Once Upon a Field Trip のすべてのチャプター: チャプター 31 - チャプター 40

Kanina pa tumatalim ang mata ni Third habang nakatingin sa pila ng mga magpapapirma ng libro. Kapansin-pansin kasi na halos puro lalaki ang pumipila sa akin, pero hindi naman ako nagrereklamo na puro babae ang pumipila sa kanya.It's been two months since our collaborative novels were published. Halu-halong libro ang pinapapirmahan nila. Ang iba ay ang novelette na ginawa namin ni Third noong Senior High School pa lang kami, ang ilan ay ang katatapos lang naming isinulat na collaborative novel, pero ang karamihan ay mga libro ko mismo.As for Third, hiatus siya sa wattpad ngayon pero present pa rin siya sa mga book signings. He has five books-three novels and two novelettes. Sikat siya at patuloy ang pagtangkilik ng mga wattpader sa kanyang mga libro kaya hanggang ngayon ay nadadagdagan pa rin ang kanyang mga mambabasa.Ten years ago, I'm a frustrated lady trying to seek her worth and purpose-her own identity. But now, I'm already the girl who is proud of who sh

All those days watching from the windowsAll those years outside looking inAll that time never even knowingJust how blind I've been"Enough with your dramas. Papasok ka na nga sa crowded school, e. Lumabas ka na nga sa kulungan, right? Ano ka ba?"I glanced at my cousin sitting beside me, but droplets from her wet hair as she combs it made me grimace and look away."I'm simply singing," giit ko, pero sobrang nahalata naman sa boses ko ang panginginig."Nine-nerbiyos ka ba dahil takot kang baka may kumuha na naman sa'yo, o dahil kinakabahan ka sa papasukan mo?"I heaved a sigh. "Both," I expressed. Wala akong makapang sasabihin. I'm nervous to the superlative degree.It's been six years since the last time I saw a lot of people. I badly want to see street lights again, crossing the highways, walking in footbridges, buying fried ice creams in mega malls, and even taking picture in front of a billboard. I miss them all. T

Hindi mapigilan ang aking labi ang magsilay ng ngiti habang sumasabay ako sa malamyos at masayang tunog na nanggagaling sa malalaking speaker dito sa loob ng auditorium. Napapa-indak ako sa bawat bitaw ng beat at napapapikit ako sa bawat high pitch ng musika.Pinaghalong palakpak at sigaw ang namayani nang umabot kami sa pinakamagandang parte kung saan biglang bumilis ang kilos ng aming mga paa at galaw ng aming mga kamay.It is our final performance in our PE3. The ballroom dance we've been practicing is now being performed with audience from lower grades. Kanina ay kinakabahan ako, but music can really remove stress and helps the heartbeat calm and equal, so now I'm enjoying like I own the dancefloor.Masigabong palakpakan ang naghari sa loob ng malamig at maliwanag na auditorium ng paaralan nang sa wakas ay natapos ang kanta. Nakakatuwa. We did the performance perfectly, I guess. Ilang beses namin itong inensayo."Good job, HUMSS-Peridot. May nagawa ri

"Anong nangyari, Ma'am Ylona?" tanong sa akin ng driver kong kadarating lang."M-manong," nanginginig ang boses ko at para na akong nawawalan ng hangin sa dibdib. "Alalayan ninyo po siya papasok ng sasakyan, please. M-may pilay yata siya." May luha nang namumuo sa gilid ng mata ko habang pinagmamasdan si Gray na may dugo sa gilid ng labi, may sugat sa braso, at halos hindi na makatayo."Sige na, Princess. Umuwi ka na. Masakit lang naman ang paa ko, ayos na 'to mamaya. Kailangan ko lang umupo."I was shocked when I heard him call me Princess, but I did not have pay too much attention to it."No! You will come home!" pagpupumilit ko in response to what he has said. "At saka baka bumalik ang walanghiyang 'yun at saksakin ka na nang tuluyan." I couldn't afford to let that happen!Matagal pa bago ko napapayag si Gray na sumama sa bahay. Sabi niyang ihatid na lang namin siya sa bahay nila pero hindi naman ako ganoong tao. Hindi ko hahayaang umuwi siyang

Narinig ko ang pagtunog ng door bell. Pababa pa lamang ako ng hagdan nang makitang pinagbuksan na ito ni nanay Rosing. Nakamasid lamang ako roon hanggang sa makita ko ang pagpasok ng pinaka-guwapong lalaki na nasilayan ko sa balat ng lupa — si Gray Rhodes.He's on his pair of dark slacks and grayish long sleeves covered with black tuxedo. He looks so masculine and chiseled. Pakiramdam ko nagkakasala na ako sa paninitig sa kanya.Nasa kalagitnaan ako ng pagroromansa sa kabuoan niya nang dumako sa akin ang mga mata niya. Wala akong mabasa sa paraan ng panunuri niya, pero isa lang ang alam ko: Hindi pa siya kumukurap."Jesus, what is an angel doing here?" bakas ang pagkamangha sa boses niya. Ako na mismo ang nailang sa sobrang lagkit ng paninitig niya sa'kin."Angel ka riyan!"Nagbaba ako ng tingin at binilisan ang paglalakad. Nang makalapit ako sa kanya ay agad akong nagpasalamat sa damit na suot ko. He has a good taste in fashion."Nagu