Agad kong binuhay ang kotse nang pumasok ako rito. Pumikit ako nang mariin at nagpakawala nang malalim na hininga saka ko ito mabilis na pinatakbo.Ilang saglit pa ay unti-unti ko ring binagalan ang pagmamaneho nang nadaanan ko ang isang pamilyar na lugar. I brought my car to the side lane and turned off my engine. Tulala kong iginala ang aking mata sa kabuuan ng parke ng sabdibisyon kung saan nakatirik ang bahay namin. Mapait akong ngumiti at bumaba ng sasakyan.The cold breeze automatically hugged my body, but I chose to ignored it and continued walking into the children's swing. Mabagal akong naupo at muling pinasadahan ng tingin ang lugar."What's up, sis?" I murmured weakly then slowly moved the swing with my body. Tahimik kong ginawa iyon sa lumipas na mga minuto hanggang sa naramdaman ko ang paglapit ng pamilyar na presensya sa 'kin. Walang ingay siyang umupo sa katabi kong swing saka ko naramdaman ang paninitig niya sa 'kin. Hindi ko siya nilingon, imbes ay tumingala ako sa

Everyone was busy seting the shoot when I reached the area."What is that for?" taas kilay kong wika nang nakita ang isang pula na kama.Wala pa man ay tila kumulo na agad ang dugo ko."Iyan po ang gagamitin na props for the shoot," saad ng sekretarya ni Dad.Napatalon siya sa kanyang tayo nang titigan ko siya nang masama. "Come again?" I saw her gulped and tried hard to speak. "P-Para po sa shoot, Ma'am. B-Bedscene po kasi ang theme ng pictorial ngayon." Naroon ang takot at pag-aalangan sa kanyang boses.Lalo pang nag-init ang ulo ko sa kumpirmasyon niya. I shut my eyes tight and calmed myself. Pakiramdam ko ay tulad ng mga bomba ay sasabog ako anumang oras. Mas lalo pa akong nahibang dahil hindi ko alam kung para saan ang mga galit at inis kong nararamdaman ngayon.Hindi naman siguro.Ilang beses akong nagpakawala ng hininga at umayos ng tayo, sakto namang lumabas si Jairon sa dressing room. Nagsalubong ang mga mata namin hanggang sa marahan na bumaba ang paningin niya sa suot ko

It's been two days. Dalawang araw ko nang iniiwasan na magpanagpo ang landas naming dalawa ni Jairon. Palagi akong nakikiramdam sa condo unit niya sa tuwing lalabas ako para hindi kami magkita."Napa'no ka? You look stressed," puna sa 'kin ni Noella.Nandito siya sa opisina ko dahil pinagpaplanuhan namin nang maayos ang pag-atake na magaganap sa susunod na mga araw.I took a deep breath and leaned on my seat. Hinilot ko ang aking sintido at marahan na napailing."Works," tipid kong tugon.Work? Trabaho bang problemahin si Jai?"You should take a rest. Hindi na maganda itsura mo. Daig mo pa ang hindi nakatulog ng ilang araw," nakangiwing saad niya.Hindi naman talaga ako nakatulog."Yeah, kailangan ko muna nga siguro magpahinga." Pagsang-ayon ko sa kanya."Alis na 'ko. Iiwanan ko itong kopya ng blueprint sa 'yo para mapag-aralan mo kung saan mo ipupwesto ang mga bomba," aniya.Tipid naman akong tumango bilang tugon at hindi na umimik pa. Kinuha ko ang cellphone ko nang nakalabas si Noe

The next days were like a roller coaster ride of emotions. Tulad nang plinano ni Aycxe ay agad naming nilusob at winasak ang teritoryo ni Leonardo pagkatapos naming mamahinga. Punung-puno kami ng awa sa kaibigan namin no'ng nalaman niya ang nangyari kay Matthew. Sumilay ang takot sa dibdib ko habang nakikita ang pagdadalamhati niya, aaminin ko na lalo akong natakot sa punto na 'yon para sa amin ni Jairon. Hindi ko man tanggapin ang nararamdaman ko para sa kanya ay alam kong mag-iinakto rin ako na tulad ni Sophia sakaling dumating ang panahon na may mangyaring masama kay Jai. Hindi ko minamahina ang kakayahan niya na protektahan ang kanyang sarili. Alam ko lang talaga na hindi basta-basta ang mga kalaban namin. Si Matthew nga na bihasa sa pakikipaglaban ay inabot ang ganitong sitwasyon, paano pa ang mga normal na tao katulad ni Jairon. Traydor at brutal kung kumilos ang Ktinódis, isa iyong dahilan kung bakit pinili kong lumayo sa pamilya ko habang isinagawa ang pagpapalawak ng kakayah

"He's alive..." Napailing nalang ako habang nakasakay sa aking sasakyan.It's been a month since the incident and we are all shocked to know that Matthew—Sophia's lover is alive.Napasuklay ako sa aking buhok gamit ang mga daliri ko at sinimulang buhayin ang makina ng sasakyan. I was about to run it when my tab suddenly vibrated for a notification. Napasilip ako at agad ding pinatakbo ang sasakyan nang makita iyon.He's leaving.Nanatili pa ring nakakabit ang mga camera ko na ikinabit noon. Hindi ko na ito tinanggal bagamat hindi ko na siya binabantayan pa. Nagkataon lang na nakuha ng notipikasyon ang atensyon ko.Hilaw akong ngumiti habang mas binilisan ang patakbo ng sasakyan. Magmula nang nakita ko ang eksena sa parking lot ay hindi na ako nakipag-usap pa kay Dela Merced. Madalas niya akong abangan sa labas ng unit ko para piliting makipag-usap sa kanya—na paulit-ulit ko namang tinatanggihan.Para saan pa ang pag-uusapan namin?Plano ko sanang dumiretyo pauwi ngunit napagdesisyunan