HomeIsang malakas na amoy ang nagpagising sa akin at nagpamulat ng aking mga mata. Si Alex agad ang aking nakita na aking labis na ikinatuwa."I'm glad you're awake," wika niya at tinakpan niya ang isang maliit na bote nang nakangiti.Hinang-hina pa rin ako at hindi ko alam kung bakit. Siguro dala na rin 'to ng stress at guton. Anong oras na hindi pa rin kasi ako kumakain.Nandito na ako sa aking upuan at malamang si Alex ang nagdala sa akin dito. Siya siguro ang bumitbit sa akin para mailipat ako sa kinalalagyan ko ngayon."Mabuti na lang at may dala akong ammonia. It's a great help that I'm always ready," wika ni Jake at

VisitorsJeselle's POVMabuti na lang at may dalang puto itong si Manang at nakakain ako. Hindi ko talaga alam kung ano na ang mangyayari sa akin 'pag natuluyan na ako. Mabuti na lang at nagkalaman na ang sikmura ko at medyo bumalik na ako sa katinuan. Ano ba ang mga ginagawa ko kanina? Hindi ko matandaan.Naglalakad nga kami ngayon sa isang daanan. Sementado na ang part na ito pero mga dalawang metro lang siguro ang nilapad nito. Nababalot na rin ito ng lumot kaya hula ko matagal na 'tong ginawa.Madilim na nga at medyo lumalamig na rin ang dampi ng hangin. Naamoy ko na rin ang malakas na amoy ng usok na siguro'y nagmumula sa mga taong nagsisiga. Isang amoy na biglang nagpaalala sa akin ng m

OverreactionJeselle's POVWhat the f*ck?! Ano ang nangyayari?! Bakit bigla na lang akong nasuka?Napatingin na lang ako kay Alex na nakatingin lang din ng diretso sa akin. Sa mga nakikita ko sa teleserye, kapag ganito ang nangyayari maaring... Sh*t, no way. Hindi maaring mangyari 'to!"Uh, umupo ka na muna hija," pinaupo nga ako ni Manang at hinagod ang aking likod."Ah, lalabas na po muna ako, pakakainin ko lang ang mga alaga kong isda," wika ni Daniel at lumabas nga siya nang nagmamadali. Bakit naman kaya?In

Here At last Naglalakad na nga kami ngayon sa isang daan na nasa gitna ng magkabilaang bakuran ng mga bahay na nandito. Sa magkabilang gilid ko'y puro bahay at ang daang ito ang nagsisilbi nilang labasan, malamang papunta ito ng plaza kung saan nagba-basketball si Daniel.Puro kahoy o kawayan ang nakikita kong gawa sa bakuran ang nandito at mailan-ilan lang ang semento talaga. Parang walang nagbago. Natatandaan ko noon, parang ganitung-ganito lang din ang itsura nito simula nung umalis kami rito.Tama nga, parang natatandaan ko nga ang lugar na ito. Para bang may nagfa-flash na picture sa utak ko na pilit na ipinapaalala sa akin ang lugar na 'to. 'Yung feeling, parehung-pareho lang din. Iba talaga rito sa probinsiya, halos 'di man lang nagbabago ang lahat."I can't wait to meet that man your Lola said Daniel. I hope he's the one were looking for. Kating-kati na ako at gusto ko

 ChoiceThird person's POVMakikita naman si Mr. Hernandez na nasa isang sulok ng opisina niya na kinakausap ang dalawang katrabaho niya sa kompanya. The 30-year old na lalaking ito ay suot ang kaniyang kulay maroon na suit na bumabagay sa kaparehong kulay na pants. Nakaupo siya sa harap ng kaniyang desk habang ang dalawa niya namang kausap ay nakatayo sa harap niya. Sa seryoso ng kanilang mga mukha ngayon, mukhang napakabigat ng kanilang pinag-uusapan."It's monday, at maghahariharian na naman dito sa kompanya ang Marcell na iyon. It's been a day or two nang hindi na pumapasok sa kompanya si Mr. Lopez and no one knows where he is. Pinuntahan ko na rin ang bahay nila kahapon pero na-confirm ko nga na