Chapter 20Crisanta AlvaroDays goes fast at alam niyang kahit papaano ay may nagbabago na sa kanya. Oo at hindi pa ri siya nalalapitan o nahahawakn man lang ng pinsan pero ang pakikipag-usap nito sa kanya ay napapadalas na.Masaya siya sa mga pagbabagong nararamdaman niya kahit kakaunti lang ‘yon. Hindi na niya ramdam na nag-iisa siya dahil naroon lagi ang pinsan para kausapin ssiya bukod kay Daniel.Medyo nalungkot siya dahil hindi na madalas bumisita si Daniel sa condo ng pinsan. Gusto niyang magtanong pero inuunahan siya ng kaba dahil baka kung ano ang isipin nito.Nasa balkonahe siya ng condo ni Leo ng maalala niya ang mga sulat na ginawa niya. Nakatago ang mga iyon sa pinakaibabang drawer. Humingi siya ng maraming bondpaper at mga ballpen para naman may magawa siya sa loob bukod sa pakikipag-usap sa pinsan.Ngayon ang pangdalawampu’t isang araw na nagsusulat siya. Bumalik siya sa sariling kwarto pero napatigil siya  da

 Hindi niya alam kung paano muling palalabasin si Cris sa kwarto nito. Dahil sa takot niya na muling maisipan nito na saktan ang sarili ay patago siyang naglagay ng CCTV camera sa daan papuntang kusina.Isang linggo na itong naglalagi roon at nagsisimula na siyang mag-alala. Bumalik ito sa Cris na una niyang nakilala. Laging nakakulong at ayaw man lang lumabas. Matapos ang araw na iniwan siya nito sa sala, bumalik siya sa kompanya at kahit kalagitnaan na ng gabi ay tinapos niyang pirmahan lahat ng papeles na iniwan niya.Pinilit lang niya ang sarili na tapusin ang mga iyon para makakuha ng leave sa trabaho. He may be the boss but he still respects his employees. Siya ang may-ari at nagpapatakbo ng kompanya pero siya rin ang tinutularan ng mga ito kaya kailangan niyang simulan iyon sa sarili niya.After signing all the papers, naglagay siya ng note sa ibabaw ng mesa ng sekretarya niya at isinarado ang kwarto. Dalawa ang opisina niya roon. Ang isa ay

 Crisanta AlvaroNang maalimpungatan siya ay agad siyang napatayo at nagtaka kung bakit may unan at dalawa na ang kumot na nakabalot sa kanya.Inilibot niya ang tingin at natigil iyon sa lalaking natutulog sa dalawang single sofa na ipinagdikit para mahigaan. Walang unan at kumot na gamit ito, tanging braso lang ang inuunanan nito.Kinuha niya ang kumot na bago sa paningin niya at hinarap iyon sa binata para ilagay iyon sa kanya ng matigilan siya.Kinuha niya ang pagkakataon na ‘yon para matitigan ang binata. Mula sa mapupula nitong labi, matangos na ilong, halos parisukat na mukha, saktong haba ng pilik mata, at maangas na suklay ng buhok.Suot nito ang sa tingin niya ay paboritong white t-shirt at malapit na sa kulay itim na short. Napangiti at nag-e-enjoy siya sa bawat parte ng katawan nito na nadaraanan ng mata niya. Isang beses pa muli niyang tinignan ang buong katawan nito ng mapansin ang nasa kalagitanaan ng katawan nito.

Chapter 26Crisanta AlvaroHirap niyang iminulat ang mata, ramdam na agad ang kawalan ng gana at masakit ang ulo niya. Umupo siya sa kama at inalala ang nangyari kagabi.She made a mess and she doesn’t know how to face Daniel after what she had done. Ibinalot niya ng ayos ang sarili sa kumot nang tumulo ang isang patak ng luha niya.Ang mga salita na nabasa niya sa sulat na iyon, nagkataon lang ba na siya ang nakabasa at si Daniel talaga dapat ang makakabasa noon? O sinadya?Hindi niya alam ang dapat isipin sa mga nangyari, nawala siya sa sarili at nakagulo siya. Nakakahiya ang ginawa niya.Mariin niyang ipinikit ang mata at nag-reflect sa mga ginawa. Nasa isip niya na hindi dapat siyang manatili na ganoon ang lagay, takot mahawakan at takot malapitan ng lalaki. Napairap siya nang ma-realized na lalaki rin ang kasama niya sa loob ng condo at nakasama na rin niya ang pinsang lalaki.“Iba siya,” bulong niya.  &ldq

Chapter 28Maaga siyang nagising at panay ang hilamos niya para lang mabawasan ang pamamaga ng mata niya dahil sa pag-iyak kagabi. Hindi naman na bago sa kanilang dalawa ang ganito niyang itsura pero ngayon ay parang nahihiya siya.Ngayon ang araw ng pagbisita nila sa doctor niya at kinakabahan siya. Bihira lang siya lumabas ng condo at hindi niya alam kung maayos ba ang magiging lakad nila na kasama siya.Nagsuot lang siya ng itim na legging at oversized shirt. Naglagay ng mask at itinali ang mahabang buhok. Napatingin siya sa paa dahil wala siyang suot na kung ano.“Wala pala akong sapatos o sandal?” patanong na sabi niya. Madalas ay tsinelas na mukhang mamahalin lang ang suot niya. Tatawagan na sana niya si Daniel para magtanong nang unahan siya nito.Nag-ring ang telecom niya na agad naman niyang sinagot. “Open your door.”Iyon lang ang sinabi nito at agad naman niyang sinunod iyon. Pagbukas niya ng pinto ay bumun