"Heart," tawag sa akin ni Caleb. Patakbo itong lumapit sa direksiyon ko. Habol nito ang hiningang hinawakan ng magkabilang kamay niya ang mga tuhod nito.But something is odd as he placed into his knees. Hindi ko lang mawari kung ano iyon. "Inurong suspensiyon mo?"Pinaningkitan ko siya at umiling. Tatlong buwan na magmula nang mangyari iyon. Tatlong buwan na akong ginugulo ng ala-alang iyon. Tatlong buwan na akong parang walang buhay at patagong umiiyak dahil doon. Hirap na hirap ang sistema kong tanggapin na nagawa niya iyon sa akin. Isa sa mga pinagkakatiwalaan ko kada pumupunta kami roon, sunod sa asawa nitong si Tita Janice.Tatlong buwan na rin akong nagpapabalik-balik sa guidance office. Dati pa naman pero mas lumala lang ngayon. Mula sa tatlo hanggang limang beses na pagpapabalik-balik sa guidance ay naging halos iyon na ang maging silid-aralan ko. Mula nang mangyari ang insidenteng iyon parang lutang na ang isip ko. Hindi ko namamalayn ang mga pinaggagagawa.&nb

"K-kaya mo ba sinabi sa akin nong gabing iyon na s-susunod ako sa iyo" tanong ko kay Caleb sa pagitan ng mga paghikbi. Tanging tango ang isinagot niya sa taznong ko.Bumaba ang tingin ko sa batang yumakap sa akin. Nasa lob kami ngayon ng silid nila Patricia. Sa tanang buhay ko ay ngayon lang ako nakapasok dito. Hindi ko na pinansin ang itsura ng silid mula rito sa dahil agad akong umupo sa tabi ng pintuan at yinakap ang mga sariling tuhod tsaka isinubsob ang ulo sa mga iyon. Maging ang kalooban ng buong bahay ay hindi ko napansin dahil hindi ko pa natatanggap ang pagkawala ko. Hindi ko na rin pinagtuunan ng pansin ang mga labi nain ni lola na nasa kabaong dahil maging ang pagkamatay ni lola ay  hindi ko tanggap."P-pero paano 'yon? Paanong namatay si lola? Paano ako namatay?" sunud-sunod na tanong ko. Nagpabalik-baik ang tingin ko kina Caleb na nakaupo sa kama at kay Pat na nakayakap sa akin."Noon isinugod ang lola mo sa pagamutan," maikling tug

Sa isang puno malapit sa sapa, naroon sina Heart at Caleb. Masaya ang mga ito habang tinatanaw ang malinaw na agos ng sapa. "Kita mo 'yon?" dinig kong tanong ni Heart kay Caleb. May itinuturo ito sa sapa. Luminga-linga naman ang sakali sa direksiyon na itinuturo ng babae. "Asan?" patanong na sagot  Caleb habang patuloy parin sa paglinga.  "Doon o. May isda, hulihin mo dali!" Sambit ni Heart habang pumapalakpak sa pagkasabik. Umiling naman sa kaniya ang lalaki. "Badtrip naman, mahirap 'yan. Kita mo ngang wala akong panghuli jan eh. Tsaka ang liliit ngmga kamay ko," sabi naman ni Caleb habang pinapakita kay Heart ang maliit nitong kamay. Napanguso na lamang ang babae sa sinabi ni Caleb. Napa-ing ako sa kanila. Naglakad ako palapit sa dalawa. "Hayaan niyo a iyon," pag-agaw ko sa pansin ng dalawa. Napatingin naman sila sa akin at sana ngumiti. "Calyx!" sigaw ni Heart tsaka patakbong lumapit sa akin. Agad ako nitong ni

"Grabe 'yong takot niyo sa matanda. Nagkalanat pa talaga kayo ah," kantyaw ko sa dalawa habang naglalakad kami pababa ng bundok. Matpos ang pananakot na iyon ay agad tumalima ang matandang lalaki upang kumuha ng tubig at bimpo. Kabado ito at halata ang paghingi ng pasensiya sa banayadng pagpunas.  Pinakain at pina-inom niya sina Caleb at Heart ng gamot. Maging ako ay pina-inom niya rin. Ayon sa kaniya ay mas magandang unahan nag namin. Pinatuloy kami sa iisang kuwarto kasama sila. Mas magandang sa iisang silid na lang daw kami upang mabantayan niya kaming lahat. Ang matandang kasama raw kasi niya ay may mga pinapa-abot kahit pa malalim na ang gabi. Patuloy niyang sinisisi ng sarili niya sa nangyari. Kung hindi raw niya marahil kami tinakot nang todo ay hindi ito mangyayari.  Ilang beses ko namang sinasai na hindi niya iyon kasalanan dail naabutan kami ng ulan kanina sa labas. Kinaumagahan ay bumaba na rin ang lagnat ng dalawa

Ang araw na iyon ay lumipas na akala mo ay wala lang. Walang nangyari. Nakakapag-usap na sina Lizette at Heart pero may ilangan ang dalawa sa isa't isa. Pinapansin pa in ako ni Heart katulad ng dati at may ngiti sa labi. Hindi ko maiwasang kilabutan sa inaakto niya. Hindi ko rin kasi alam kung totoo ba ang ngiti at kabaitan na ipinapakita niya sa akin o hindi. Parang sincere kasi ang mga akto niya . Walang bahid ng panloloko rin ang mukha niya. Maging ang mga mata nito na kung saan ay doon daw makikita kung nagsasaad ba ang isang tao ng katotohanan o hindi ay walang mababakas na pag-aakinlangan sa akto niya. "Calyx, Okay ka lang?" nag-aalalang tanong sa akin ni Lizette. Pinapagitnaan na nila ako ngayon ni Heart. Nasa kanan ko si Heart at sa kaliwa naman si Lizette.  "That will be your proper sitt from now on until the end of this academic year," imporma sa amin ng adviser namin. Tumango na lang din ako kay Lizette bago tumingin sa gawi niya.  Hindi