HINDI napigilan ni Lara ang pamulahan dahil sa sinabing iyon ni Joaquin.Pero dahil nga ayaw niyang makita ng iba ang ganoong reaksyon niya ay nagmamadali siyang nagyuko ng ulo saka niyaya sa loob ng kanyang opisina ang binata.Sa loob ang hindi na itinago ni Cynthia ang kilig nito nang makita at ipakilala niya sa kaibigan ang bagong dating. At dahil nga oras na rin naman ng kanyang pag-uwi ay hindi na niya ginawang matagal ang paghihintay ni Joaquin.“Alam mo, kanina ko pa gusto itanong sa iyo ito. Pero three or maybe four years ago, saan ka nagtatrabaho?” ang binata nang nasa loob na sila ng kotse nito.Takang nilingon niya si Joaquin na nang mga sandaling iyon ay napansin niyang nakatingin pala sa kanya. Gaya ng dati ay bukas na ang engine ng sasakyan.“Bakit mo naitanong?” taka niyang tanong.“Wala lang,” sagot ni Jaoquin na nagkibit pa ng mga balikat.“Doon pa rin sa branch na iyon. Nung

“SO, kumusta ka na?” iyon ang pambungad na tanong sa kanya ni Joaquin Sr nang umagang iyon.Gaya ng dati, inabutan niya ang kanyang ama sa komedor at kumakain ng agahan. Hindi pa yata nangyari kahit minsan sa buhay niya na naunahan niya sa paggising ang kanyang ama. Maliban na lamang kung masama ang pakiramdam nito.“I’m good,” maikling sagot niya saka nagpatuloy sa magana niyang pagkain.“Mabuti naman kung ganoon. Ano? Napag-isipan mo na ba ang sinabi ko sa iyo noong isang araw? O baka mas tamang sabihin na may naisip ka na bang paraan para ibigay ang gusto ko?” tanong ng kanyang ama.Kung sa ibang pagkakataon marahil ay nasira na ang mood ng binata dahil sa tanong na iyon. Pero dahil mukha ni Lara ang unang pumasok sa kanyang isipan ay isang matamis na ngiti ang pumunit sa kanyang mga labi.“Yeah, and I’m on it actually,” sagot niyang sinulyapan ang ama niya pagkatapos habang ang ngiti s

ANG gusto sana niya ay i-drop na lamang siya ni Joaquin sa harapan ng entrance ng mall katulad ng ginawa nito kahapon. Pero hindi ito nakinig at sa halip ay dinala pa rin nito sa parking ng gusali ang sasakyan. “Ano bang dahilan at bakit kailangan mong dalhin pa dito ang kotse mo?” tanong ni Lara. Ayaw man niyang pansinin pero ang totoo ay hindi niya maikakaila ang kaba na unti-unting nabubuhay sa kanyang dibdib nang mga sandaling iyon. “Kakausapin lang kita,” anitong kinalas ang suot na seatbelt saka siya matiim na tinitigan. Lalong nagtumindi ang kabog ng d-ibdib ni Lara sa nangyari at nakita niyang ikinilos na iyon ng binata. Hindi niya alam kung ano ang sinasabi ni Joaquin na pag-uusapan nila. Pero ang totoo kahit matindi ang discomfort na nararamdaman niya ay gusto pa rin niyang marinig ang lahat ng sasabihin nito. “Sige,” aniyang tumango. Umangat ang sulok ng labi ni Joaquin sa sinabi niyang iyon. Pagkatapos ay kumilos it

KINAGABIHAN ay inasahan na ni Lara ang pagdating ni Joaquin sa store. Alam niyang susunduin siya nito dahil sinabi iyon sa kanya ng binata kanina bago sila naghiwalay. At dahil nga best friend niya si Cynthia, tama lang na ipakilala niya rito ang binata bilang kanyang nobyo. Masayang-masaya si Cynthia at hindi iyon naitago sa kanya ng kaibigan niya. Lalo na ang tamis ng mga ngiti niyto maging ang lantarang kilig na ipinakita rin nito sa kanyang nobyo. “Maswerte ka at nagkaroon ka ng isang kaibigan na katulad ni Cynthia. Totoong masaya siya para sa’yo,” ani Joaquin nang nasa parking lot na silang dalawa. Ngumiti lang si Lara sa sinabing iyon ng binata saka tahimik na ikinabit ang kanyang seat belt. Expected na niya na bilang nobya ni Joaquin ay magiging normal na sa kanila ang mga intimate na eksena. Katulad na lamang ng mga halikan at kung hindi sila makapagpipigil, alam niyang posibleng humantong sa mas mainit na tagpo ang lahat. Sa paraan na kung pa

HINDI agad na nakaimik si Lara sa tanong na iyon mula sa kanyang ama. Ano ba ang dapat niyang isagot dito? Tama bang maglihim pa siya gayong sa maraming pagkakataon ay silang dalawa lang naman ang naging magkatuwang mula nang mamatay ang kanyang ina?“Lara?” untag sa kanya ni Rodolfo nang manatili siyang tahimik.Sa puntong iyon ay mabilis na desisyon ang agad na nabuo sa isipin ng dalaga. Pero sa halip na magbuka ng bibig para magsalita ay tumango na lamang siya bilang tugon sa tanong ng kanyang ama.“Bakit ang bilis naman yata, anak?” hindi naman galit pero nasa tono ng pananalita ni Rodolfo ang matinding pagtataka.Napabuntong hininga si Lara sa tanong na iyon. Pagkatapos ay minabuting niyang ipaliwanag na din sa kanyang ama ang lahat. Pero bago iyon ay sumulyap muna siya sa relo na nakasabit sa dingding ng kanilang sala.“Huwag kang mag-alala anak, hindi pa naman ako inaantok kung iyon ang inaalala mo,” wika