Semua Bab Flawed Desires: Bab 11 - Bab 20
47 Bab
Chapter 11
#FD11 || Bethylia Monteamor Ilang oras na rin ang lumipas simula nang nangyaring tagpo sa pagitan ng dalawa kong kaibigan at ni Aaren. I feel like everything's a dream. Hindi ako makapaniwala. Hindi nagtagal ang tagpong iyon dahil kinakailangan naming pumasok sa trabaho. Aaren remained silent the whole walk—probably contemplating what he has done a while ago. Maski nang maupo sa palaging kinauupuan habang naghihintay sa aking matapos sa trabaho ay tulala lang siya habang pinaglalaruan ang ibabang labi. He looks adorable, he suddenly become like a tamed lion after that event. "Anong nangyari kay Pedro?" Helena asked while slightly nudging my arm.  I arched a brow and pouted. "What do you mean?" I snickered. "Hindi ba parang may kakaiba sa kanya?" She queried. I sneak a quick look at Aaren and smiled. "Wala namang kakaiba." I ass
Baca selengkapnya
Chapter 12
#FD12 || Bethylia Monteamor "Are you sure you'll stay here?" Blanche asked after we sat on our designated sit again. Kanina pa nagsisimula ang programa para sa pagtatapos ng mga estudyanteng nasa huling taon na ng kolehiyo. Simula rin kanina ay panay na ang tanong ng dalawa kong kaibigan kung talaga bang ipapagpaliban ko muna ang pagpunta sa Manila. "Sigurado ako, Janpzy needed company and Mama's still not allowing me." I explained. "Sayang, akala ko tatlo tayong makakapunta roon at magtatrabaho sa iisang kompanya." Blanche countered. "Hayaan mo na, susunod rin naman si Bethyl sa atin doon. Para kang bata diyan." Samm chuckled. "Mamimiss niya kasi ako, wala na siyang kaasaran doon." I laughed. "Hindi porke may Pedro ka diyan ay ginaganyan mo na ako. Kapag may nahanap akong Koreano doon, hindi ka imbitado sa kasal ko." Blanche hissed that
Baca selengkapnya
Chapter 13
#FD13 || Bethylia Monteamor Hindi ko alam kung papaanong tinawagan agad ako ng opisina ng Mayor samantalang hindi pa naman ako nagpapasa ng kahit anong papeles para sa trabahong gustong kuhanin. But I know Aaren did something for it. Ayoko sana ng ganoon pero wala na akong magagawa dahil nandito na. I was accounted as a government accountant. Janpzy feels guilty knowing that she's one of the reason why I choose to stay here for a while. Wala namang kaso sa akin iyon, at mayroon pang mas malalim na dahilan kung bakit nanatili ako rito, hindi lang dahil sa kanya kung hindi dahil na rin sa pamilya ko at kay Aaren. "Ate.." Lucy called after I turned my back for work. Agad ko siyang hinarap nang may malaking ngiti sa labi.  "Goodluck!" She exclaimed with a fighting pose.  I giggled and walk towards her to tousled her hair. 
Baca selengkapnya
Chapter 14 (part 1)
#FD14 || Bethylia Monteamor "Women are the one who cooks for their husband, you don't need to learn. I'll do it for you." I bursted out unconsciously that made him look at me with amusement. Hindi makapaniwalang nakatitig sa akin ang nakababatang kapatid at si Aaren na laglag pa ang panga ngayon. Maski ako ay natigilan sa nasabi ko. That comes out naturally on my mouth, hindi pinag-isipan, kusang nasabi ng bibig at walang pinagsisisihan.  "Come again?" Aaren mumbled that I didn't catch. "Huh?"  "Nothing, I'm just.. Why are you doing this to me?"  I look at him confusely as I sat beside him. Ramdam ko ang pagkatigil niya nang sandaling magdikit ang aming mga braso habang umaayos ako ng upo. "What am I doing?" "This.. everything." He whispered at himself. Nangingiting hinarap ko siya
Baca selengkapnya
Chapter 14 (part 2)
That statement made my heart clench in sadness. Ang pagsisising iyon ay mananatili na lamang na pagsisisi dahil wala na ang kanyang ina. Alam kong mahirap sa parte niya iyon. Losing your Mom with many what ifs is and I should have is truly heart breaking. Alam kong mahirap iyon sa parte niya lalo na't wala na ang inang dapat ay gagawan niya noon. That's why I am doing my very best to show my Mom how I love her dearly and tell her that everyday on every circumstances and if I have a chance. Ayokong may pagsisihan kung darating man ang araw na pati siya ay babawiin na sa amin. Naramdaman ko na iyon sa namayapang ama. Ayoko nang maulit pa uli sa ina.  "I am not a good child, I am close to her but I am not sweet, that's too far from my personality." He started. Alam kong iyon ang sasabihin niya, seeing how he acts towards people shows how he's not really affectionate and likes to hide his true feelings. "I have many reg
Baca selengkapnya
