#FD19 || Bethylia MonteamorTanghali na nang magising kami mula sa mahimbing na pagtulog. Panay rin ang reklamo ni Aaren na namamanhid na ang kanyang kaliwang braso dahil iyon ang ginawa kong unan magdamag."It's not my fault!" I giggled while watching his adorable frowning expression."Just change now, I'll wait here." He softly hissed.Naiiling na kumuha ako ng pamalit at dumiretso ng banyo para saglit na maglinis ng katawan. Wala akong planong maligo sa dagat ngayong araw. I am planning to roam around the resort with Aaren peacefully.Mayroon pa naman kaming dalawang araw para sa pagligo sa dagat."Stop frowning.

#FD21 || Bethylia Monteamor "Ate, bibisita ka pa naman dito palagi hindi ba?" Lucy asked with her teary eyes. I chuckled and advance a step towards her to tousled her hair. "Of course, nag-iisa ang bunso kong kapatid rito, sasamahan kita hanggang sa dumating si Mama kada uuwi ako galing trabaho."  I heard Aaren's giggle while looking at my sister. "Sasamahan ka naming ng Ate mo rito, Lucy." He corrected. Hindi ko napigilan ang pag-nguso para maitago ang nagbabadyang ngiti.  "Pwede rin ba ako bumisita doon, Kuya Aaren?" She reckoned.  "Of course you can. You are our baby, Lucy. Pwede ka roon kahit anong oras mo gustuhin."  "Nako, lumakad na kayo at papalubog na ang araw. Hayaan niyo na itong si Lucy dito. Makikita niyo rin naman siya bukas." Mahinang sabi ni Mama habang ipinapal

#FD21 || Bethylia Monteamor Pagod kong isinukbit ang body bag na dala sa balikat bago tumayo sa kinauupuan ng lupaypay ang mga braso. I was feeling down these days, hindi ko alam kung anong nangyayari, kung bakit parang mayroong nagbago, bakit biglaang pasok ng problema samantalang parang kahapon lang ay nasa ayos pa naman ang lahat at pabor na pabor sa akin ang tadhana. Ito ang kinakatakutan ko, at the end of the day, problem will still chase you. Nasa sa iyo na kung haharapin mo ng walang takot o pilit na tatakbuhan kahit na alam mong nasa bingit ka na rin ng pagkakahulog sa bitag na walang ibang idudulot sa iyo kung hindi sakit, sakit na pilit kukuha sa katinuan mo at hihilain ka pababa hanggang sa hindi ka na maka-ahon. Funny how fate loves to play with us. Kung masisira rin naman sa dulo ay bakit ibinibigay pa? Kung magkakasakitan rin naman pala sa kalagitnaan ay bakit ipinakilala pa? Kung bibit

#FD23 || Bethylia MonteamorMy eyes are down while walking towards work. Ang iilang nakakasalubong na tao'y hindi ko kayang patunguhan ngayon katulad ng palagi kong ginagawa noon.Smiling is the best weapon to your enemy, that's what they always say. But that's too tiring, niloloko na nga ng ibang tao ang sarili nila sa kakahusga sa ibang taong hindi naman nila kilala, lolokohin ko pa ang sarili ko sa pagpapanggap na walang naririnig at ayos lang sa lahat ng nangyayari."Mama, ano po 'yong gold digger?" I heard a child asked.Halos mapapikit ako sa narinig. Even a child is now asking about that thing."Bakit naririnig kong palagi niyo siyang tinatawag na ganon, Mama?

#FD25 || Bethylia Monteamor I cried, that's the only thing I could do at this time. Nawawalan na ako ng pag-asa para sa sarili. Maybe this is what my fate's plan. Siguro kulang pa ang lahat ng hirap na naranasan ko noon. Siguro ito ang kapalit ng sandaling kasiyahang ibinigay sa akin ng tadhana noon. "Hayop ka, wala kang kwentang tao!" That's what I am repeatedly uttering while he's savouring my body like he's not doing something wrong. If this is my fate, might as well leave this world too. Mukhang may galit naman sa akin ang tadhana dahil puro pagpapahirap lang ang ibinibigay sa akin. I slowly opened my eyes who's filled with tears when I felt something covering my body. Nawala ang bigat ng katawang nasa ibabaw ko at tanging liwanag na ngayo'y nagmumula na sa ilaw ng silid ang nakikita ko. I heard some groans but I can't cocked my head