Hawak ang kamay ni Jack rinig ko ang bilis ng tibok ng aking puso habang nasa ambulansya. Nang halos wala na kaming pag-asa ay dumating sila Jonah kasama ang mga pulis. Maging sila Bon ay dumating rin at tumulong. Patuloy ang pag-aagaw buhay ni Jack at wala itong malay na nakahiga sa harap ko. Hinigpitan ko ang kapit sa kanyang kamay. Hindi siya pwede mawala. Hindi niya kami pwede iwan ni Amy.  Tila nagdaan ang ilang taon habang nasa sasakyan kami ni Jack. Ito na yata ang pinakamatagal kong byahe na kinatatakutan ko ring matapos. Dahil pagkarating na pagkarating sa hospital, sinabihan akong tumigil ang puso ni Jack.  "... what? Anong sinasabi niyo?!" halos maiyak kong sabi sa mga nurse.  "Ma'am dito po muna kayo," sabi ng isa at dinala si Jack sa emergency room. "Mars!" biglang tawag sa akin ni Jonah.  Nanginginig akong niyakap nito at nap

Nang sumunod na araw, nadischarge na rin sa wakas si Jack at umuwi na kami sa condo kung saan naghihintay sila Jonah, Gio, at syempre, ang napaka-cute kong anak na si Amy. Binuhat ko ito agad at niyakap.  Sobrang namiss ko ang anak ko at naramdaman ko ring namiss ako nito dahil halos buong araw ay panay ang tulog nito sa balikat ko.  "Mars, ibaba mo muna kaya si Amy," sambit ni Jonah sa akin habang umiinom ng kape.  Nagpaalam si Jack kani-kanila lang na pupunta daw ito sa office dahil may kailangang asikasuhin. Sinabihan naman ako nito na uuwi rin siya agad dahil nga kailangan niya pa ring mag-dahan dahan sa paggalaw.  "Sshh," tugon ko kay Jonah.  Napahigop lang ito ng kape at biglang binukas ang usapin. "Umamin ka nga, ilang beses kayo nag-aano ni Jack?" Nilakihan ko ito ng mata at napasulyap agad sa sala kung saan kasalukuyang nakah

“Bes, ready ka na ba?” tanong ko sa best friend kong si Crista. Nakaupo ito sa harap ng salamin at nag-aayos ng kanyang buhok. Ngumiti ito at hinarap ako, “Ready na.” Ngumiti ako pabalik at hindi mapigilang mapabuntong hininga. Ngayon ang araw na ipapakilala ni Troy si Crista sa mga magulang nito. Medyo may kaya ang pamilya ni Troy at sa pagkakatanda ko ay tumatakbong governor ang tatay ni Troy. Isang taon na rin ang nakalipas simula nang makalaya si Crista sa kulungan. Sa mga panahong iyon, ang mga magulang ni Crista ang nag-alaga kay Yohan dahil na rin sa kadahilanang ayaw nila ito ibigay kay Troy nang wala si Crista. Dahil sa tulong ng parents ni Crista at Troy ay maaga ngang nakalaya si Crista. Hindi ko mapigilang makaramdam ng kakaibang emosyon sa tuwing naaalala ko ang mga nangyari noon. Pakiramdam ko ay lalamunin ako ng konsensya sa tuwing maiisip ko ang mga naging kasalanan ko noon. Pati bestfriend ko ay napahamak dahil sa akin. Ngayon nga ay nagbabagong buhay na si Cris