Chapter 15
#FD15 || Bethylia Monteamor "I'm sorry. "  That's the only thing he could utter after hurting me. Ni hindi ko magawang makatingin sa kanya dahil bukod sa pisikal na sakit ay mas lamang ang emosyonal na sakit na nararamdaman ko. We don't even have some relationship right now but he can already do this. Ganoon ba ako kahinang babae para ganituhin niya? Siguro nga oo. Dahil hinahayaan ko siyang gawin ang mga bagay na alam kong mali at nakakasakit sa akin. Maybe this is one of the reason why I am still hiding my true feelings at him. I am afraid he'll do something more than this. "Bethylia.." He stuttered. Humugot ako ng malalim na hininga bago siya muling hinarap. My face is void of any emotions but tears from my eyes are unstoppably falling in my cheeks, kahit na dapat ay magalit at sinisinghalan siya ngayon ay hindi ko iyon ginawa. Ma
Baca selengkapnya
Chapter 16 (part 1)
#FD16 || Bethylia Monteamor   "I badly want to kiss you right now."   Nahigit ko ang hininga sa narinig. I felt a twist on my stomach as he slowly leaned his face closer to mine. Bahagya kong na-i-atras ang ulo at mas lalong napasandal sa sofa. His calloused hand cupped my crimson cheeks while his sombre eyes are staring deeply at me.   "Fuck permission, but please allow me to." He hissed as he tightly close his eyes in frustration.   Why is he even asking? It's making me feel uncomfortable and the ambiance awkward. Kailangan ko pa bang sabihing ituloy niya o itango ang ulo ko? I don't know what to do.   All I know is I remarkably want to kiss him too.   I can't help but gasped when he suddenly close the distance between our faces and becovered my parted lips.   I clench my fist as he gently pinch my waist and carried me onto his lap, sti
Baca selengkapnya
Chapter 16 (part 2)
Naitikom ko ang mga labi habang mariing kagat ang dila. Now, even asking is prohibited. Umayos ako ng pagkaka-upo at muling isinuot ang sapatos na tinanggal kanina.  "Kailangan ko ng umuwi, Aaren. Mag-isa sa bahay si Lucy." Paalam ko nang hindi siya binibigyan ng kahit na saglit na tingin. "Let's eat first." Agad kong iniling ang ulo at tumayo mula sa kinauupuan. If he won't tell me what I want to know, then I won't give him what he wants too. Hindi dapat parating siya ang masusunod sa aming dalawa, hindi dapat parating ako ang magpaparaya para masunod ang kagustuhan niya. Hindi tama iyon, masyadong nakakababa at hindi makatarungan. A good relationship should be equal at everything, walang aangat o walang bababa, parating pantay lang dapat. "Bethylia.." "Ito na naman ba, Aaren? Gagamitin mo na naman sa akin ang t
Baca selengkapnya
Chapter 17
#FD17 || Bethylia Monteamor Hindi siya nakapagsalita matapos ang mga oras na iyon. Ang pagpupumilit na sumasabay sa kanyang kumain ay kaagad niya ring binitawan at tahimik akong hinatid sa bahay. The swelling of my cheeks lessen as the days passed. Mabuti na rin at hindi napansin ng ina at nakababatang kapatid dahil alam ko ang magiging reaksyon nila. Kahit naman napalapit na sa kanila si Aaren ay alam kong tutol sila sa mga ganitong pangyayari, maski ako naman. But knowing what personality Aaren has, wala akong magagawa kung hindi ang tulungan siyang paunti-unting magbago. "Aaren!" I joyfully exclaimed after seeing him walking towards me as my shift ends. A ghost of exuberant smile appeared on his lips for a few seconds but immediately faded as he clears his throat. "Are you done?" He silently asked. Nakita ko ang bahagyang pag-ngiwi ni
Baca selengkapnya
Chapter 18
#FD18 || Bethylia Monteamor My unruly senses suddenly had their ceasefire after watching the calm waves moving back and forth on the seaside.  My bare feet are now wet by the salt water touching it unconsciously as the waves comes after me - trying to run towards me but can't because it has its own boundary. A boundary that couldn't be overreach.  Katulad sa buhay nating mga tao, may mga pagkakataong hanggang doon na lang tayo dapat tatapak, hindi na pupuwedeng umabante pa dahil hanggang doon lang ang sakop ng bilog na para sa atin.  Hindi ko maintindihan kung bakit hindi iyon maintindihan ng mga tao, na ang pakikialam ay may hangganan rin. Alam mo dapat kung saan ka lang lulugar, hindi iyong pilit mong isinasali ang sarili mo sa isang larong hindi ka naman dapat kasali o kahit nakikilaro man lang. Sa dami ng narinig kong paninira sa akin ng mga tao rito sa probins
Baca selengkapnya
Sebelumnya
12345
DMCA.com Protection Status