บททั้งหมดของ Somebody Out There Who Will: บทที่ 21 - บทที่ 30

*****RAIN***** NAGING SOBRANG tahimik ang mga unang araw ni Rain matapos ang libing ng kanilang ina. Dahil sa puyat at pagdadalmahati'y hinayaan muna siyang magbakasyon mula sa trabaho, kaya naman sa ilang araw na nagdaa'y nasa bahay lang siya't nagmumuni-muni sa mga bagay-bagay. Madalas ay natutulala siya sa kawalan, na-iiyak pa rin siya pero sinisikap niyang ayusin ang sarili.Imbes na magmukmok ay inu-ubos niya sa mga gawaing bahay ang kaniyang oras, sa gano'ng paraan ay hindi siya gaanong nakakapag-isip at na-iibsan ang bigat sa kaniyang dibdib kahit na paano... Hanggang sa isang araw, habang naglilinis siya nang bahay ay aksidente niyang nalingunan ang mga photo album sa divided ng kanilang bahay. Binalak niyang linisin ang mga iyon, subalit isang pamilyar na larawan ang nahulog mula rito na muling nakapagpa-alala sa kaniya kay Art.The old photograph was Art during his kindergarten days, totoy pa siya roon sa kandungan ng mama ni Rain. Parehong naka-hawak ang dalawa sa award ni

*****ART***** DAMA ni Art na hindi komportable si Rain sa presensiya niya habang magkasama silang kumakain sa isang fast-food of her choice again. For a doctor like him, foods from there isn't usually his choice. The foods they serve usually loaded with calories, sodium and unhealthy fats. But Rain is Rain and she doesn't want to spend much for fancy dinings, neither want him to spend for her. Alam ni Art na allergy ito sa gano'n dahil sa nangyari sa kanilang mga magulang noon, Rain actually admitted that and that makes him think to give her something secretly. Sa paraang iyon ay tinatanggap ng dalaga ang mga bigay niya. But this time it's different, she wants 'kaniya-kaniyang bayad' again. So, he gave that to her. Nagpatuloy ang kanilang kuwentuhan habang kumakain, may umi-ikot na awkwardness sa hangin sa paligid subalit hindi iyon pinagtuunan ni Art ng pansin. Mas nag-focus siya sa paisa-isang sagot ng dalaga sa kaniyang mga tanong. "Kailan mo balak bumalik sa cafe?" Nagpunas i

*****RAIN*****"YOU CAN'T be serious, Art?"Halos mahulog ang mga mata ni Rain sa gulat nang mapagbuksan niya ng gate ang binata kinabukasan. Hindi pa nga siya halos nakakapag-umpisa sa kaniyang labahin ay nangungulit na naman ito sa kaniyang tutulong, gusto niyang matawa subalit sa itsura nito'y tila na siya seryoso."Well, I am dead serious." Inayos nito ang kaniyang t-shirt at cargo shots, naka-tsinelas lang din ito. But even so, she still find him drop dead gorgeous."So, anong uunahin natin?"Hindi na niya ito napigilan nang tuluyan nang pumasok si Art sa loob ng kanilang bakuran, lumingon ito at itinuro ang gabundok niyang labahin sa washing area. Nakagat ni Rain ang kaniyang labi, masyado iyong marami kaya't hindi niya alam kung kakayanin ba niya iyon.She's thinking of asking her Tita Tin for help, but she has has business to run. Kung magpapa-laundry naman siya'y tiyak na gagastos siya nang bongga roon."That's a lot," komento ni Art nang maka-lapit sila roon."Well, na-ipon

"ART, IT'S RAIN..."Masakit man ang pagkaka-pisil ng binata sa kaniyang mga kamay ay sinikap ni Rain na maging kalmado at banayad habang pinakakalma ito. Lalo pa siyang lumapit habang pinipilit niyang hulihin ang pisngi nito para haplosin."Mom, please. Let me in..." Pakiling-kiling ang ulo nito habang umaagos ang mga luha sa kaniyang pikit na mata. "I'm scared... I'm scared..." "Art, nandito ako." Nang mahuli niya ang pisngi nito'y ipinirmi niya iyon para magawa niya itong gisingin. "Art, si Rain ito. Gumising kana, please. Hindi kita iiwan.""No!" Naging malakas ang paghiyaw nito at ang kasunod no'n ay bigla nitong pagbangon. "Rain?"Humahangos pa ito't hindi pa tuluyang kumakalma nang higitin niya si Rain sa kaniyang katawan para yakapin. Just by the simple touching of their bodies, she can already feel how miserable that bad dream was. Art remained shivering, and the way he squeezed her against his rock hard chest makes her see that he's still scared... Was that really a bad dream

*****ART***** LUMABAS SI Art ng elevator matapos na maka-balik sa tamang palapag kung nasaan ang kwarto niya, bahagyang nangunot ang noo nito nang makakita ng maliit na box doon sa mismong tapat ng pintuan. Nagtataka siyang lumapit dito, palinga-linga sa paligid bago tuluyang pinulot ang package. There is a small card attached at the upper part and it says, to the best brother in the world. Kaagad na gumuhit ang ngiti sa kaniyang labi matapos mabatid kung sino ang nagpadala ng mga iyon, karga-karga ang package ay pumasok si Art sa loob sa tulong ng key card. Pabagsak siyang umupo sa malapit na sofa habang nagda-dial sa kaniyang cellphone, just three rings and she immediately picked up the line. "Good morning, the best brother in the whole universe!" maligayang bungad ni Airish sa kaniya. "Whole universe naman ngayon?" Pagod niyang isinandal ang katawan sa backrest ng kaniyang sofa. "Naka-lagay rito sa package, 'in the world' lang?" "Oh, so natanggap mo na pala?" She giggled. "Yep