Ilang saglit akong naghintay ng tawag niya. Malapit ko nang hambalusin si Mon ng hawak kong unan dahil napapakapit pa ito ng parang tuko pero buti na lang ay nag-ring ang cellphone ko. Kinuha ko ang unan sa tabi ni Desmond saka dire-diretsong pumanhik sa taas. Mukhang hindi naman ako napansin ng mga pinsan dahil abala sila sa panonood. For some reason, I felt excited about something like a kid that was brought in an amusement park for the first time. I went inside our room and slumped on the bed. "Hello," panimula ko at tumitig sa kisame. "Hi, Ma'am. Are you going to sleep now?" "Not yet. Nagmomovie marathon kami." I replied. "With your cousins?" Tumango ako kahit hindi niya nakikita. "Yeah." Ilang sandali kaming natahimik. Tanging mabigat niyang paghinga ang naririnig ko sa kabilang linya. The silence is not awkward, though. It's comforting and peaceful, even. "You still there? Bakit ang tahimik riyan? Where are you?" he suddenly asked. May narinig akong kaluskos sa kabi

For a fleeting moment, the warmth and peace I was feeling made me want to stop the time and cherish every moment of my summer days. I want to feel it longer but the hands of the clock didn't favor me. It ticked faster as I spend my days in a bliss. The warmth and comfort of his embrace vanished as I closed my eyes, feeling the cold tiled walls of the girls' restroom. Hinihintay kong matapos si Gianna na nasa loob pa ng cubicle. Sabay kaming mag-lunch kasama ang ibang kaibigan na nasa cafeteria ngayon. Bukas pa ang dating ni Jayle. Ayos lang iyon dahil unang linggo ng klase pa lang naman at wala pang masyadong nili-lesson. Mabuti nga ay natapos iyong sadya niya sa New York ng maaga at sasakto ang uwi niya sa pasukan kaya hindi siya behind sa mga pag-aaralan. "Which shade is better?" Gianna asked, showing me her liptints. I almost rolled my eyes at her. Hindi talaga siya si Gianna kung hindi siya mahilig pumostura. "The light pink one," I answered lazily. "Bilisan mo na diyan, na

Nagkulong ako sa kuwarto noong gabing iyon. Ni hindi ako bumaba para kumain dahil wala rin akong gana. Kahit naririnig ko ang katok ni Mommy sa pintuan ay hindi ko siya mapaunlakan dahil sa sama ng loob ko. How? Paano nagawa ni daddy iyon? Are we not enough for him? Aminado naman akong hindi kami perpektong pamilya. Hindi namin madalas ipakita ang nararamdaman sa isa't isa. Lagi nilang iniintindi ang ibang bagay kaysa sa akin. Pero kuntento kami. Payapa. Hindi ba naging sapat iyon? Na naghangad siya ng sobra pa sa mayroon siya? At nagbunga ang kasalanan niya at nagkaanak pa. Masaya ba siya? Nahanap niya ba ang kakulangan na hindi namin napunan? Nakatulugan ko ang pag-iyak at pag-iisip. Nagising ako ng madaling araw nang makaramdam ng pagkauhaw. Bumaba muna ako sa kusina para kumuha ng tubig. Ngunit natigilan ako nang makarinig ng mga hikbi. Natigilan ako nang makita si Mommy sa sala na umiiyak habang hawak ang isang bote ng wine sa isang kamay habang ang isa ay nakatakip sa mu

Anak niya rin ako. He should consider my feelings too. Pero mukhang ako pa ang mali at kailangang mag-adjust para sa kanila. Wow."Enough, Sergio. Huwag mong pilitin ang anak ko," madiing wika ni Mommy. "I understand that you don't like how she acted in front of your daughter but don't you dare attack her like that," her voice sounded dangerous. Dad looked at her with weak eyes but she remained cold."Pinagsasabihan ko lang siya dahil hindi tama iyong inasal niya kanina," si Dad na galit pa rin ang boses."Nahihirapan pa siya sa nalaman niya," singhal ni Mommy. "Do you think it's easy to accept your bullshits? Don't expect us to accept her that easy, Sergio. At kung may problema ka sa kung paano namin tratuhin ang anak mo, pwede kang lumayas sa pamamahay na ito at tumira kung saan kasama ang bastardang iyan kaysa lalo mong pahirapan ang anak ko!"Namilog ang mata ko sa galit ni Mommy. Mukhang sila naman ang magbubugahan ng apoy sa isa't isa. See? Hindi magandang ideya na narito ang bab

"Oh, you're back! Take a seat, guys," aya noong birthday celebrant na Jared pala ang pangalan. Sa harap namin ay mesa na puno ng hard drinks. May cocktail rin doon at wine. Naupo si Forth sa aking tabi. May ilang lalaki din roon na nasa akin ang tingin. Ang mga babae ay mukhang friendly at harmless dahil binabati ako ng mga ito. I feel comfortable with them. "Kaya pala hindi na nakikiparty itong si Forth," tudyo ni Kelly, as how she introduced herself to me. "May pinagkakabalahan na pala." "Kamusta naman siya, Cary?" tanong naman ni Chelsea. I blushed as I remembered our memories. Those hugs from the back, nuzzling my hair, holding hands. Forth chuckled when he saw my reaction. He crouched down and rested his nose sa sentido ko. Ang isa niyang braso ay nakadantay sa sandalan ng inuupuan ko at ang isa ay may hawak na alak. Mas lalong nag-init ang pisngi ko lalo na at nasa amin ang mata ng karamihan. "The notorious playboy of all, natagpuang clingy." "Damn. I never thought I'd see