Semua Bab The Rented Wife: Bab 211 - Bab 220

Nanatili pa rin akong nakahiga. Hindi ko alam pero wala akong gana pumasok ngayong araw. Alam ko pag-aaral ang matagal ko nang gusto noon, pero ewan ko ba ngayon. Para bang nawalan na nang saysay ang lahat. Napahinga ako ng malalim. Bago ko ipinikit ang aking mga mata. Flashback Uuwi na ba tayo?" tanong ko kay Michael na ngayon ay kasabay ko sa paglalakad. Nasa loob pa rin kami ng mall at naglalakad papunta ulit sa kung saan. Hindi ko rin alam kung nasaan na ang mga ipinamili namin kanina lang. Hindi niya ako muling sinagot pero nakita ko ang paglingon niya sa gawi ko. "Pwede ba bagalan mo naman ng kaunti ang paglalakad mo? Hindi na kasi kita masabayan. Napapagod na rin kasi ako," sabi ko sa kanya. Bigla naman siyang huminto sa paglalakad at tumingin sa paligid. Pati ako ay napatingin na rin sa mga tao na naglalakad papunta sa iba't-ibang direksyon. "Bakit?" biglaang tanong ko. Hindi muli nagsalita si Michael ngunit nagpatuloy na siya sa paglalakad. Kung kanina ay halos isang

Napatingin ako sa bintana bago ko iniharang ang aking kamay nang tumama sa aking mukha ang sinag ng araw. Kinagat ko naman ang pang ibaba kong labi bago ako tumingin sa sala at naglakad papunta sa sofa. Doon ako naupo bago ko ipinikit ang aking mga mata. Kahit ang sinag ng araw ay umaalala sa kanya, kaya naman gagawin ko ang lahat para makita siyang muli. At gagawi ko ang lahat para ibalik si Michael sa akin muli. Flashback Mabilis kong tinakpan ang aking mukha ng aking kamay nang tumama sa akin ang mataas na sinag na araw. Mabagal naman akong tumayo mula sa pagkakahiga sa kama. Gusto ko pa sana matulog pero 'di ko alam kung bakit kahit halos nakapikit pa ang mga mata ko ay ayaw naman ng humiga nitong katawan ko. Pinilit kong tumayo mula sa kama ko at inayos 'yon. Inayos ko rin ang ilang gamit ko na nakakalat na pala sa lamesa. Patuloy ako sa pag-aayos ng gamit nang may maamoy akong mabangong aroma na nanggagaling sa labas ng kwarto. Kaagad akong napaayos ng tayo at napatingin

Katatapos lang nang exam ko kaya naman ngayon ay papunta na ako sa Seth Corporation. Suot ko pa rin ang uniform ko pero sure na talaga akong pupunta ako ngayon sa kompanya. Wala nang makakapigil sa akin. Napahinga ako ng malalim nang isa na namang alaala ang pumasok sa isip ko. Flashback Iminulat ko ng marahan ang aking mga mata. Mabagal ko ring hinawakan ang aking ulo nang muli ko na namang naramdaman ang matinding pagkahilo. Tinignan ko ang paligid, habang sapo-sapo pa rin ang aking ulo. "Nasaan ako?" tanong ko sa sarili ko habang tinitignan ang paligid ko. Nakahiga ako ngayon sa isang malaking kama. Nasa loob ako ng isang kwarto. Kwarto na ang tanging makikita mo ay kulay asul, at kulay itim na mga gamit. "Nasaan ba ako?" tanong ko muli habang marahan akong tumatayo. Ang huling naaalala ko lang ay kasama kong naglalakad si Michael kanina. Tanging naaalala ko lang ay sabay kaming sumakay sa elevator papunta sa kung saan. Nahimatay ba ako? Nakatulog? Mabagal akong tumayo mula

Kinagat ko ang pang ibaba kong labi. Hanggang kailan ko ba babalikan ang mga nakaraan naming dalawa? Ewan ko ba. Basta alam ko lang na gusto kong bumalik kami sa dati. Flashback Patuloy kami sa paglalakad paitaas. Medyo napapagod na nga ako pero hindi ko lang ipinapahalata sa lalaking kasabayan ko sa paglalakad. Hindi ko naman talaga siya kasabayan, nauuna siya sa akin ng bahagya. Gusto ko sana magtanong ng kahit ano pero mas pinili ko na lamang na manahimik. Kanina pa kasi rin tumatakbo sa isip ko ang mga bagay-bagay na patuloy na gumugulo sa isip ko. Kahit ako nga ay nalilito na sa kung anong emosyon ba ang dapat kong ipakita. Napabuntong hininga ako. Maswerte na lang ako dahil ito lang ang trabaho ko, na ganito ang trabaho ko. Hindi ako pagod, hindi rin ako pinagpapawisan. Ang kaso nga lang, kahit saan ako magpunta ay minamaliit ang pagkatao ko. Mapait akong napangiti. Muli na namang pumasok sa isip ko ang nangyari sa mall kailan lang. Hindi ko maintindihan, hindi ba talaga ak

Nakatayo na ako ngayon sa tapat ng opisina ni Michael. May kung ano sa akin na natatakot sa muling pagkikita namin. Hindi naging malinaw sa akin kung ano ang naging rason nang biglaang pagtalikod sa akin ng lalaking 'yon, pero naniniwala ako sa kanya. Nagtitiwala ako kay Michael. Mabagal kong pinunasan ang luhang tumulo sa aking mga mata. Maraming alaala ang nabuo sa opisinang ito. Flashback Tulala lang akong nakaupo habang nandito sa loob ng sasakyan ni Michael. Hindi ako umiimik magmula kanina pa. Hindi ko rin kasi alam kung bakit muling pumasok sa isipan ko ang nangyari labing-dalawang taon na ang nakakaraan. Ang maalala ang bagay na 'yon ang isa sa pinaka ayaw kong nangyayari. Pero hindi ko alam kung bakit paulit-ulit akong hinahatak pabalik ng nakaraan. Sa sobrang sama ng pakiramdam ko, hindi ko na namalayan na nakasakay na kami ni Michael ng elevator. Magmula kasi nang yakapin niya ako kanina ay hindi na ako tumigil pa sa pag-iyak, hindi ko rin alam kung saan kami pupunta