บททั้งหมดของ Angel With A Shotgun: บทที่ 11 - บทที่ 20

Ezra's POV Today is my father's birthday. Sobrang busy nila ngayon especially si mom para sa paghahanda. Kuya Shan and Cody sent the invitation dahil nitong mga nakaraang araw ay puro pag-inom ang inatupag nilang dalawa at nakalimutan na nilang ipamigay sa mga imbitado ang invitation cards. Kahapon lang din nakabalik si daddy galing sa business trip habang si mom naman ay talagang pinaghandaan ang araw na 'to. "Where are you going, anak?" Tanong ni mom ng makasalubong ko s'ya sa sala. "Work?" Maikli kong saad at saka naman ito bumuntong hininga. "Anak, makakaabot ka ba mamaya? You know you're dad. Matampuhin 'yon.." wika ni mommy at halatang lumungkot ito. Nginitian ko na lang s'ya at niyakap, I know her. Gusto lang magpalambing. "Don't worry mom, Hahabol ako." paninigurado ko at tumango naman ito bago kumalas sa pagkakayakap sa akin. Nasabi ko na bang may maganda akong mommy? Well, kung hindi pa, s'ya ang pinakamaganda! "Well, it's better late than never," ngumiti ito bag

Marthinie's POV Panay ang sugal at waldas ni mama sa sinabi n'yang inutang n'ya raw sa isang kakilala. Kung sino man ang pinagka-utangan n'ya ay masama ang pakiramdam ko dito. Pinabalik din ako ni mama sa pag-aaral at s'ya mismo ang nagbayad sa matrikula ko. Kaya laking gulat ko na lang at pinayagan n'ya akong bumalik sa pag-aaral. Mabait din ang mga kapit-bahay namin kay mama at halos araw-araw ay may piyesta sa amin! Lumipas ang ilang buwan at bumabalik na naman sa pagiging mainitin ang ulo ni mama at mas madalas silang mag-away ni Tito Edward. Hindi ko alam ang mga pinagtatalunan nila pero mukhang tungkol ito sa pera. Noong una ay naisip ni mama na magnegosyo ng sari-sari store pero nalugi 'yon dahil panay utang ang mga amega n'ya tapos ang tagal magsi-bayad. Sinubukan rin ni mama na mag karinderya pero agad din n'yang hininto dahil lugi s'ya kasi nanghihingi pa ng discount 'yong mga kapit-bahay namin kapag bumibili. Kaya sa huli ay bumalik s'ya sa pagsusugal hanggang sa nalubo

Commander Nazi's POV Today I will make a decision to sell the half of company to Mr. Montague. He arrived here at seven o'clock in the morning. At ilang oras na ang lumipas ay nandito pa din s'ya. May ilang tawag kasi s'yang natatanggap kaya hindi agad matapos-tapos ang usapan naming dalawa patungkol sa organisasyon. Nang pumasok ulit ito ay bahagya pa itong ngumiti at sa itsura naman n'ya ay mukha s'yang mabait. "I am very sorry, Commander. Sana hindi magbago ang isip n'yo. Alam n'yo namang medyo busy din ako." hinging paumanhin nito at naupo sa swivel chair. Tumikhim muna ako bago magsalita at iniabot sa kaniya ang mga dapat n'yang malaman tungkol sa organisasyon. "I understand. Sana sa oras na nasa iyo ang kalahati ng organisasyon ay walang magbago." saad ko pa at nanatili lang ang mga ngiti sa labi n'ya. "Of course! Ganoon ba kasama ang tingin mo sa akin Commander?" May mapaglarong ngiti ang nakapaskil sa labi nito at bahagya pang natawa. "Anyway, I changed my mind. Hindi

Ezra's POV "N-Nexus.." 'yan na lang ang tanging nasambit ko nang makita ko s'yang bumaba sa magarang kotse n'ya. Why he's here? May kailangan ba s'ya? He's wearing a black tuxedo at marahan s'yang sumandal sa kotse habang nakatingin sa akin. Pakiramdam ko ay panandaliang tumigil ang pagpasok ng hangin sa baga ko. Damn, this man is devilishly handsome! "Done checking me out?" Ngumisi pa ito kaya naman ay para akong natauhan at napapahiyang lumapit sa kinatatayuan niya. Inirapan ko lang s'ya nang makitang nakangisi pa din s'ya. "What are you doing here?" Seryosong tanong ko at tumayo naman s'ya ng maayos at inalis ang espasyong nasa pagitan naming dalawa. Kamuntik pa akong mapa-atras dahil sa paglapit n'ya! "I'm going to fetch you." baritonong saad h nito at tumingin ng diretso sa mga mata ko. Napakurap naman ako at bahagyang umatras ng kaonti. "Si tito ang magsusundo sa akin." malamig kong saad at akmang tatalikod na ng hablutin n'ya ang kamay ko. "Sakay sa kotse, Captai

Ezra's POV My family grew up in the high class society. My mother was rich as hell before she got married to my father who supposedly a successful businessman right now. Lumaking mahirap si daddy dahil bata pa lang ay namatay na ang mga magulang n'ya kaya naman ay nagsikap s'yang makapagtapos at maitaguyod ang naumpisahan n'yang maliit na negosyo. I understand his eagerness na maging successful pa dahil ang sabi n'ya sa amin ay ayaw n'yang maranasan namin ang hirap na pinagdaanan n'ya noon, he spoiled us! Kahit anong gustuhin namin ay handa s'yang ibigay. Naalala ko noon na may isang mall kaming pinuntahan at ayaw pang umuwi ni Cody, dahil gusto n'yang mag-overnight roon kaya ayon binili na ni dad at pag-aari na namin ngayon. In the level of being a spoiled child of Mendivel's, I highly nominate Cody for being the first! S'ya ang pinaka-spoiled sa amin. While me, I usually refused my dad's offer when it comes to things. Gusto kong matuto sa paraang alam ko. I want to become strong