Kasalukuyan na kaming naglalakad papunta sa maliit na bayan na nasa ibabaw ng bundok. Balita ko, marami raw roon ang mahihirap dahil na rin sa kakulangan sa pera since malayo sila sa kapatagan. Habang naglalakad ako, pakiramdam ko ay may sumasaksak sa akin mula sa likuran. Dahil doon ay pasimple kong nilingon ang tao sa likuran ko at nakita ko ang grupo ng mga babaeng madalas na nang bubully sa akin. Nagtatawanan sila habang nagbubulungan at sumusulyap-sulyap pa sa akin. Kung titingnan sila, iisipin ng ibang tao na may masama silang binabalak sa akin. Hindi ko na lang sila pinansin at pinagpatuloy ang aking paglalakad kahit medyo kumikirot na naman ang sugat ko sa paa. "Excuse us!" madiin at mataray na sambit ng isang tinig. Dumaan siya sa gilid ko at hinawi ako paalis dahilan upang mapaupo ako sa lupa. Nang tingnan ko ang dinaanan niya kanina, nakita kong maluwag pa naman ang daan doon ngunit sinadya pa rin niyang dumaa

"Chanel, come here. Kuya has a surprise for you." "Really, Kuya? What's that?" "Come here and see it for yourself." Tinakpan niya ang mga mata ng kapatid gamit ang mga maliliit niyang kamay. Inakay niya ito palabas ng kanilang bahay at huminto na nang marating nila ang lugar na inihanda niya. "Kuya, bakit ang tagal? I'm so excited na, oh." "Okay. Open your eyes, Princess." Dahan-dahang iminulat ng batang babae ang kaniyang mga mata at tiningnan ang nasa kaniyang harapan. Noong una ay tanging malabong rebulto lang ng isang tao ang kaniyang nakikita kaya kinusot niya ang kaniyang mga mata hanggang sa luminaw na ito. Muli siyang tumingin sa taong nasa kaniyang harapan at nakita ng kaniyang mga mata ang mukha ng isang batang lalaki. Ngumiti siya rito at kumaway pa ngunit nakat

"Chanel, dalian mo na riyan. Naghihintay na sina Tita sa baba. May ibibigay pa raw sa 'yo bago tayo umalis," ani Dior mula sa labas ng aking kwarto habang patuloy pa rin sa pagkatok. Inis ko namang kinuha ang kwintas ko at isinuot iyon. Nang matapos ako roon ay agad ko nang inayos ang mga gamit kong nakakalat pa at inilagay iyon sa loob ng aking maleta. Kahit one week lang ako roon, marami pa rin akong dinalang damit para palagi akong may extra. Wala kasi akong mauutusan doon para ipaglaba ako. Ayaw kasi akong pagsamahin ng mga katulong ni Mommy. Nang matapos akong mag-ayos ng mga gamit at sarili ko, binitbit ko na iyon palabas. Paglabas ko, naabutan ko si Dior sa harap ng pinto ng kwarto niya at bored na nakatingin sa akin. Naglakad naman siya palapit sa akin at kinuha ang mga gamit ko. Ipinaiwan ko lang ang hand bag ko dahil naroon ang mga pangunahing mga gamit ko. Pagkababa namin, naabutan namin sina Mommy at Daddy sa

"Ito na 'yung picture ng first love ko. Ito lang ang tanging litratong nasa akin. Ito na lang ang pinanghahawakan ko para mahanap siya. Umaasa ako na kahit malayo na ang mukha niya rito sa picture na ito ngayon dahil malaki na siya, sana ay makita ko pa rin siya kahit sa malayo lamang," ani Danielle at mababakas sa kaniyang tono ng boses ang lungkot. "Heather, this is Chanel Ganza."   Mas nagulat ako nang banggitin niya ang pangalan ko. So, alam na pala talaga niya ang pangalan ko mula dati pa? Ngayong nagkita ulit kami, ang pagkakakilala niya sa akin ay si Heather at hindi niya alam kung ano ang surname ko. Ang alam niya ay anak ako ng business partner nina Daddy, without knowing na ako na 'yung matagal niyang inaasam-asam na makita at makasama.   Hindi ko alam kung maaawa ba ako sa kalagayan niya o hindi. Gusto ko siyang tulungan para mahanap ang first love niya, pero paano ko magagawa iyon kung mismong ako ang hinahanap niya? Kung kanina,

Maaga akong nagising dahil sa sumisilaw na liwanag ng araw na nag mumula rito sa bintana ng kwarto namin. Inis ko iyong tiningnan dahil kulang pa ako sa tulog at gusto ko pang magpahinga. Nang tingnan ko iyon, nakita kong humahangin sa labas kaya hinahangin din ang kurtina at lumilipad-lipad ito na nagiging dahilan upang pumasok ang sinag ng araw rito sa loob ng kwarto.   Inis akong tumayo sa kama at hinarangan ng mabigat na bagay ang kurtina kaya hindi na ito muling lumipad pa. Naglakad na ulit ako papunta sa kama ngunit nang akma na sana akong hihiga ay naudlot iyon nang may kumatok sa pinto ng aming kwarto.   Muli, naiinis ulit akong naglakad palapit sa pinto ng kwarto namin. Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko rito at napakaraming istorbo. Hindi ko naman pwedeng hindi pagbuksan dahil hindi ko naman sila ka-close para hindi pansinin.   Nang makarating ako sa harap ng pinto, dahan-dahan kong binukasan ang pinto at