa't kanan ang aking tingin upang masiguro na walang makaka kita sa akin. Good thing at walang takong ang aking sapatos kaya hindi lumilikha mg ingay tuwing lumalapit sa sahig. Nang makarating ako sa ikatlong palapag ay nasakasalubong ko si proft wyatt na paakyat. I slightly bowed my head and greeted him as a sign of respect. And Prof. Wyatt slowly stopped from walking.  "Good morning, proft." Pinagkatitigan niya ako na tila may inaalam sa akin. I was breathing heavily and I felt my heart was pounding so hard. Sabi na nga ba ay hindi babay sa akin. "Do not run in the hallway, Ms. Taranza." He said I nodded and was about to leave, but he spoke again. "And by the way... ang ganda ng hair style mo." Nagulat ako sa sinabi niya. Parang gusto mo rin, Sir? Tumango ako at ngumiti, sinukbit ko pa sa

Shiro  "Sure ka shiro?" Gulat na tanong ni Leora. Tumango ako, inilabas ang card mula sa bulsa at pinakita sa kanila.Hindi sila makapaniwala habang nakatingin sa card na nasa kamay ko.  "I didn't know who is Athan was, so I kept it. Uh, here." Inabot ko kay Uno ang card at dahan-dahan niya itong kinuha. Mukhang hindi pa siya makapaniwala na nasa akin ang card niya. "Ikaw pala si Athan, nice name." Pilit akong tumawa.  Tumango-tango siya sa akin. "Thanks, really, thank you so much. This card has a big responsibility. Hindi ko alam kung ano ang gagawin sa akin ni tanda kung malalaman niya na nawala ito. "  "Siguro ingatan mo nalang sa susunod." Paalala ko.  Tumango siya sa akin at bahagyang ngumiti bago sila tuluyang umalis kasama si Leora at pinuntahan si Prof wyatt.  Kinabukasan ay sabay kaming pumasok ni Leora dahil may gaganapin nana

Shiro Dagsa ng tubig mula sa taon ang dahilan kung bakit nagising ako. Dahan-dahan kong iminulat ang aking mata upang makita kung nasaan ako. Madilim ang lugar ay sa harapan ko ay tila kurtinang tubig na nagsisilbing harang sa akin mula sa labas. Napahawak ako sa aking ulo ng maramdama ang pagkirot nito. Sobrang sakit ng katawan ko at tila pagod na pagod— napabalikwas ako nang bangon at nanlaki ang mata dahil sa naalala. Iginala ko ang aking mata upang hanapin ang paraisong lugar at si hera ngunit madilim at puro bato lang ang nandito. Tila isang kweba sa likod na talon ang kinalalagyan ko ngayon. Dahan-dahan akong tumayo at sinubukang tanawin ang labas ngunit dahil sa lakas ng pagbaksak ng tubig ay liwanag lang ang natatanaw ko. I slowly took a step and started to walked. Kumapit ako sa maliliit na bato sa upang makadaan ako sa gilid nito. Basa ang mga bato kaya mas lalo akong nag dahan-dahan. Malakas ang ragasa ng tubig pailalim at nasisigurado kong mam

Leora I tap the tip of my fingers multiple times on the table, biting my bottom and slightly tapping my foot on the ground. I find it awkward and I can not wait for Shiro and Liam to come. Kasama ko ang kambal habang nag-aantay rin kila Shiro at Liam na dumating. Mukhang busy ang dalawa sa tinitignan nila sa libro at tahimik na nag-uusap. Kung minsan ay nagtititigan lang sila at maya-maya ay tatango na tila ba nakakapag-usap sila sa isip.  These two are weirdos.  Iginala ko ang aking paningin at mas lalong binilisan ang pagtap sa mesa. Gosh, where the hell are they? Gaano ba kalayo ang classroom nila ngayon mula sa cafeteria na ito?! I can’t wait any longer.  "Leora…" Agad akong napa-baling nang marinig ko ang boses ni Tres.  Magka-mukha silang dalawa pero magka-iba ang paraan nang pakikitungo nila. Mababa at palabiro ang boses ni Tres kapag nagsasalita at seryoso at mukhang hindi naman mabibiro si Uno kapag nagsasalita

Shiro Leora pushed the door of the infirmary as we walked inside, but my feet stopped walking when I saw the familiar face inside beside Miss Alexi. His face is full of bruises and there is blood flowing from his left temple down to his cheek. I gasped and found myself running towards him. I held his injured face.   "Seb, what happened?!" I ask nervously. My hands were trembling, gusto ko siyang hawakan ng maigi, pero baka masaktam siya sa paghawak ko. "Ba— bakit? Anong nangyari sa'yo? "   Bakas ang gulat sa kaniyang mukha dahil sa ginawa kong paglapit sa kaniya. Hindi ko rin alam kung ano ang nangyari sa akin at bakit naging ganon ang reaksyon ko pero ang pumasok agad sa isip ko ay masakit ang mga pasangiyon.   "S-shiro," usal niya sa pangalan ko habang hindi pa rin maka galaw. "I’m… I’m—"  Agad na nagsalita si Miss Alexi sa aking tabi.