Lahat ng Kabanata ng Flawed Desires: Kabanata 1 - Kabanata 10

I thought my misery would end that day, ang akala ko kapag nakita ko na siya ulit ay mawawala na itong pangungulilang nararamdaman ko. Hindi pala, mas lalo lang lumala. Sinakop na ang buong sistema ko, walang natira sa akin kahit pagkontrol na lang sa sariling utak.   My mind, heart and body are all his. I don't know what to do anymore. I should be angry at him, I should be hating him, I should be loathing him but I did the opposite.   Sa aming dalawa, ako ang may mas karapatang magalit dahil ako ang pinakanaghirap sa loob ng relasyong namagitan sa aming dalawa.   He should be thankful that despite of all the pain that he have cause me, nandito pa rin ako, minamahal siya kahit durog na durog na.   "I have an appointment later, wait here." He uttered without glancing at me.   It's my third day being his secretary. I don't know that Mayor's have their secretary too but I think they

#FD04 || Bethylia Monteamor   Nakahinga ako ng maluwag nang tuluyan ng makatapak sa papasukang eskwelahan. Akala ko ay mapipilitan akong tumigil sa pag-aaral ngayong taon dahil kinakapos kami nila Mama sa pera. Dagdag pa na nagkasakit ang nakababata kong kapatid bago magsimula ang pasukan.   Pangalawang taon ko na ngayon sa kolehiyo. Nagtatrabaho sa hapon hanggang sa gabi at nag-aaral sa umaga. Sanay na ako sa ganoong gawain dahil magmula bata ay iyon na ang ginagawa ko. Wala na si Papa kaya bilang panganay na anak, naging responsibilidad ko na ring akuin ang dapat na responsibilad ng namayapang ama. Ayos lang naman sa akin iyon, wala akong problema doon. Masaya pa nga ako na nakakatulong ng kahit kaunti kay Mama at sa kapatid ko. Hindi ko lang minsan maiwasan mapagod.   Pilit kong isinisingit ang pagbabasa ng ilang aralin namin habang may libreng oras sa trabaho dahil wala naman akong magiging oras pa para doon. Pagkauw

Hindi ko na naiintindihan ang sarili ko. I am always thinking of him, his feelings and everything. Pakiramdam ko nasisiraan na ako ng bait. Natatakot ako sa mga susunod na mangyayari. Ayoko namang tanungin ang sarili ko dahil natatakot ako sa sariling isasagot, dahil alam kong may posibilidad na pati sarili ko ay pagsinungalingan ko.Alam kong hindi pa ako sigurado sa lahat ng ito, baka sa sobrang takot ko, iba na ang iniisip ng utak ko. Kaya ako nag-iisip ng kung ano-anong bagay na alam kong imposible pa sa ngayon."Umamin ka nga sa amin, Bethylia." Nanliliit ang matang saad ni Blanche na nakapangalumbaba.I raised a brow and look confusely at her. Anong aaminin ko? Saan ako aamin?Alam ng mga kaibigan ko ang madalas na panggugugulo

#FD08 || Bethylia Monteamor   Natulos ako sa kinatatayuan nang makitang wala na si Pedro pagkatapos kong mag-ayos para sa trabaho. I thought he'll wait for me? Where is he now?   Inilibot ko ang mata sa paligid at malalim na nagbuntong hininga nang walang makitang kahit anong bakas ng presensiya ni Pedro. Baka nainip? I sighed massively and played with my feet while staring at the ground.   "Hey, why are you staring at the ground?" A familiar voice asked.   Kaagad kong inangat ang tingin at napalawak ang ngiti ng makitang nasa harapan ko na ang kaninang hinahanap. I was close to being disappointed but now that he's here infront of me, I'm feeling more than okay.   "Saan ka galing?" Mahinang tanong ko sa kanya.   Nanliliit ang matang tinitigan niya ako at maliit na ngumiti. "You thought I left?" He asked.   Nag-iwas ako ng tingin at bahagy

#FD10 || Bethylia Monteamor Everything went too fast. The news traveled faster than the lightning. Pagkauwing-pagkauwi ko ng bahay ay iyon kaagad ang narinig ko mula sa ina. Even Lucy was informed. Aaren went home after an hour of calming himself. Wala akong ibang nagawa kung hindi ang yakapin siya at paulit-ulit na sabihang magiging maayos rin ang lahat. The reluctance I am feeling heighten. Maybe the reason why I am feeling reluctant was that, him losing his mother. People in this province may not like their family but I know how kind his mother is. Hindi sila palalabas na tao, ang parati lang na nakikita ay ang kanyang ama at si Aaren mismo, his mother was always at home. Sometimes, I see her at the market at salungat sa matigas na ekspresiyong palaging dala ni Aaren, ang kanyang ina ay palaging may ngiti sa labi. "I wonder how her child cope up with her sudden death." Mama uttered silently.