ANICA "BAKIT BA 'KO NAG AALALA NG HUSTO?!" Naihagis ko na yung unan ko sa kung saan dahil sa inis. Naiinis ako pero hindi ko alam kung bakit ako naiinis. Gah! Ayaw ko na! Bakit kasi? Bakit ako nag aalala ng husto sa ulan na yun? Eh hindi nga kami close eh! He's not my friend, just an acquaiantance and I don't worry like this lalo na kung acquaintance lang naman. Pero maghapon akong wala sa sarili, para akong zombie na ewan. Sumipa sipa ako habang nakahiga sa kama at narinig ko na lang na bumukas yung pinto dito sa kwarto ko, pero hindi na 'ko nag abalang tignan pa kung sino yun.

RAIN "Si Anica." Were the first words I uttered as I opened my eyes and for the nth time, the bright white lights of the hospital room I was in welcomed me. "Rain, calm down. Who's this Anica?" Tanong ni Kuya Storm. Hindi ko binigyang pansin ang tanong niya at sa halip ay hinanap ng mga mata ko sa Kira.  My eyes met with hers and she immediately put her phone in her pocket and stood. "Puntahan ko na. Alis lang po ako."  I watched as she exited and rushed towards the hall. The pain in my head subsided, but the voices didn't. My mind kept on letting me see these scenarios that were still so foreign that it made me feel like the world was spinning faster than usual. "Grabe ulan, lumalala na yang headaches mo ah? Hindi ka na nga gaanong nagcocomputer eh, tapos maaga ka na ring nakakatulog kadalasan. Ano ba, bumibigla lang?" Asked