Nakauwi na ng bahay si Leticia pagkatapos ng klase niya. It was already nightime nang makauwi siya sa bahay nila. Hindi na siya pumunta kung saan-saan. Humihiyaw ng pahinga ang buong katawan niya sa sobrang pagod sa kakahintay kung kailan uusad ang traffic. Rush hour na naman. Tuwing sumasapit talaga ang gabi, naghahabulan ang lahat kung kailan makakauwi sa kani-kanilang mga tahanan. Pahirapan na rin ang pagsakay ng mga pampublikong mga sasakyan. Mabuti nga lang at tiyempong dumaan sa tabi niya sa paradahan ang isang walang gaanong tao na dyip at mabilis siyang nakasakay. Nang tuluyang makapasok sa bahay, ni-lock ni Leticia ang entrance door. Walang problema sa mga magulang niya dahil may kanya-kanya naman silang mga susi na dala. Kahit na pagod ang katawan at isipan, nagawa pa ring maisingit ng utak niya ang nangyari kaninang hapon. H

 “Oh, bakit para kang namatayan diyan?” tanong ni Milo kay Leticia nang makitang nalaglag ang balikat niya. “Bakit? Hindi ba makapaghintay iyang pakay mo sa kanya? Baka bukas pa sila makabalik or sa Monday pa. Nag-inform naman si Andro na baka a-absent na muna ng ilang days. Pumunta sila roon para makapag-relax naman ang utak nito mula sa stress.”Ganoon ba? Kaya ba pumunta ang dalawa sa rooftop kanina ay para pag-usapan ang tungkol sa pag-absent nito? Ma-mi-miss niya ang lalaking iyon. Nang sobra-sobra. Sana nga lang ay pwede pang kumustahin ito at i-verify kung totoo ba ang sinasabi ng Milo na ito. Anong alam niya? Baka nagsisinungaling lang din ito dahil ayaw nito sa kanya.“Yes. This is important. However, kung bakasyon ang ipinunta nila roon at the same time para

 Natuod si Leticia sa kanyang kinatatayuan. Sa tabi ng ama niya ay ang kanyang ina na bakas ang pag-aalala para sa kanya. His father was strict when it comes to relationship. Ayaw nitong may lalaking umaaligid-aligid sa anak nito, while her mother on the other hand wanted the best for her. Hindi naman siya nito pinagbabawalan na mag-boyfriend, pero ang gusto nito ay hindi nito maapektuhan ang pag-aaral niya.Sa totoo lang, the two should never fear anything. Siya na ang may gustong huwag makipagrelasyon dahil sa kakayahan niyang ito.“Of course not, Pa. Alam mo naman ang problema ko. I do not want someone’s safety to be at risk. Ang dami-dami na nating problemang dalawa. Ayaw ko ng dagdagan.”“Pa, baka totoo ang sinabi ng anak natin. Baka kaibigan lang niya ang binatilyong iyan.

"Uwi ka agad. Huwag ka ng huminto sa girlfriend mo. Mas lalo kang gagabihin," suhestiyon ni Leticia kay Milo. baka kasi iyon ang gawin ng lalaki. Mas mabuti ng maklaro niya. “Pwede mo namang ipagpaliban ang panliligaw mo. Huwag na muna sa ngayon.”Nasa gilid siya ng bukas nila na gate, nakahilig sa malamig na bakal habang tinitingnan ang lalaki na pumunta sa kotse nito. Akala niya ay tuluyan na itong papasok sa loob, subalit hindi. Huminto lang ito sa gilid ng kotse. Sa may salamin ng kotse. At hinarap siya. “Umuwi ka na,” utos niya pa. Hindi ito umimik sa kanya.Teka. May problema ba sila ng lalaking ito? Eh, ang ayos-ayos naman ng usapan nilang dalawa kanina. Hinatid lang niya ang lalaki sa kabila ng malamig na klima sa labas. 

Nanginginig ang mga kamay ni Leticia habang naka-pokus ang tingin sa lalaking nasa harap niya. Umarko ang perpektong kilay nito na animo sinadyang guhitan. Napaatras siya nang mapagtanto ang ginawa. Hinawakan niya ito! Hinawakan niya! This man will suffer just like what happened to Andro and Milo. They will share the same faith just like the two of them. And worst…and worst…baka mamatay din ito kagaya ni Milo.Nagsalubong ang kilay na tiningnan siya ng lalaki. Hindi pa rin nito na-realize ang panganib na maaaring mapagdaanan nito. Should she be thankful that he was ignorant about it? No.Dapat maging accountable siya sa ginawa niyang ito.“A-a